چهار فروند هواپیماهای بال ثابت و دوزیست آبنشین که ایران حدود دو سال پیش از روسیه خریداری کرده بود به نیروی دریایی سپاه در بندرعباس تحویل داده شد.
در مراسم تحویل این هواپیماها که علی جعفری فرمانده سپاه و حسین سلامی جانشین او حضور داشتند، علی فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه گفت این مدل هواپیما قابلیت‌هایی مثل «گشت و شناسایی، پشتیبانی، امداد و نجات، آتش‌نشانی و ترابری دریایی» دارند و چون امکان فرود در آب و حرکت شبیه یک شناور تندرو و همچنین پرواز در ارتفاعات مختلف را دارد به پرندگان دوزیست و آبنشین مشهور هستند.
سلامی تأکید کرده اگر بخواهیم امن، آزاد، مستقل، آرام و پیشرفته زندگی کنیم، باید قدرتمند باشیم.
به گفته او «قدرتهای سلطه‌طلب جهان هنوز هم از ایدهآلها، آرمانها و رؤیاهای‌شان دست برنداشتهاند و مدام خوابهای آشفته میبینند و این خوابها را به توطئه، فتنه، طرح و برنامه تبدیل میکنند و مدام دنبال این هستند که آرزوهای‌شان را از صفحات ذهنشان به واقعیت‌های روی زمین تبدیل کرده و برای همین هم هزینه میکنند».
فرمانده نیروی دریایی سپاه با بیان اینکه باید به تدریج اما پرشتاب قدرت خود را به بلوغ برسانیم گفت: «ما الان با آن بخش از قدرت‌هایمان که به بلوغ رسیدهاند توانستهایم موازنه را با قدرتها برقرار و بازدارندگی ایجاد کرده، دشمن را به عقب رانده و به شکست وادار کنیم و این در خیلی از جنبه‌ها رخ داده است و در سایر جنبه‌ها این برای ما یک راهبرد اساسی است».
علی جعفری فرمانده کل سپاه نیز در سخنانی کوتاه تحویل این چهار هواپیما را در ادامه روند بالا بردن توان و استطاعت نیروی دریایی و نیروهای دیگر سپاه دانست و تاکید کرد این روند دائمی و «تعطیل‌ناپذیر» است.
تمام این اظهارات پرطمطراق علیه دشمنان و به گفته فرماندهان سپاه «قدرتهای سلطه‌طلب» که در مراسم تحویل این هواپیماهای بیان شد، در شرایطی است که سپاه در تولید این هواپیماها هیچ نقشی نداشته و تماماً تولید روسیه است.
منابع خبری غربی به تحویل این هواپیماها به ایران واکنش نشان داده و با اشاره به تحریمهای سازمان ملل علیه ایران مبنی بر ممنوعیت خرید تجهیزات نظامی خبر داده‌اند که خرید این هواپیماها برای اهداف توریستی اعلام شده بوده، اما سر از ناوگان نیروی دریایی سپاه درآورده است.
نام این هواپیماهای روسی «آیرو وولگا» است و دو مدل LA-8C و LA-8L از بقیه شناخته شدهتر است. مدل اولیه آن در زمان شوروی در سال ۱۹۶۰ میلادی برای ترابری شهری طراحی و مدل‌های کاملتر آن در سال ۱۹۷۳ طراحی و تولید شد.
مدل‌های دیگر این هواپیما در سال ۲۰۰۹ به تولید انبوه رسید و با تغییر و افزودن بعضی تواناییها به آن از جمله سیستم رادیویی و رادار مجهز برای استفاده در جنگهای نامنظم دریایی به کار گرفته شد که سپاه آن را خریداری کرد تا در خلیج فارس و دریای عمان استفاده کند.
