«طفلی به نام شادی، دیریست گم شده»؛ اجازه بدهید مردم، پسران و دختران و جوانان ما بخندند!

یک جامعه‌شناس و استاد دانشگاه در تهران، مردم ایران را ناشاد توصیف کرده و خواستار اجرای برنامه‌های مفرح و شادی‌آفرین شده است. او گفته باید قبول کنیم که شادی در ایران وجود ندارد، موسیقی کجاست؟ خنده کجاست؟

امان‌الله قرایی‌مقدم جامعه‌شناس و استاد دانشگاه «شهید بهشتی» (دانشگاه ملی ایران) گفته است: «خیلی صریح بگویم، مردم ایران شاد نیستند. باید بپذیریم شادی اساس همه چیز است؛ کشوری مثل هند مردم فقیری دارد، اما میزان شادی آن از ایران بیشتر است».

وی با بیان اینکه «وقتی سه و نیم میلیون نفر جوان بیکار در کشور وجود دارد، این جوانان هرگز طعم شادی را نخواهند چشید»، رکن دیگر شادی را اعتماد به آینده دانسته و گفته است: «ما الان ۹ میلیون جوان آماده به ازدواج داریم، اما وقتی این جوان هیچ تصویر واضحی از آینده خود ندارد چگونه شاد باشد؟»

امان‌الله قرایی‌مقدم استاد دانشگاه «شهید بهشتی» یکی از ارکان ایجاد شادی را هنر خوانده و اضافه کرده که «متاسفانه در کشور غفلت خاصی در این خصوص دیده می‌شود. بر طبق اصل اصالت وجود ژان پل سارتر آدمی نمی‌تواند وقتی غمی در نزدیکی خود می‌بیند، احساس شادی کند.»

قرایی‌مقدم با بیان اینکه اسلام در ذات خود دین شادی است، گفته است: «متاسفانه بسیاری از مسئولان، این دین را در غم‌پراکنی می‌بینند، در حالی که اصلا اینطور نیست.»

وی اضافه کرد: «واقعاً باید قبول کنیم هیچ شادی‌ای در کشور وجود ندارد؛ موسیقی کجاست؟ خنده کجاست؟ نشاط کجاست؟»

قرایی‌مقدم با تاکید بر برخی نارضایتی‌های شغلی و نیز حقوق نگرفتن کارگران در چندین ماه اخیر، گفت: «وقتی کسی نمی‌تواند شکم زن و بچه خود را سیر کند چگونه شاد باشد؟! طبیعتاً در چنین حالتی و با این تورّم مردم ترجیح می‌دهند گریه کنند تا شاد باشند.»

قرایی‌مقدم جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، سریعترین راهکار افزایش شادی را «برگزاری مراسم‌های کم‌خرج شاد» در کشور دانسته و گفته است که «اجازه بدهیم مردم، دختر، پسر و جوانان‌مان بخندند، اوقات فراغت و مفرح داشته باشند؛ تلاش کنیم مردم را آهسته آهسته از مشکلات روزمره زندگی و جامعه دور کنیم.»

وی انجام کارهای نشاط‌آور برای مردم را کم‌هزینه خواند و گفت: «برگزاری کنسرت‌ها، ساخت فیلم و سریال‌های شاد، توجه به انعکاس اخبار شاد در رسانه‌ها به جای دقت به خبرهای غم‌پراکن از راه‌های کم هزینه افزایش شادی در جامعه است.»

البته همانگونه که این استاد جامعه‌شناسی به درستی می‌گوید حتی با برنامه‌های کم‌هزینه شادی‌آفرین هم وقتی افراد اعتمادی به آینده ندارند و در زمان حال نیز قادر به تأمین هزینه‌های زندگی خود نیستند، در چنین برنامه‌هایی نیز نمی‌توانند شاد باشند و شادی کنند. از هم پاشیدن خانواده‌ها، پناه بردن به انواع مواد مخدر، افزایش جرایم و جنایت، گسترش اختلالات روانی و خشم و عصبانیت در میان مردم از پیامدهای ناگزیر شرایط سیاسی و اقتصادی هستند که در واقع به جای شادی و رضایت از زندگی نشسته‌اند.

چه خوش گفته محمدرضا شفیعی‌کدکنی که:

طفلی به نام شادی، دیریست گم شده ست
با چشم‌های روشن براق
با گیسویی بلند به بالای آرزو…

در همایش انجمن علمی پزشکی روان‌تنی ایران در ۲۱ اردیبهشت‌ماه اعلام شد که ایران در رتبه ۱۰۸ شادترین کشورهای جهان قرار دارد که بی‌تردید یکی از دلایل مهم و تعیین‌کننده‌ی آن نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی است. چنانکه بر اساس آمارهای دولتی، ۴۰ درصد جمعیت روستایی و ۳۰ درصد جمعیت شهری ایران، زیر خط فقر هستند.

نرخ خودکشی در ایلام، لرستان و سایر استان‌های محروم بیش از دیگر شهرهاست و آمار جنایت و قتل در ایران رقمی بین ۵ تا ۱۰ در هر ۱۰۰ هزار نفر است که در مرحله هشدار قرار دارد.

نابرابری و بی‌عدالتی در ایران چنان رو به افزایش است که در سال ۲۰۱۴ آمار مربوط به شکنندگی کشورها نشان می‌دهد ایران در بالاترین سطح شکنندگی قرار گرفته. شکنندگی به معنای بی‌ثباتی در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، خانوادگی و نابرابری‌های جنسیتی است.