با شکست استراتژی سدسازی که ظاهرا در مقابله با کم‌آبی پیش برده می‌شد ولی در عمل پروژه‌ای بود برای پرکردن کیسه دستگاه‌های مربوطه، حالا پروژه‌های انتقال آب مد شده است؛ از دریای مازندران به سمنان و حتی به خلیج فارس؛ از کارون به استان‌های مرکزی؛ از خلیج فارس به یزد و… یک شرکت سرمایه‌گذاری دانمارکی اعلام کرده حاضر است اجرای طرح انتقال آب دریای عمان و خلیج فارس به استان یزد را برعهده بگیرد.
محمود زمانی قمی استاندار یزد در نشست مشترک با نمایندگان این شرکت سرمایه‌گذار گفته که زمینه مشارکت شرکت دانمارکی در اجرای طرح خط انتقال آب از خلیج فارس را فراهم خواهد کرد.
نام این شرکت دانمارکی در رسانه‌های داخلی اعلام نشده ولی استاندار یزد با جدیت قصد همکاری با این شرکت را دارد و گفته که هرچه زودتر برای اجرایی شدن این طرح تلاش می‌کند و خواستار همکاری دستگاه‌های دیگر در این رابطه شده است.
آنگونه که ایسنا گزارش کرده، این شرکت دانمارکی ظاهرا از شرکت‌های معتبر جهانی است که در زمینه انتقال آب و آبرسانی تجربیات خوبی در سایر کشورها دارد.
استان یزد از جمله استان‌های خشک و بی‌آب ایران است که هر روز با گسترش مافیای سدسازی و پروژه انتقال آب، بر شمار پروژه‌های عمرانی نیمه‌تمامش افزوده می‌شود.
اگرچه ردیف بودجه انتقال آب دریای مازندران به سمنان از سوی مجلس شورای اسلامی رد شد، ولی حالا طرح انتقال آب خلیج فارس به یزد مطرح شده که برخی کارشناسان آن را پروژه‌ای مخرب و ضد محیط زیست می‌دانند.
پس از شکست پروژه‌های ویرانگر سدسازی و واریز شدن مبالغ کلان به جیب نهادها و مجریان این طرح‌ها، نوبت به طرح‌های انتقال آب از دریای مازندران در شمال و منابع آبی در جنوب ایران رسیده است. پیشتر کره‌‌ای‌ها می‌خواستند آب دریای مازندران را به سمنان انتقال دهند و این امر موافقت عیسی کلانتری رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست را نیز به همراه داشت.
نامه‌نگاری مخفیانه کلانتری با معاون اول رئیس دولت دوازدهم درباره انتقال آب کارون به استان‌های مرکزی ایران چندی پیش خبرساز شد ولی اجرای این طرح همچنان به قوت خود باقی است.
شتاب روند خشکسالی در ایران در خلاء مدیریت صحیح و سوءاستفاده از نابسامانی‌ها برای پر کردن جیب خود و دستگاه‌های مربوطه با اجرای طرح‌های بی‌فایده و حتی ویرانگر انتقال آب روز به روز افزایش می‌یابد. این طرح‌ها نه تنها هیچ تأثیری در این واقعیت تلخ ندارند که به گفته کارشناسان نیمی از مساحت ایران دست کم تا ۲۰ سال آینده به طور کامل خشک و بی‌آب می‌شود، بلکه منابع مالی و طبیعی امروز را نیز بر باد می‌دهند.
