[رضا مقصدی]
از چه باید به تو بنویسم؟
از غروبی که مرا از تو جدا کرده‌ست؟
از همان ساعت ِ شومی که نَفَس‌های ترا
به شب ِ یخزده‌ی بهمن، پیوند زده‌ست؟
از چه باید به تو بنویسم؟
مثل یک باغ ِ فروریخته، در پاییزم.
شاخه هر شاخه‌ی من، در آه
ماه از پنجره‌ام دورست.
در زمانی که مرا از تو نصیبی نیست
مثل یک سیب ِ تَرَک خورده، هراسانم.
زیستن، با دل ِ ویران شده، آسان نیست.
سخت غمگین وُ پریشانم
شعر ِپُرحسرت ِآن شاعر ِبرخاسته از خاک ِ خراسانم.
