در زبان و فرهنگ سیاسی مقامهای جمهوری اسلامی در چهار دههی گذشته، «دسیسه و تخریب» و «سیاهنمایی» به انتقادات و مطرح کردن واقعیات گفته میشود. حجتالاسلام محمد خاتمی، رییس دو دولت هفتم و هشتم جمهوری اسلامی، اخیرا بار دیگر با اعلام حمایت از حسن روحانی انتقادها نسبت به سیاستهای او را «دسیسه» خوانده و گفته «ما نه تنها از حمایت و رای به آقای روحانی پشیمان نیستیم بلکه همچنان قاطعانه از ایشان حمایت میکنیم و ایشان را موفق میدانیم». گویی با اعلام حمایت وی و بیان چنین جملاتی در واقعیت ناکارآمدیها و ناکامیهای عملا موجود تغییری به وجود میآید!
رییس دولت اصلاحات، مانند بقیهی مقامات، بلافاصله پای مردم را هم به میان میکشد و تاکید میکند «این موج تخریبی که به وجود آمده را هدفمند و دسیسهای برنامهریزی شده برای مایوس کردن مردم میدانیم». حال آنکه بیشتر این انتقادات و همچنین کمپین «پشیمانی» از سوی خود مردم است و معلوم نیست وی از مایوس کردن کدام مردم حرف میزند.
علاوه بر خاتمی چهرههای شاخص اصلاحطلب نیز در روزهای اخیر در واکنش به «جنبش پشیمانی»، همچنان از روحانی و سیاستهایش از جمله در زمینهی بودجه حمایت میکنند. محمد امین قانعیراد، رئیس پیشین انجمن جامعهشناسی ایران و استاد دانشگاه به روزنامه آرمان گفته به جای «پشیمانم» باید از مسوولان توضیح بخواهند؛ اما نگفته از سوی مسوولان به این همه تجمعات اعتراضی که در سالهای اخیر برگزار میشود، کدام پاسخ تا کنون داده شده است؟! و همچنین کدام مسوول به همین اعلام «پشیمانی» از سوی رأیدهندگان پاسخ داده است مگر اعلام حمایت از روحانی و سیاستهای وی!
رسانههای اصلاحطلب هم بیکار ننشستهاند. روزنامه اصلاحطلب «آفتاب یزد» در شماره روز پنجشنبه ۳۰ آذر، منتقدین حسن روحانی را به «یاران روز شنبه» تشبیه کرد.
اما پس از رسانهای شدن بخشنامه جهانگیری، معاون اول ریاست جمهوری، که در آن به سازمانها و ادارات دولتی دستور داده شد که «موظفند» از لایحه بودجه ۹۷ دفاع کنند و هیچ یک از مقامات و نمایندگان دستگاههای اجرایی مجاز به طرح پیشنهادِ تغییر در تبصرهها، بندها و جداول نیستند اعتراضات تازهای آغاز شد و گروهی از مننقدان، اسحاق جهانگیری را متهم به بستن دهان منتقدان کردند.
در شرایطی که سیستم آزاد برای نظرسنجی وجود ندارند نمیتوان دقیق گفت که میزان اعتماد به روحانی چقدر کاهش پیدا کرده، اما بیگمان آنقدر زیاد هست که او شخصاً آن را «غوغا» دانسته است.
روحانی سهشنبه، ۲۸ آذر، در سخنرانی خود در کنفرانس حقوق بشر گفته بود «شاید باور نکنید چقدر خوشحالم از اینکه درباره بودجه ۹۷ غوغایی به پا شد. دستگاههایی بودند که از دولت فقط پول میگرفتند و وقتی میگفتیم کجا هزینه میکنید، میگفتند به شما ربطی ندارند، نورافکنها باید روی ردیفها برود همه دستگاهها باید اعلام کنند بودجه را کجا خرج کردهاند»، اما جالب است که جهانگیری ۲۴ ساعت بعد فرمان خاموش کردن نورافکنها را صادر کرد و آب پاکی روی دست منتقدان ریخت. در حالی که ترفند حسن روحانی در رابطه با بودجه که مدعی شده اعلام آن سبب آگاهی افکار عمومی در تعیین ردیفهای آن شده میتوانست به سود وی تمام شود. روحانی از این «غوغا» استفاده کرد تا بگوید «همه دستگاهها باید اعلام کنند بودجه را کجا خرج کردهاند» و نه اینکه بگویند «به شما ربطی ندارد». حال آنکه پاسخگویی درباره محل هزینهی بودجه در مرحله بعدی قرار دارد و نخست خود دولت باید پاسخ دهد چرا این ردیفهای بودجه را تعیین کرده است!
کاربری با شناسه آرلو، توییت کرده «با هشتگ #پشیمانیم دل روحانی رو نشکنید.درسته که سالهاست که پست امنیتی داره ولی بهر حال مردی حساس ولطیفه. تحمل دیدن جون دادن یا نکبت و بدبختی انسانها رو نداره. یقدری مراعات کنیم».
دهن کجی رسانههای اصلاحطلب به انتقادات
۱۵ آبان امسال روزنامه کیهان چاپ تهران تیتری زد با عنوان «شلیک موشک انصارالله به ریاض، هدف بعدی دوبی» که اعتراضات گستردهای به این روزنامه شد. منتقدین عنوان میکردند حسین شریعتمداری، مدیر مسوول این روزنامه مصالح ملی را در نظر نگرفته و مواضع این روزنامه بوی جنگ میدهد. اما ۱۶ آذر حسین شریعتمداری که گویی با تمام عالم سر لج دارد برای اینکه به همهی این انتقادها دهانکجی کند بار دیگر با همان سمت و سو تیتر زد که «مصالح ملی در حمایت از مظلومان یمن است نه نگرانی برای برجهای دوبی».
این روزنامه دو روز توقیف شد و سهشنبه ۲۳ آبان مجدد انتشار آن آغاز شد که همزمان با زلزلهی کرمانشاه بود و بار دیگر رو به منتقدین خود نوشت: «خانهها لرزید، لرزیدن دلها بیشتر» و فردای آن روز یعنی ۲۴ آبان هم تمام صفحه اول را به این تیتر اختصاص داد: «انتقام کور از روشنگریها کیهان»!
این روند لجبازی از سوی رسانهها اصلاحطلب در ماجرای انتقاد به روحانی باز هم تکرار شد. روزنامههایی که عموماً خود را حامی آزادی میدانند و با خط مشی کیهان تهران مخالفاند حتی یک یادداشت در انتقاد از روحانی منتشر نکردند که هیچ بلکه با تیترهای چکشی در مقابل انتقادات ایستادند، همچنان که روزنامه اعتماد در اوج انتقادات به نقل از مصطفی تاجزاده تیتر زد: «موقعیت ممتاز اصلاحطلبان»!
در این بین تنها محمد توسلی، دبیرکل نهضت آزادی بود که بسیار محافظهکارانه که مصداق «یکی به نعل و یکی به میخ» است گفت «روحانی باید پاسخگوی مطالبات مردم باشد و نقد و یادآوری خطاهای راهبردی امری ضروری و جدی است».
در واقع جریان اصلاحطلب که مدعی گفتگو و آزادی بیان و عقیده است حالا جا پای تندروها گذاشته و حتی اجازه عرض اندام به منتقدان نمیدهد. صدای اعتراضات در فضای مجازی است که گسترده میشود و این در بلندمدت اتفاقا بیش از هر چیز به زیان خود اصلاحطلبان خواهد بود زیرا تریبونهای خود را از مردم و انتقادات آنها دریغ کردهاند.