گرمی گرمابه و بطری نوشابه و راهزنانی که «سیاسی» شده‌اند!

- انتصاب، ارتقاء، اختلاس، اتهام و «سیاسی» شدن پرونده‌های دزدی، مسیر زندگی بسیاری از سیاستمداران و اطرافیان آنها در جمهوری اسلامی است.
- در چند سال گذشته هر که به اتهام فساد مالی دستگیر شده زیر بار دزدی‌های خود نرفته و اتهامات خود را «سیاسی» دانسته است!

سه شنبه ۲ آبان ۱۳۹۶ برابر با ۲۴ اکتبر ۲۰۱۷


(+ویدئو) در ایران قانون روی هر دانه‌درشت و یقه سفیدی که دست می‌گذارد، غوغا می‎شود. هیچ ‎کس زیر بار این نمی‎رود که دست‎اش در جیب و سفره‌‏ی ملت دراز بوده است. شاید دلیل‎ آن مدعیان قانون باشند که خود تا خرخره به کلکسیونی از مفاسد مزیّن هستند. همه‌ی آنها هم در یک اصل مشترک‎اند: در میدان فلک‌زده و حقیر سیاست جمهوری اسلامی، «سیاسی» شده‌اند.

برادران لاریجانی، و حسن روحانی و برادرش فریدون

حمید بقایی، معاون اجرایی محمود احمدی‌نژاد، پیش از آغاز دومین جلسه‎ دادگاه‌اش‌ که ۲۹ مهر ماه برگزار شد با یک سبد بزرگ قرمز که مشخص بود تازه خریده، خندان به دادگاه آمد. او به خبرنگاران گفت یقین دارد که این دادگاه سیاسی است. دو سه ساعت بعد که دادگاه تمام شد، وی برافروخته به میان مردم آمد و در حالی که معرکه گرفته بود، فریاد می‎زد من نه ۶۳ سه حساب شخصی دارد، نه دخترم جاسوس است و نه خلافی در این مملکت کردم و باید مردم بدانند در قوه قضاییه چه می‌گذرد.

دور تا دور او چندین لباس شخصی ایستاده‎ بودند، یکی از آنها که گمان نمی‌کرد، خوراک دوربین‎ها شود، به دیگری گفت: «بزنم؟» منظورش پرونده‎ی دست بقایی بود، مرد لباس‌‎شخصی در حالی که نمی‌توانست خنده‎اش را جمع کند دست خود را به سمت پرونده‎هایی برد که دیگر در سبد قرمز نبود.

بقایی فریاد می‎زد: «دست نزن به برگه من»، مرد لباس‌شخصی همچنان لبخند به لب داشت و یکی از میان جمعیت فریاد می‎زد «آهای می‎خواهند یادداشت‎هایش را بگیرند». روز بعد وکیل بقایی در نامه‌‏ای به نیروی انتظامی به این ماجرا انتقاد کرد و این گونه بقایی با اتهامات اقتصادی به چهره «سیاسی» تبدیل شد.

روز سه‌‏شنبه، دوم آبان، رییس کل دادگستری استان تهران اعلام کرد، از ابتدا تا انتهای پرونده‎ی بقایی صد درصد موضوعات مالی است و اصلاً بُعد سیاسی ندارد و تصرف غیرقانونی، اختلاس و حیف و میل بیت‌المال موضوع اتهامات است.

پس از ماجرای بقایی و آن «شو خیابانی»، صادق آملی لاریجانی، ادعا کرد، هجمه‌های عجیبی را علیه دستگاه قضایی می‎بینیم و قوه به سراغ هر کس که اتهامی متوجه اوست می‎رود، متهم به برخورد سیاسی می‌شود و متأسفانه فضای مجازی ابزاری برای این هجمه‌ها و فضاسازی علیه قوه قضاییه شده است.

رییس قوه قضاییه رژیم تاکید کرد اگر دستگاه قضایی به سراغ هر کس رفت، متهم به سیاسی‌کاری شود، باید قوه قضاییه را تعطیل کنیم.

آملی لاریجانی تاکید کرد «این اقدامات به یک گروه و خط سیاسی اختصاص ندارد بلکه از چپ و راست، یکی به بهانه عدالت‌خواهی و دیگری با عنوان امر به معروف  و نهی از منکر به قوه قضاییه می‌تازد. یکی اتهام مالی دارد و می‌گوید برخورد قوه قضاییه، سیاسی است. دیگری به دلیل فساد تحت تعقیب است و دستگاه قضایی را متهم به برخورد سیاسی می‌کند».

اما به نظر می‌رسد بر اساس همین اظهارات رییس قوه قضاییه، این قوه خیلی پیش از اینها باید تعطیل می‎شد، و اتفاقا همان زمانی که خود آملی‎لاریجانی، رییس قوه قضاییه، متهم به فساد اقتصادی شد و انبوهی از ارکان نظام بسیج شدند تا بگویند او همچنان در زمره‌‏ی پاک‌دستان است و پول مردم را به حساب‌های شخصی خود نریخته است. در پرونده اتهام جاسوسی دخترش زهرا لاریجانی هم چنین غوغایی بر پا شد و در هر دوی آنها وی «دشمنان» را متهم کرد که با اهداف «سیاسی» قصد تخریب او و خانواده‎اش را دارند.

در جمهوری اسلامی ایران اصولاً نه تنها کسی عادت ندارد جرم خود را بپذیرد، بلکه فراتر از آن، طلبکار هم می‌شود و اتهامات را دروغ‎ و پرونده‎سازی‌هایی می‌داند که اهداف «سیاسی» در پشت آن قرار دارد. همچنان که اسحاق جهانگیری، معاون اول حسن روحانی دستگیری برادرش مهدی را تلویحاً تسویه حساب «سیاسی» دانست و گفت امیدوارم این دستگیری با هدف سوء استفاده سیاسی نباشد و عدالت، مبارزه با فساد و حاکمیت قانون برای همه بطور یک‌سان به اجرا درآید.

وقتی حسن فریدون برادر حسن روحانی هم به اتهامات مالی بازداشت شد، باز دولتی‌ها مدعی شدند تخریب او «سیاسی» است! پیش از اینها، مهدی هاشمی که دستگیر شده بود، طیف حامیان ‏رفسنجانی نیز مدعی شدند هدف تخریب «آیت‏الله» بوده و موضوع «سیاسی» است.

کار به آنجا رسیده که سیدحمید حسینی، وکیل بابک زنجانی هم حتی معتقد است پرونده‌‏ی موکل‌اش «سیاسی» شده است!

به این ترتیب جامعه با رژیمی روبروست که سر تا پای آن همه دزد و اختلاس‌گرند، اما نه تنها زیر بار نمی‌‏روند و بلکه طلبکار و مدعی هم می‎شوند که پرونده‌شان «سیاسی» است. آیا از بین این یقه‌سفیدهای دولتی، اعم از آقا و آقازاده و تازه به دوران رسیده، کسی پیدا می‌شود که پس از رو شدن دزدی‌ها و اختلاس‌هایش قبول کند که مفسد است و «سیاسی» نیست؟!

این اوضاع بیانگر وضعیت امروز ایران است که شاهین نجفی، خواننده ایرانی ساکن کلن، در ترانه‌ای به نام «بطری نوشابه» به کنایه تصویر می‌کند:
«این گرمی‌ گرمابه سیاسی شده است
معشوقه ی رودابه سیاسی شده است
نوشابه نیاور تو سر سفره عزیز
چون بطری نوشابه سیاسی شده است…»

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=92402