فیروزه رمضان‌زاده – محمدصابر ملک رئیسی، زندانی سیاسی بلوچ است که درحال حاضر نهمین سال از دوران محکومیت ۱۵ ساله خود را در بند هفت زندان اردبیل، هزاران کیلومتر دور‌تر از محل زندگیش، چابهار، سپری می‌کند. او در سال ۱۳۸۸ وقتی ۱۵ ساله و دانش آموز سال دوم دبیرستان بود از سوی ماموارن امنیتی بازداشت شد.
به گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، بر اساس حکم دادگاه عمومی انقلاب زاهدان این نوجوان بلوچ به اتهام «همکاری با گروه‌های معاند نظام» به ۱۵ سال حبس در تبعید محکوم شد؛ اتهامی که به گفته خودش زیر بدترین‌شکنجه‌ها از او به اعتراف گرفته‌اند.
یکی از نزدیکان این زندانی سیاسی که خواست نامش محفوظ بماند به کیهان لندن می‌گوید: «محمدصابر ملک رئیسی در سال ۱۳۸۸، هنگامی که در بیمارستان چابهار بالای سر یکی از برادرانش بود، بازداشت شد.»
این منبع در ادامه توضیح می‌دهد: «زمانی که محمدصابر بازداشت شد ۱۵ سال سن داشت در حالی که رسانه‌ها نوشته بودند ۱۷ ساله است. اینجا در زاهدان، معمولا شناسنامه نوزادان را یک سال جلو‌تر می‌گیرند بنابراین، هنگام بازداشت در شناسنامه ۱۶ ساله بود در حالی که سن واقعی او در زمان بازداشت ۱۵ سال بود.»
به گفته وی ماموران امنیتی به خانواده محمدصابر گفته‌اند جرمش سیاسی بوده در حالی که اصلا هیچ جرمی نداشت و پرونده‌سازی کردند، آن هم فقط به خاطر برادرش، عبیدالرحمن، که آن زمان ۲۰ ساله بود. نیروهای امنیتی گفته‌اند اگر برادر محمدصابر بیاید او را آزاد می‌کنیم اما عبیدالرحمن نزد خانواده نیست و به آنها دسترسی ندارد. محمدصابر به عنوان گروگان در زندان است.
او به دو سال حبس محمدصابر ملک رئیسی در زندان اطلاعات زاهدان اشاره می‌کند و می‌افزاید: «آن زمان، چون در سن قانونی نبود به او حکم ندادند، بعد از دو سال به زندان اردبیل منتقل شد. الان دقیقا هشت سال و نه ماه است که محمد صابر ملک رئیسی در زندان بسر می‌برد.»
به گفته او مادر محمدصابرملک رئیسی در طول این مدت دو بار توانسته به ملاقات پسرش به اردبیل برود. پدر او هم فلج است و قادر به راه رفتن نیست. پدر محمدصابر از زمانی که پسرش به زندان اردبیل منتقل شد او را ندیده است. به دلیل هزینه رفت و آمد و دور بودن مسافت میان چابهار و اردبیل خانواده او امکان ملاقات و رفتن به اردبیل را ندارند.
تارنمای کمپین فعالان بلوچ در سال گذشته، نامه سرگشاده دادعلی ملک رئیسی، پدر محمدصابر ملک رئیسی، را منتشر کرد که در آن ضمن شرح شکنجه‌ها و فشارهای روانی وارد شده بر فرزندش در زندان اردبیل خواهان انتقال این زندانی به زندان چابهار شده بود.
محمدصابر ملک رئیسی از ۸ آذرماه ۹۶ در اعتراض به آزار‌ها و شکنجه‌های مکرر مسئولان زندان و نیز درخواست برای انتقال وی به زندان چابهار دست به اعتصاب غذا زده است.
به گفته منبع مطلع نزدیک به خانواده این زندانی عقیدتی، محمدصابر گفته است تا وقتی به شکایت‌هایش رسیدگی نشود اعتصاب غذای خود را نمی‌شکند؛ مادر و پدر او هم به جز آب و چای، لب به غذا نمی‌زنند و گفته‌اند تا وقتی صدای فرزندمان را نشنویم لب به غذا نمی‌زنیم.
وی با تاکید بر اینکه خانواده محمدصابر حتی امکان برقراری تماس تلفنی هم ندارند می‌افزاید: «خانواده محمدصابر به همه سازمان‌ها و نهادهای مسئول مراجعه کرده‌اند، از اطلاعات زاهدان گرفته تا دادستانی و استانداری نامه‌نگاری کرده‌اند، اما هیچ کس جوابگوی آنها نبوده است. محمدصابر در زندان تهدید شده و بار‌ها مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته است.»
او در این زمینه توضیح می‌دهد: «محمدصابر را تهدید کرده‌اند که اگر یک روز به آزادشدنت مانده باشد نمی‌گذاریم زنده از این زندان بیرون بروی. پرویز سورآذر، رئیس حفاظت زندان اردبیل، همیشه به او توهین می‌کند و مورد اذیت و آزارش قرار می‌دهد، زندانیان را علیه محمدصابر تحریک می‌کند که او داعشی و دشمن ما است. سورآذر به هر دلیلی زندانیان را تحریک می‌کند تا با او دشمنی کنند.»
شکنجه و وضعیت بحرانی محمدصابر ملک رئیسی در زندان
به گفته منبع آگاه نزدیک به خانواده محمدصابرملک رئیسی، در زمستان سال پیش محمدصابر را ۱۴ ساعت دست و پا بسته به میله پرچم واقع در حیاط زندان اردبیل بستند تنها به این خاطر که گفته بود چرا حمام و دستشویی‌ها را می‌بندید؟ می‌خواهیم وضو بگیریم. مسئولان زندان فقط روزی دو بار حمام و دستشویی‌ها را باز می‌کنند.
در همان زمان، محمدصابرملک رئیسی در نامه‌ای سرگشاده به حسن روحانی از وضعیت بحرانی و شرایط سخت خود در زندان اردبیل نوشت.
پیشتر، این زندانی سیاسی پس از یک اعتصاب غذای ۲۰ روزه، در دو نامه با عنوان‌های «از تخت شکنجه‌ای به نام معجزه تا تهدید به اعدام» و «شب‌ها تا صبح بازجوییِ همراه با شکنجه می‌شدم» خطاب به عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق بشر ایران، خواستار رسیدگی به وضعیت خود و سایر زندانیان عقیدتی در ایران شده بود.
منبع نزدیک به این زندانی سیاسی در ادامه می‌گوید: «به جز پرویز سورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده، رئیس اندرزگاه و افسر نگهبان زندان اردبیل، بدون دلیل برخوردهای بدی با او می‌کنند. چند روز پیش هر سه نفر آنها در حالی که دست و پای او بسته بوده، وی را کتک زده بعد او را به قرنطینه منتقل کردند. در قرنطینه نیز زندانی دیگری که از پیش علیه محمدصابر تحریک شده بود انتظار او را می‌کشید تا با او درگیر شود. آن زندانی، ظرف سه ساعت، سه بار با محمد صابر درگیر شده بود.»
منبع آگاه نزدیک به این زندانی سیاسی دربند در زندان اردبیل اضافه می‌کند: «به محمد صابر گفته‌اند می‌توانی از زندانی‌ها شکایت کنی او گفته من فقط از سه نفر از مسئولان زندان شکایت دارم؛ پرویز سورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده.»
این زندانی سیاسی بلوچ در فروردین ماه سال جاری از زندان اردبیل برای انجام رسیدگی‌های پزشکی به زندان اوین منتقل و پس از سه ماه به زندان مرکزی اردبیل بازگردانده شد.
در طول بیش از سه دهه تبعیض و ناروایی حکومت جمهوری اسلامی، اقلیت‌های مذهبی از جمله اهل سنت در ایران زیر سایه محدودیت‌های گسترده حقوق شهروندی، نگاه امنیتی و اعمال سیاست‌های محدودکننده و سرکوبگرانه زیسته‌اند. در این میان، زندانیان سنی‌مذهب در ایران با اتهاماتی مانند «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در گروه‌های سلفی»، «فساد فی‌الارض» و «محاربه» حکم حبس خود را سپری می‌کنند و یا در انتظار اجرای حکم اعدام بسر می‌برند.
