کارگران پلاسکو ۲۳۶ روز پس از حادثه هنوز آواره‌اند

کارگرانی که در ساختمان پلاسکو مشغول کار بودند ۲۳۶ روز پس از حادثه آتش‌سوزی و فرو ریختن این ساختمان یا دستفروشی می‌کنند یا بیکارند و تعداد اندکی هم بیمه بیکاری دریافت می‌کنند.

خبرگزاری ایلنا در گزارشی پیرامون وضعیت کارگران پیشین ساختمان پلاسکو می‌گوید اگرچه هشتم بهمن ماه سال گذشته خاتمه آواربرداری ساختمان پلاسکو اعلام شد اما این تازه آغازی بود برای دربه‌دری بیشتر کسانی که برای مدتی که می‌توان آن‌ را یک عُمر نامید در طبقات مختلف این ساختمان کار می‌کردند.

بر اساس این گزارش، کارگران ماهری که تا روز ریزش پلاسکو در این ساختمان شاغل بودند و از فردای این اتفاق به بیکارانی تبدیل شدند که برای تغییر سرنوشت خود چاره‌ای نمی‌بینند جز آنکه منتظر وقوع معجزه بمانند.

این گزارش می‌افزاید در ساختمان پلاسکو تا روزی که دائر بود، دست‌کم سه هزار کارگر در نزدیک به  ۶۰۰ واحد کارگاهی و تجاری مشغول کار بودند، در جریان حادثه آتش‌سوزی، قسمت جنوبی پلاسکو تخریب و در نتیجه تمامی فعالیت‌ها در این ساختمان متوقف شده و درست از همین زمان است که دیگر هیچ‌کس از سرنوشت آنهایی که زمانی در پلاسکو کار می‌کردند، خبری ندارد حتی دوستان و همکارانشان.

یکی از کارگرانی که پیش از حادثه پلاسکو سال‌ها در این ساختمان مشغول به فعالیت بوده به خبرگزاری ایلنا گفته است: ««همه ما پس از حادثه‌ای که برای پلاسکو پیش آمد آوراه شده‌ایم. چند روز بعد از حادثه چون پولی نداشتم، اتاقی که در تهران اجاره کرده بودم را به مقصد خانه پدری در اسلامشهر ترک کردم ولی اینجا هم هیچ خبری نیست. بسیاری از روز‌ها حتی نمی‌توانم هزار تومان درآمد داشته باشم».»

او در مورد وضعیت دیگر همکارانش می‌گوید: «آنها هم وضعیت بهتری نسبت به من ندارند. بعد از حادثه آنهایی که فن و حرفه‌ای می‌دانستند رفتند در کارگاه‌های دیگر به چرخ‌کاری، برش‌کاری، اتو زنی و… مشغول شدند ولی همه سرمایه‌ من آن چرخی بود که زیر آوار از بین رفت».

یکی از کسبه پلاسکو که در ملک استیجاری‌اش در پلاسکو یک کارگاه داشته و اکنون از وضعیت کارگرانش بی‌خبر است نیز گفته است: «بعد از حادثه چند مکان را برای جایگزینی به کسبه پلاسکو معرفی کردند ولی به نظرم تنها برای رفع مسئولیت بود. در این شهر همه می‌دانند که ما در پلاسکو کار تولیدی می‌کردیم ولی مسئولان «مجتمع نور» (مجتمعی در تقاطع خیابان ولیعصر- طالقانی) را به ما معرفی کردند. در حالی که آنجا ساختار فروشندگی دارد و ما به عنوان یک تولیدکننده نمی‌توانیم آنجا مشغول به کار شویم.»

«حسین» یکی دیگر از کارگرانی ماهری است که زمانی جزو چرخ‌کاران (استادکار با چرخ خیاطی) ساختمان پلاسکو بود و برای مدتی پیش مختار کار می‌کرد، او می‌گوید: «بعد از حادثه آنهایی که بیمه اجباری بودند، سر ماه بیمه مقرری بیکاری دریافت می‌کنند ولی امثال من که بیمه نبودیم هیچ منبع درآمد ثابتی نداریم. چهارده سال در پلاسکو کار کردم ولی هیچ‌کس مرا بیمه نکرد. آن موقع دستم هم به جایی بند نبود چه برسد به حالا، تنها امیدم این است که شاید کسی بتواند برایم کاری دست‌و پا بکند.»

او ادامه می‌دهد: «بعد از حادثه پلاسکو به‌دلیل نزدیکی با عید نوروز تعداد زیادی از کارگران پلاسکو در کارگاه‌های دوخت لباس کار خود را ادامه دادند ولی بعد از تحویل سال نو بیشترشان بیکار شدند و هر کدام دوباره سرگردان شدند»

این چرخ‌کار به تشریح وضعیت کاری خود می‌پردازد و اضافه می‌کند: «بعد از عید چند ماهی بیکار بودم و اکنون دستفروشی می‌کنم. چند ماهی خبرهای پلاسکو را دنبال می‌کردم ولی به نظرم آبی از جایی گرم نمی‌شود. آن دوستانی که دست به اعتراض زده‌اند هم تلاش بیهوده می‌کنند بعید می‌دانم در این گور که بالای آن شیون سر داده‌‌اند، اصلا مرده‌ای خوابیده باشد.»