رسول خادم رییس مستعفی فدراسیون کشتی که در دوران ورزشی خود روی تشکها جسورانه حریفان قَدَرش را خاک میکرد هرگز گمان نمیکرد روزی فرا رسد که خارج از تشک با حریفی سرشاخ شود که خودش حاضر است زمین بخورد و خاک شود.
خادم و جامعهی کشتی ایران این روزها پنجه در پنجه سرداران سپاه انداخته‌اند. سردارانی که به واسطه آرمانهای انقلابی خود و آرزوی نابودی اسراییل دیوانهوار گلوی کشتی را چسبیدهاند بیآنکه بدانند آنچه زیر پنجههای خود میفشارند خرخرهی آبروی کشور و منافع ملی است.
ورزش کشتی نه تنها «شناسنامه» ما مردم ایران در دنیای ورزش است بلکه وقتی اسم کشتی میآید سینهمان سر میشود، هر گوشهی دنیا که باشیم قد میکشیم، سرمان را بالا میگیریم.
کُشتی یادمان می‌اندازد که هستیم. چراغِ ورزش خیلی از روستاهای دورافتاده و محروم با لامپ ۴۰ وات حبابی سردرِ یک چهاردیواری مخروبه با تشک زردِ زهوار در رفتهی کشتی روشن مانده است.
کشتی آخرین و تنها امید ده‌ها نوجوانی است که هستند تا کشتی‌گیر شوند. خانوادههایی که از شکم خود میزنند و خرج نان و آب فرزندی را میدهند که دوبندهاش را بردارد و ساک روی دوش بگیرد و صبح تا شب تمرین کند تا کشتی‌گیر شود.
حالا اما سپاه دست روی کشتی هم گذاشته است. بعد از استعفای رسول خادم از ریاست فدراسیون کشتی، سردار غیبپرور رییس بسیج بود که او را تهدید کرد و گفت رویارویی با اسراییل خط قرمز جمهوری اسلامی است و محال است از آن گذشت!
پس از او سردار سالار آبنوش رییس سازمان بسیج ورزشکاران گفته «رقابت با اسراییل خط قرمز نظام است ورزشکاران ما در صحنه‌ها و رقابت‌های مختلف این را نشان داده‌اند و این هم ادامه پیدا خواهد کرد؛ چرا که ما رژیم جعلی اسرائیل را به رسمت نمی‌شناسیم، چه برسد به اینکه ورزشکاران ما بخواهند با آنها رقابت کنند.»
در این میان، رسول خادم باز هم هشدار داده که تنها در نیمه اول سال آینده خورشیدی، ایران هشت مسابقه جهانی دارد که در تمامی آنها تیم‌های اسراییلی که برخی از دیگر کشورها به استخدام درآمده‌اند، کاملتر از همیشه شرکت می‌کنند و به این ترتیب خطر محرومیت بیشتر کشتی‌گیران ایرانی را تهدید می‌کند.
او گفته است: «عملا کمیته بین‌المللی المپیک افتاده دنبال ایران، دیگر بازی زودتر بباز یا مریض شو جواب نمی‌دهد.»
سپاه میخواهد با هر شارلاتان‌بازی که شده کاری کند که ایران نه از کشتی محروم شود و نه با اسراییل رقابت کند و خادم را تحت فشار گذاشتهاند که این بیعقلی را لاپوشانی کند. همچنان که آبنوش گفته «امیدواریم با مدیریت خوب رییس فدراسیون کشتی و مسؤولان ورزش کشور این مسیر ادامه پیدا کند.»
خادم در بیانیه دوم خود که به نوعی جواب تهدیدهای فرمانده بسیج بود با ابراز تعجب از برخی اظهانظرهای مقامات سیاسی و نظامی درباره ماجرای کشتی گفت که «یا واقعاً متوجه موضوع نمی‌شوند و یا خود را به ندانستن میزنند.» او گفته «اگر قرار به باختن است همه با هم ببازیم.»
اما محرومیت کشتی علاوه بر اینکه تهدیدی برای منافع ملی است، برای خانواده‌ی کشتی هم خسارات مادی زیادی در پی دارد. ورزشی که در اکثر رقابت‌های جهانی و المپیک در ردههای سنی مختلف یکی از مدال‌های سه رنگ و جوایز آن امضا شده به نام کشتی‌ِ ایران است، مگر آنکه اتفاق خاصی از جمله مانند باخت اجباری بیافتد، حالا در آستانهی محرومیت است.
خادم «زیرکی» کرده است چون سالهاست یاد گرفته چطور به حریفان بَدل بزند. سرداران سپاه میخواهند «بزدلانه» با تمارض و تظاهر به مریضی و آسیب و باخت عمدی با حریفان اسراییلی روبرو نشوند اما اتفاقی که افتاده این است که بد میدانی برای آرمانشان انتخاب کرده‌اند چون هم پای آبروی خانواده‌ی کشتی در میان است و هم مسائل مالی.
خادم دست آلودهی سپاه را در این بازی ناپاک خوانده و چون خودش از بدنهی کشتی و دلسوز است و دوستاناش از کشتی معیشت می‌کنند به نظر می‌رسد از یک سو نمی‌خواهد اجازه دهد با سیاست خاص با آبروی این رشته بازی شود و از سوی دیگر خود را نیز در تیررس مستقیم سرداران بیعقل نمی‌دهد.
این زیرکی و هوش خادم در این جمله که نظام و سردارانش را «فتیله‌پیچ» کرده است پیداست: «باید با هم ببازیم!»
او صریحاً نوشته «هر چه سریع‌تر شورای امنیت ملی باید دستگاه دیپلماسی را مسئول پیگیری موضوع مواضع نظام سیاسی ایران در کمیته بین‌المللی کند. دستگاه دیپلماسی هم باید با تشکیل تیم‌های مجرب هم از مواضع سیاسی ایران در ورزش دفاع کند و هم با تعاملات خود فشارهای سیاسی طرف مقابل را تعدیل کند. بگونه‌ای که قهرمان ملی کمترین آسیب را متحمل شود» وی تاکید کرده «هیچ راهی جز این نداریم.»
وقتی به پرسپولس که پر طرفدارترین تیم کشور است دستور می دهند در برابر تیم تاج ببازد تا نتواند در برابر طرفداران این تیم جشن قهرمانی بگیرد، تکلیف کشتی که از قبل مشخص است