پروفسور کویینگ لی بیولوژیست ژاپنی کارشناس تأثیرات فواید جنگل و گردش‌های جنگلی بر سلامت انسان است. کویینگ لی استاد دانشکده ملی پزشکی ژاپن است و از سال ۲۰۰۷ «جمعیت پزشکی جنگل» را در این کشور پی‌ریزی کرده است.
پروفسور لی می‌گوید که در سال ۱۹۸۲ در همکاری با جنگلداری ژاپن پروژه جدیدی را به نام «شین‌کو» که معنای آن حمام جنگل است آغاز کرده. این پروژه در زمینه‌ی تأثیرات مثبت جنگل‌گردی بر روی اضطراب و استرس فعالیت دارد. در دهه‌ی هشتاد میلادی هنوز دلایل کافی برای اثبات اهمیت گردش در جنگل بر سلامت انسان وجود نداشت. از همین رو وزارت کشاورزی ژاپن در سال ۲۰۰۴ پژوهش گسترده‌ای را در این زمینه آغاز کرد. پروفسور لی درباره فعالیت خودش در این پروژه می‌گوید: من استاد دانشکده پزشکی توکیو هستم و در این شهر زندگی می‌کنم. تخصص من پزشکی محیط زیست و مصونیت‌شناسی سازگار با محیط زیست است. از سال ۱۹۸۸ پژوهش من درباره‌ی اثر مواد شیمیایی، خستگی زیاد، فشار روحی و شیوه‌ی زندگی بر سیستم مصونیت بدن و تأثیرات محیط زیست بر بدن انسان شروع شد و از سال ۲۰۰۴ در طرحی که دولت ژاپن آغاز کرده مسئولیت پژوهش درباره‌ی تأثیر جنگل بر انسان را بر عهده دارم.
وی درباره «شین‌کو» می‌گوید: اجرای چنین طرحی می‌تواند تعداد سلول‌های مدافع را در بدن افزایش دهد و میزان پروتئین در سلول‌های ضدسرطان را تنظیم کند. بنابراین گردش در جنگل تأثیر پیشگیرانه در برابر سرطان دارد؛ فشار خون را در رگ‌ها کاهش می‌دهد؛ برای جلوگیری از استرس بسیار مؤثر است و ضربان قلب را نیز تنظیم می‌کند. در مورد اثر پیشگیرانه‌ی فضای جنگل در برابر اضطراب و افسردگی هیچ جای تردید نیست.
پروفسور لی در پاسخ به این پرسش که کدام جنگل‌ها برای این اهداف مفیدتر هستند می‌گوید: جنگل‌هایی که در آنها درختان سرو و نارون (سدر) بیشتر وجود دارد بسیار مفیدند. البته آثار و فواید زندگی‌بخش جنگل ازمرزهای ژاپن گذشته و در آسیا و آمریکا نیز اهمیت فراوان یافته و در اروپا نیز آغاز شده است.
به گفته‌ی وی، همه چیز از سال ۱۹۸۲ آغاز شد که دولت ژاپن برنامه همه‌جانبه و بسیار مهم پژوهش درباره فواید گردش در جنگل را که میراث ساکنان این مجمع‌الجزایر از زمان‌های بسیار دور است شروع کرد.
از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ دولت ژاپن چندین میلیون دلار برای رسیدن به این هدف ملی سرمایه‌گذاری کرد. از آن زمان این طرح «حمام جنگل» نام گرفته ولی پروفسور لی آن را «دوش جنگل» می‌نامد.
پروفسور لی گروه‌های ژاپنی داوطلب را با خود به جنگل‌های مختلف می‌برد و در آزمایشگاه خود اثر این گردش‌ها را بر روی شرکت‌کنندگان مورد پژوهش قرار می‌دهد؛ از جمله پیش و پس از گردش در جنگل، نتایج آزمایش‌های خون و ادرار آنها را مورد مطالعه قرار می‌دهد که به نتایج شگفت‌انگیزی نیز رسیده است از جمله کم شدن علائم استرس، تنظیم ضربان قلب، کاهش افسردگی و اضطراب و خشم، تحرک عناصر مربوط به مصونیت بدن و افزایش سلول‌های مدافع در برابر بیماری‌هایی نظیر سرطان و تپش قلب.
این تغییرات به اندازه‌ای آشکار است که گویی گروه مورد آزمایش دارو مصرف کرده است. کاهش تولید آدرنالین و کلسترول از آثار مثبتی است که در همان ساعات نخستین در جنگل احساس می‌شود. از روز دوم حداکثر نتایج مثبت از «شین‌کو» یا حمام جنگل به دست می‌آید و مهمتر اینکه به گفته‌ی پروفسور لی، آثار مثبت «شین‌کو» تا یک ماه در بدن می‌ماند. به‌عبارت دیگر، اگر ماهی یک بار چند ساعتی جنگل‌گردی کنید، تمام این آثار مثبت ثابت در بدن باقی می‌ماند. باید توجه داشت گردش در شهر و یا پارکی که در آن حتی درخت‌های سر به فلک کشیده و قدیمی هم وجود دارد، چنین تأثیری را ندارد. «شین‌کو» باید در مناطق جنگلی با درختان زیاد و انبوه انجام شود.
دولت ژاپن به محض اثبات نتایج آزمایش‌های پروفسور لی دست به کار شد و ۶۰ مرکز «بهزیستی جنگلی» در مناطق مختلف با رود و درّه و کوه و آبشار به وجود آورد.
هر کسی می‌تواند در این جنگل‌ها همراه با راهنماهای مخصوصی که برای «شین‌کو» آموزش دیده‌اند گردش کند و از مزایای تأثیرات جنگل بر سلامت برخوردار شود.
*منبع: لو پوان
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
کو جنگل؟