در سال‌های اخیر همواره همزمان با نزدیک شدن به روز «اربعین» و سفر زائران به اماکن مذهبی و زیارتی عراق، مسوولان فرودگاه نجف و مقام‌های فرودگاهی جمهوری اسلامی ایران و مدیران ایرلاین‌ها بر سر افزایش تعرفه‌های خدمات فرودگاهی که از سوی طرف عراقی افزایش پیدا می‌کند دچار اختلاف میشوند.
امسال این موضوع شدت بیشتری گرفته، چون عراقی‌ها قیمت‌های بسیاری از خدمات خود را به شدت افزایش داده‌اند و با وجود برگزاری چندین جلسه مشترک بین طرفین توافقی بین آنها صورت نگرفته است.
۱۰ ایرلاین پروازها به نجف را انجام می‌دهند و از سال ۲۰۱۰ شرکت‌های هواپیمایی به ازای هر پرواز ۸۵ دلار و به ازای هر صندلی ۱۵ دلار می‌پرداختند و ۱۰ دلار هم نقدی از مسافران دریافت می‌کردند که روی همین مبلغ هم اعتراض بود، اما انجام میشد. حالا گویا مسوولان فرودگاه نجف رقمی نزدیک به ۱۰۰ دلار عوارض گمرکی و بلیت خواسته‌اند که این یعنی کاهش سود ایرلاین‌های ایرانی که اصلی‌ترین مشتری فرودگاه نجف هستند.
از طرفی پول نقدی که مسافر پرداخت می‌کند و سوخت هواپیما هم در فرودگاه نجف به شدت افزایش داشته است. خدمات فرودگاهی دیگر که مستقیم مسافران باید از جیب پرداخت کنند، مثل بستهبندی، حمل و نقل بار و حتی کرایه تاکسی هم در این فرودگاه زیادتر شده است.
علیرضا منظری، دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی و نماینده پیشین ایران در سازمان جهانی ایکائو می‌گوید تنها اهرم فشار بر فرودگاه نجف تهدید توقف پروازهاست.
او توضیح داده وقتی کشوری اعلام کند که به دنبال واقعی ساختن نرخ سوخت در فرودگاه‌های خود خواهد بود، امکان پیگیری حقوقی این موضوع وجود ندارد و شرکت‌های مخالف تنها می‌توانند به توقف پروازها فکر کنند.
به گفته منظری در بعضی کشورها نه تنها قوانین ملی که حتی قوانین ایالتی تعیین‌کننده نرخ نهایی سوخت در فرودگاه‌ها هستند و از این رو نمی‌توان ایراد بین‌المللی به تصمیم فرودگاه نجف گرفت.
دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی با تاکید به اینکه تصمیم به توقف یک‌باره پروازها از نظر تجاری درست نیست، تاکید کرده اگر شرایط بازار هوایی ایران به گونه‌ای بود که شرکت‌ها توانایی تعیین نهایی نرخ بلیت خود را داشتند و با برنامه‌ای اقتصادی نرخ‌ها را با توجه به اهداف خود مشخص می‌کردند، آنگاه امکان آن وجود داشت که هر شرکت در مقابل تصمیم فرودگاه نجف رویکرد خاص خود را به جریان بیندازد و در این راستا تصمیم بگیرد که سود بیشتر در توقف پروازهاست یا می‌توان با شرایط جدید نیز برنامه‌های خود را دنبال کرد.
این یعنی ایران راهی ندارد و یا باید خواسته مسوولان فرودگاهی عراق را بپذیرد و یا آنها را راضی کند تا تخفیف دهد؛ در غیر این صورت تنها امکان پیش رو توقف پروازهاست که ضرر آن چند برابر خواهد و تازه با بلاتکلیفی هزاران زائر روبرو خواهد شد که ترجیح می‌دهند پای پیاده به عراق نروند.
