با اندوه و شرمساری، هر ساله، کشور ایران در اجرای بیشترین مجازات اعدام‌ها در میان دیگر کشورهای جهان در رده‌ای بالا قرار می‌گیرد. شکنجه نیز در زندان‌های ایران، امری است طبیعی و مستمر. شکنجه‌هایی که در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران (رژیم) اعمال می‌شوند، از مرزهای تصور گذشته (از جمله تجاوزاتِ دسته‌جمعی شکنجه‌گران به دختران و پسران دستگیر شده در تظاهرات. به یاد بیاوریم ترانه موسوی و دیگران را در جریان کهریزک و دیگر انواع شکنجه‌ها، و آنگاه دیرتر انکار و انکار از طرف رژیم و کشتن شاهِدان (نظیر دکتر وظیفه رامین پوراندرجانی، دکترِ کهریزک) را). هر گاه که رژیم، منافعش را در خطر ببیند، به نسبتِ ترسش از خواسته‌های زندانی، نوع شکنجه را سنگین‌تر و برای مبارزین سیاسی در چنین دوره‌هایی، سنگین‌ترین شکنجه‌ها را اعمال می‌کند و در نهایت، در دادگاه‌های اسلامی، جرم معترضین را «محاربه» می‌نامد تا بتواند با دستی باز و بر اساس قانون اساسی اسلامی، به قتل زندانیان اقدام نماید.
کشتن تظاهرات کنندگان در خیابان، اعدامی است بدون محاکمه، که از هیچ معیار و قانونی، از جمله قانونِ تناسب مجازات با جرم (از نظر رژیم) پیروی نمی‌کند، مجازات اینجا، قتلی است کور و حکومتی، و جرمِ مجرم، خواستن حقوق شهروندی خویش است و اعتراضی به وضعیت اقتصادی- اجتماعی ناعادلانه‌ی خود و دیگر شهروندان.
در تظاهرات اخیر، حکومت اسلامی ایران، هزاران شهروند را دستگیر و زندانی کرده است، گزارش‌ها از زندان‌ها، چون تجربه‌ی کهریزک مخوف‌اند، ادعای خودکشی‌های دستگیرشدگان چون سینا قنبری و محمد حیدری مانند کهریزک تکرار شده و چون کهریزک، حکومت به انکار ادامه می‌دهد و داستان کهنه‌ی اتهامات مواد مخدر، جاسوسی، خودکشی و غیره را تکرار می‌کند و باز این‌بار، حکم «محاربه با خدا» را برای فعالیت این زندانیان اعلام کرده تا مقدماتِ اعدام‌ها را بار دگر فراهم آورد.
آشکار است که تضمین امنیت جانی و سلامت زندانیان بر عهده‌ی ٰحکومت است و هر گونه گزندی بر زندانیان را، حکومت و زندانبانان آن باید جوابگو باشند.
ما از تک تک هموطنان می‌خواهیم که از تمام امکانات موجود، در انتشار و امضای این بیانیه بکوشند تا رژیم را در مقابل خواست‌های مشخص در مدت زمان معینی قرار دهند، باشد که این اقدام و اقدام‌هایی نظیر این، گامی در راه نجات جان زندانیان باشد و در آینده، به کاهش تکرار چنین وقایعی یاری رساند. امضای این بیانیه، گامی در پیش بردن و تحققِ حقوق مدنی ماست، در ساختن جامعه‌ای مدنی برای ایران، شریک شویم.
فردا نوبت ماست
ما بر اساسِ بنیادی‌ترین حقوق مدنی و شهروندی، اعلام می‌کنیم که:
-تا پانزدهم بهمن ماه ۱۳۹۶، حکومت جمهوری اسلامی باید طرحی رسمی را با تعیین زمان، برای آزادی زندانیان سیاسی رسما و در رسانه‌های عمومی اعلام نماید.
-تمام حقایق در موردِ کشته‌شدگانِ تظاهرات اخیر و زندانیان را باید حکومت به خانواده‌هایشان و مردم اعلام نماید.
-حکم اعدام برای همه و همیشه و از جمله برای زندانیان سیاسی باید لغو و غیرقانونی گردد.
– شکنجه برای همیشه و برای همه‌ی زندانیان، مطلقا ممنوع و نظارت بر اجرای این ممنوعیت را، باید حکومت خود عهده‌دار شود.
-حکومت باید خانواده‌های زندانیان و جانباختگان را از سرنوشت عزیزان خود مطلع و در گزارشی هفتگی در نشریه‌ای عمومی، نام و وضعیت و هر تغییری در وضعیت زندانیان را تا آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی در لیستی منتشر نماید.
– باید که حکومت جمهوری اسلامی تا پانزدهم بهمن ماه ۱۳۹۶ به همه‌ی موادِ این بیانیه پاسخی رسمی ارائه نماید.
برای امضا لطفا این لینک را کلیک کنید:
امضاکنندگان اولیه: مسعود امینی (روانشید)، لقمان تدین نژاد، مهین خدیوی، مرضیه شاه بزاز، شهلا عبقری، سیاوش عبقری، و شصت و چهار نفر
