یک عضو هیئت بُرد سلامت در بلایای وزارت بهداشت می‌گوید میزان خشونت در اورژانس‌ها به نسبت جمعیت و بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس بالا است. وی همچنین می‌افزاید کمبود پرسنل پزشکی و پرستاری، کم تجربه بودن و جوان بودن پرسنل اورژانس، بی‌اعتمادی به کادر درمانی، تاثیر مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی روی جامعه از دلایل این خشونت است.
غلامرضا معصومی، عضو هیئت برد سلامت در بلایای وزارت بهداشت، با اشاره به وجود خشونت در اورژانس در تمام دنیا گفت: «اما به نسبت جمعیت و بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس به نظر می‌‌رسد این آمار در کشور ما بالاتر است.»
وی می‌افزاید قوانین مشخصی در خصوص برخورد با کسانی که با پرسنل درمانی و بخصوص بخش اورژانس بیمارستان اعمال خشونت می‌کنند وجود دارد اما باید پرسید چقدر از این قوانین اجرا شده و این قوانین چه مقدار بازدارنده بوده‌اند؟
معصومی ازدحام بیماران و همراهان در اورژانس، افزایش ماندگاری و انتظار بیماران بخش اورژانس، کمبود پرسنل پزشکی و پرستاری، کم تجربه بودن و جوان بودن پرسنل اورژانس، بی‌اعتمادی به کادر درمانی، تاثیر مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی روی جامعه و افزایش اضطراب و کاهش آرامش روانی جامعه و … را از عوامل خشونت علیه پرسنل اورژانس دانست.
وی همچنین گفت: «عوامل منطقه‌ای و قومیتی، ارجاع نابه‌جای بیماران به بخش اورژانس، نقص موجود در قوانین و نظارت و اجرای قوانین در مورد افراد خاطی، عدم وجود برنامه‌های مداوم برای آموزش پرسنل اورژانس برای کنترل و پیشگیری خشونت، خستگی و فشار بالای کاری پرسنل اورژانس و کم بودن دریافتی پرسنل اورژانس و عدم تامین مالی آنها از جمله عللی است که منجر به بروز خشونت در اورژانس‌ها می‌شود.»
این عضو هیئت برد سلامت در بلایای وزارت بهداشت می‌گوید: «بر اساس مطالعات صورت گرفته بیشتر افراد شاغل در اورژانس خشونت را بیش از یک بار تجربه کرده‌اند.»
بر مبنای این مطالعات «میزان خشونت در پرسنل با سنین، سنوات کاری و میزان تحصیلاتِ کمتر بیشتر رخ داده است. بروز خشونت در جنس مذکر بیشتر بوده و در ساعات عصر و شب و روزهای غیر تعطیل تعداد بیشتری خشونت گزارش شده است.»
معصومی می‌گوید: «همراهان بیماران ترومایی و بیماران غیرترومایی بیشترین خشونت را دارند و بیماران ترومایی حاصل نزاع و ضرب و جرح بیش از بیماران ترومایی عادی و همچنین بیماران غیرترومایی روانپزشکی و مسمومیت بیش از بیماران غیرترومایی داخلی مستعد خشونت بوده‌اند.»
به گفته او سوء‌رفتار کلامی رتبه اول، تهدید رتبه دوم و ضرب و جرح رتبه سوم را در الگوی خشونت‌های مراجعین به اورژانس دارند.
عضو هیئت برد سلامت در بلایای وزارت بهداشت ضمن تاکید بر بازدارنده نبودن قوانین موجود گفت: «قطعا بحث آموزش به پرسنل درمانی و کارکنان بخش اورژانس در نحوه برخورد با بیماران آماده خشونت بسیار حائز اهمیت است اما متاسفانه این موضوع مغفول مانده است.»
وی عدم رسیدگی مناسب به بخش اورژانس بیمارستان‌‌ها را چه به لحاظ «فضای فیزیکی» و چه به لحاظ «امکانات و تجهیزات» عامل افزایش خشونت در بخش اورژانس خواند.
معصومی بر لزوم استفاده از پرسنل نگهبانی و امنیتی مناسب و کارآمد جهت پیشگیری و کنترل این شرایط در بخش اورژانس تاکید کرد و گفت: «در عین حال آموزش عمومی در سطح جامعه هم به لحاظ یادگیری مناسب استاندارهای بخش اورژانس (مثلا اینکه متوسط زمان ویزیت بیماران در بخش اورژانس در بهترین مراکز دنیا نیز حدود دو ساعت است) و هم به لحاظ درک شرایط حساس اورژانس و لزوم تمرکز و داشتن فکری آرام و آزاد برای درمان مناسب بیماران در پرسنل بخش اورژانس، بسیار مهم و ضروری است.»
