ساعاتی پس از انتشار خبر جریمه نقدی ۱۲۰ هزار تومانی و اخراج کارکنان «کارخانه چسب هل» در تبریز در صورت نخواندن نماز، واکنش منفی کاربران اینترنتی چنان بالا گرفت که سایت این کارخانه هک شد. هکر سایت، خلیل نظری مالک این کارخانه را «دیکتاتور کوچولو» خوانده است.
صبح امروز تصویری از «کارخانه چسب هل» تبریز در فضای مجاز منتشر شد که حاوی جریمه نقدی نماز نخواندن «کارخانه چسب هل» برای کارکنان آن بود. این کارخانه که یکی از واحدهای برتر تولیدی معرفی شده است، در یکی از بنرهای خود نوشته که نماز خواندن برای کارکنانش اجباری است وگرنه جریمه ۱۲۰ هزار تومانی یا اخراج کارکنان را به دنبال خواهد داشت!
این تصویر جنجالی، هنگام بازدید فرماندار شهرستان تبریز از این کارخانه به ثبت رسیده و پس از آن تصاویری از مفاد مقررات رایج این کارخانه نیز در فضای مجازی منتشر شد. همچنین آگهی استخدام این کارخانه نیز منتشر شده که حاکی از تقاضای استخدام ۶۰۰ «خانم مجرد» است!
واکنش‌ها نسبت به این درخواست‌ها و محدودیت‌های عجیب این کارخانه چنان شدید بود که یک هکر با هک کردن وبسایت کارخانه هل، روی صفحه آن نوشت: «نتیجه نبود سندیکا چیزی جز به وجود آمدن زالوصفتایی مثل شما نیست مهندس خلیل نظری.»
همچنین در این صفحه نوشته شده: «در صورت عدم اصلاح قوانین بهتره با سایتت خداحافظی کنی دیکتاتور کوچولو. امیدوارم قانونی باشه که جلوی تو گرفته بشه.»
خلیل نظری، مالک این کارخانه، با زیاد شدن اعتراضات کاربران به موضوع نماز خواندن اجباری و جریمه نقدی آن توسط «کارخانه چسب هل» در شبکه اجتماعی توییتر منتسب به این کارخانه نوشت: «بسم‌الله الرحمن الرحیم، با توجه به اینکه کارخانه چسب هل خصوصی می‌باشد و به زور کسی را در کارخانه نگه نداشته است، اجباری کردن نماز با توجه به قراردادی که بین کارفرما و کارکنان نوشته شده از لحاظ حقوق بین‌الملل، شرع و عرف صحیح می‌باشد. اگر کارخانه دولتی بود درست می‌فرمایید اجباری در دین نیست. اصلا برای اقامه نماز این کارخانه را زده‌ام و ادامه می‌دهم والا به پول نیازی ندارم»!
همچنین تصاویری باورنکردنی از جشن تولد خلیل نظری در محل «کارخانه چسب هل» با حضور کارکنان در فضای مجازی منتشر شده که نشان می‌دهد او بر یک مبل «کیچ» و زرین نشسته و کارکنان کارخانه در اطراف او ایستاده‌اند و برایش شادی می‌کنند!
کاربران توییتر این تصاویر را با عکس‌های کیم جونگ اون رهبر کره شمالی مقایسه کرده‌اند و مالک این کارخانه را «کیم جونگ هل» خوانده‌اند. برخی دیگر، نظری را نماد تازه به دوران رسیده‌هایی خوانده‌اند که کارگران فقیر و نیازمند را گرد خود جمع می‌کند تا احساس قدرت کنند و کمبودهای خود را از این طریق جبران نمایند.
تعدادی دیگر، این کارخانه را با اردوگاه کار اجباری مقایسه کرده‌اند که از کارکنان و کارگرانش سوء استفاده می‌کند. استخدام زنان مجرد را نیز علاوه بر احتمال سوء استفاده جنسی، مرتبط با قوانین کار از جمله مرخصی زایمان و حق فرزند دانسته‌اند.
با این وصف، می‌توان «کارخانه چسب هل» را مشتی نمونه‌ی خروار و مقیاسی کوچک از ایران کنونی دانست که از یک سو هر کدام از شهروندان برای برخورداری از حقوق اولیه‌ی خود، از جمله کار و اشتغال و داشتن درآمد، مجبور به اجرای هر قانون و مقررات تحمیلی و گاه غیرانسانی هستند و از سوی دیگر به همین دلیل مورد سوء استفاده تازه به دوران رسیدگانی قرار می‌گیرند که درک آنها را از «جاه» و «مال»و «قدرت» در عکس‌های مالک «کارخانه چسب هل» می‌توان دید.
