رکس تیلرسون، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا از ایران خواست تا نیروهای نظامی خود را از عراق خارج کند. این در حالیست که حکومت ایران برنامه‌های گستردهای برای تقویت نیروهای نظامی وابسته به خود در عراق و سوریه پیاده می‌کند.
اردیبهشت سال ۱۳۹۲ وقتی زمزمه‌های حضور ارتش ایران در کنار سپاه در جنگ سوریه از منابع غیررسمی به گوش میرسید، احمدرضا پوردستان که آن دوران فرمانده نیروی زمینی ارتش بود مدعی شد «ارتش سوریه، ارتش مقتدر و آماده دفاع است و کمکی از ارتش سایر کشورها ندارد».
از این ادعا چهار سال است که گذشته و حالا پوردستان که جانشین فرمانده کل ارتش شده، در مصاحبه با تسنیم بر لزوم تشکیل نیروهای حشدالشعبی تحت نظارت سپاه پاسداران را تایید کرده و در یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای گفته «ارتش سوریه ارتشی نبود که بتواند در مقابل النصره و داعش و احرار الشام بایستد»!
او همچنین تاکید کرده «می‌بینیم که وقتی داعش در عراق می‌آید دو لشکر ارتش عراق در موصل هستند و داعش با ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر می‌آید و این شهر را از این دو لشکر می‌گیرد. این یک ارتش فَشل است».
پوردستان حشدالشعبی یا بسیج مردمی عراق را که به تقلید از بسیج جمهوری اسلامی ساخته شده «شجره طیبه» نامید و گفت تشکیل و تقویت آن ثمرات و نتایج شیرینی داشت. او تاکید کرده همکاری با سپاه قدس و نیروهای نظامی سوریه ادامه خواهد داشت و این همکاری‌ها بیشتر هم می‌شود.
مشابه همین اظهارات در مورد حشدالعشبی را ناصر مکارم شیرازی، از مراجع تقلید قم در دیدار با یحیی رحیمصفوی، مشاور علی خامنهای و فرمانده پیشین سپاه بیان کرده است.
او گفته شواهد نشان می‌دهد که عقاید مذهبی یک عامل تعیین کننده است که سبب تشکیل سپاه پاسداران در ایران و حشد الشعبی در عراق شده، بنابراین اگر این اعتقادات مذهبی را تقویت بکنیم می‌توانیم خیلی از مشکلات را حل کنیم.
او مدعی شده «یکی از عواملی که آمریکایی‌ها نمی‌توانند به ایران حمله کنند به یقین همین اعتقادات مذهبی است. لشکر آمریکا در عراق عده‌ای خودکشی کردند و عده‌ای فرار کردند و اما ما هشت سال جنگیدیم یک نفر در این هشت سال خودکشی نکرد و یک نفر هم از جبهه ها فرار نکرد».
مکارم شیرازی هم تاکید کرده «اینکه خیال کنیم زمانی می‌رسد که فکرمان از این دشمنان راحت باشد، بعید به نظر می‌رسد، چون اینها دائماً مشغول توطئه و دشمنی هستند».
زمامداران ایران معتقدند نابودی داعش، به منزله پایان مشکلات در عراق نیست و جنگ کرکوک که در پی برگزاری رفراندوم در کردستان بین پیشمرگههای کُرد و حشدالشعبی درگرفت را یکی از این دلایل معرفی می‌کنند.
دولت حاکم بر عراق، شیعه است و رهبران دینی و سیاسی این کشور روابط نزدیکی با تهران دارند. عملاً می‌توان ادعا کرد که بعد از سقوط صدام حسین، هیچ حکومتی به اندازه رژیم جمهوری اسلامی در عراق جای پای خود را محکم نکرده است.
با بالاگرفتن جنگ در عراق، دو کشور از سال ۱۳۹۲ تا سال ۱۳۹۶ چندین تفاهم‌نامه همکاری نظامی امضاء کرده‌اند.
ایران به عراق سلاح و مهمات و ادوات زرهی و نیمه‌زرهی ارسال می‌کند. محموله‌هایی که از طریق مسیرهای مرزی بدون کمترین دردسر به عراق منتقل می‌شود. به قول معروف ایران از دهان خود و شکم ملت زد و خرج عراق کرد. از ساخت و سازهایی که در اماکن و شهرهای مقدس عراق انجام داد، تا ساختن جاده‌ها و بزرگراه‌ها و سد و نیروگاه و شبکه آبرسانی و فاضلاب. پرداخت میلیاردها دلار وام با سود کم و سرمایه‌گذاری، کاهش تعرفه‌های گمرکی و افزایش صادرات و واردات تمام کارهایی بود که رژیم ایران برای در مدار نگهداشتن عراق در محور مقاومت انجام داد.
حالا اما حیدرالعبادی، نخست وزیر این کشور بر سر دوراهی سرنوشت‌سازی قرارگرفته است. رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا از طرف دونالد ترامپ مامور شده تا عراق و عربستان را به هم نزدیک کند. ملک سلمان هم که از وساطت‌های تیلرسون برای بهبود روابط با قطر اصلاً استقبال نکرد در عوض برای رفاقت با عراق سنگ تمام گذاشته و قول هرگونه همکاری را با بغداد داده است.
حیدرالعبادی، در بزنگاه سختی قرار دارد و قرار است به تهران سفر کند. در اهمیت این موقعیت کافی است اشاره شود که علی‌اکبر ولایتی، مشاور خامنهای گفته «سفر عبادی به تهران سفری حیاتی است».
حیدرالعبادی از سوی ترامپ تحت فشار قرار گرفته است که باید انتخاب کند آیا همچنان متکی به حمایت‌های رژیم ایران می‌ماند و یا قید آن را میزند و به سمت ریاض و واشنگتن قدم برمیدارد. آنچه در این میان داد و ستد می‌شود یک بخش ماجراست. اصلی‌ترین پرسش این است که اگر العبادی تصمیم‌بگیرد به عربستان و آمریکا نزدیک شود، سپاه با این قدرت و نفوذی که در عراق دارد، آیا خواهد گذاشت آب خوش از گلوی وی و دولت عراق پایین برود؟
شواهد نشان داده رژیم ایران هر زمان که اراده کند، در گوشهای از عراق آتش درگیری و جنگ به راه می‌اندازد. از جریان صدر و سپاه بدر و مدافعان حرم گرفته تا گروه‌های کوچکتر نظامی و سیاسی مانند انبار باروت رژیم ایران در عراق عمل می‌کنند.
یکی از این گروه‌ها «عصائب الحق» است که زیر پرچم کمک‌های انساندوستانه و خیریه به عنوان یک حزب سیاسی و شبه‌نظامی فعالیت دارد. این گروه تحت حمایت هاشمیشاهرودی فعالیت می‌کند.
لواء (گردان) ابوالفضل العباس، لواء ذوالفقار، سرایا السلام (زیر نظر مقتدی صدر)، سرایا الخراسانی که مستقیم از طرف سپاه پشتیبانی می‌شود، کتائب حزب‌الله که جمعی از مقلدان محمدباقر صدر هستند و ده‌ها گروه و دسته دیگر که اگر دولت بغداد قدمی متفاوت از خواست تهران بردارد می‌توانند روزگار عراق را سیاه کنند.
