ابوالحسن قیصری، متخصص گوش و حلق و بینی در ششمین کنگره بین‌المللی انجمن علمی راینولوژی ایران از اختلال خواب ۳۰ تا ۴۰ درصد از مردم ایران خبر داده است.
این پزشک متخصص می‌گوید خواب و بیماری‌های مرتبط با آن به عنوان بیماری قرن بیست و یکم نام‌گذاری شده است و همچنین در کشور آمریکا یک مطالعه جامع برای درمان افرادی که به این اختلالات دچار هستند، انجام شده است، به دلیل اینکه این اختلال می‌تواند باعث کم‌کاری افراد و تحمیل هزینه‌های سنگین به جامعه شود.
ابوالحسین قیصری می‌گوید اختلالات خواب در مواقعی محیطی است و در مواردی نیز به دلیل مشکلات بدنی بروز می‌کند که هر کدام از آنها نیازمند روش‌های درمانی خاص خود است. او همچنین مشکلات روحی را نیز در بروز اختلال خواب موثر می‌داند.
جالب اینجاست که مشکل آپنه (قطع شدن ناگهانی تنفس در خواب و احساس خفگی) تنها ۷ درصد از موارد اختلالات خواب را شامل می‌شود.
دکتر خسرو صادق‌نیت، رییس انجمن علمی خواب ایران، نیز اسفندماه ۹۵ اعلام کرده بود یک سوم جمعیت ایران دچار اختلالات خواب هستند. تلاش بی نتیجه برای خوابیدن پس از رفتن به رختخواب، بیدار شدن در نیمه شب و به خواب نرفتن دوباره، وسواس فکری در نیمه شب و دچار استرس شدن، حملات تنفسی و قطعی نفس و احساس خفگی از جمله موارد اختلال خواب هستند. در این میان بی‌خوابی از شایع‌ترین شکل این اختلال است.
در مقابل احساس خواب‌آلودگی، خوابیدن در روز و بیداری شب نیز از دیگر انواع اختلال خواب هستند.
عدم تمرکز، احساس خستگی، افسردگی، پایین بودن بهره‌وری و کاهش توان مغز از جمله عوارض اختلال خواب هستند. همچنین در کسانی که دچار بی‌خوابی می‌شوند احتمال آریتمی قلب و تشنج نیز وجود دارد.
کارشناسان توصیه‌هایی برای بهداشت خواب ارائه می‌دهند؛ یکی از نکات اصلی بهداشت خواب این است که هیچ اقدام دیگری مثل مطالعه، موسیقی، گوش دادن به رادیو، تماشای تلویزیون، استفاده از لپ‌تاپ، موبایل و… در اتاق خواب انجام نشود. همچنین توصیه شده تا جایی که امکان دارد افراد از وسایلی که امواج وای‌فای و موبایل تولید می‌کنند در طول شب فاصله بگیرند.
نکته قابل توجه اینست که در ایران درمان اختلالات خواب زیر پوشش درمان همگانی نیست و تنها در بیمه‌های تکمیلی در نظر گرفته می‌شود. همین موضوع سبب می‌شود عده‌ای برای درمان اختلال خواب اقدام نکرده و عوارض ناشی از این اختلال نه تنها در زندگی شخصی مشکلاتی را ایجاد کند بلکه برای جامعه نیز هزینه‌هایی ایجاد می‌کند؛ به ویژه آن دسته از افرادی که مشاغلی نیازمند تمرکز بالا و هوشیاری کامل را بر عهده دارند، مانند رانندگان وسائل نقلیه عمومی.
