فیروزه رمضان‌زاده- «زنان سکس وُرکر و کارتن‌خواب‌ها در برخوردهای اولیه بیشتر به ما حمله می‌کردند و برخوردهای تهاجمی‌داشتند، نیروی انتظامی‌در این موارد به ما کمک می‌کرد. آنها به ما اعتماد نمی‌کردند و فکر می‌کردند ما آمده ایم تا آنها را جمع‌آوری و به زندان منتقل کنیم. ولی بعد از صحبت و مشاوره نه تنها به ما اعتماد می‌کردند بلکه شب‌های بعد دوستان خود را برای دریافت مشاوره و گرفتن کاندوم رایگان به نزد ما می‌آوردند.»
این سخنان بخشی از صحبت‌های یکی از پرستاران بیمارستان «مصطفی خمینی» است که به صورت داوطلبانه در سال گذشته با اتوبوس ایدز همکاری می‌کرد.
«اتوبوس ایدز» طرحی بود که در ۱۸ آبان ۱۳۹۴ برای اولین بار با هدف معرفی کمپین «من هم آزمایش اچ‌آی‌وی می‌دهم» در محله‌های مختلف غرب تهران راه‌اندازی شد.
چندی پیش نه تنها اجرای این طرح در تهران و سایر استان‌ها به دلیل «ترویج بی‌بند و باری» متوقف شد بلکه به گفته مینو محرز، رییس مرکز تحقیقات ایدز ایران، بودجه مربوط به تحقیقات برای تولید داروی ایدز نیز قطع شده است.
در طرح اتوبوس ایدز، با حضور تعدادی متخصص شامل پزشک، روانشناس، مددکار و افراد اچ‌ای‌وی مثبت آموزش‌دیده خدماتی نظیر آزمایش تشخیص سریع بیماری ایدز، راهنمایی‌های عمومی برای مقابله با این بیماری و معرفی باشگاه‌های مثبت به صورت رایگان ارائه می‌شد.
باوجود اینکه عباس زارع نژاد رییس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت بهداشت خبر توقف طرح اتوبوس ایدز را رد کرده است اما مینو محرز در مصاحبه دیگری با تاکید دوباره بر توقف این طرح، از وزارت بهداشت خواسته است که اگر فعالیت این اتوبوس‌ها متوقف نشده است یک مورد از این اتوبوس‌ها را به او نشان بدهند.
یکی از پرستاران بیمارستان «مصطفی خمینی» در تهران که سال گذشته با طرح اتوبوس ایدز همکاری داشته است در گفتگو با کیهان لندن به تمرکز طرح اتوبوس ایدز روی زنان و مردان کارتن‌خواب، معتادان و کارگران جنسی اشاره می‌کند.
او می‌گوید: «گروه ما از ۶ عصر تا حوالی ساعت ۳ صبح در محلات آسیب‌پذیر و محروم تهران نظیر مولوی، شوش و دروازه غار توقف داشت، با این همه، بدون ترس از احتمال خطرات جانی و با عشق در این محله‌ها آگاهی‌رسانی می‌کردیم.»
وی ادامه می‌دهد: «من به عنوان مددکار اجتماعی ابتدا با سکس ورکرها صحبت می‌کردم و آنها را مجاب می‌کردم و اگر رضایت می‌دادند از آنها تست اچ‌ای‌وی می‌گرفتیم.»
این پرستار با اشاره به اینکه اتوبوس‌های ایدز مجهز به تخت معاینه بودند اضافه می‌کند: «پس از انجام آزمایش ایدز و همچنین آزمایش هپاتیت با همکاری پزشک مامای گروه، تست پاپ اسمیر هم از این زنان گرفته می‌شد، در صورتی که آنها مبتلا به بیماری‌های زنانه، هپاتیت یا ایدز بودند آنها را تشویق می‌کردیم که به مراکز درمانی مراجعه کنند که البته تعداد شناسایی‌شده کم نبودند.»
وی در ادامه توضیح می‌دهد: «ما با دختران جوان سکس ورکر در مورد راه‌های جلوگیری از انتقال ایدز صحبت می‌کردیم و کاندوم رایگان هم در اختیارشان قرار می‌دادیم.»
از او در مورد برخورد نیروی انتظامی با نحوه فعالیت اتوبوس‌های ایدز سوال می‌کنم، می‌گوید: «ماموران نیروی انتظامی در برخی موارد به ما کمک هم می‌کردند، به این دلیل که زنان سکس ورکر و کارتن‌خواب‌ها در برخوردهای اولیه بیشتر به ما حمله می‌کردند و برخوردهای تهاجمی‌داشتند، نیروی انتظامی در این موارد به ما کمک می‌کرد. زنان به ما اعتماد نمی‌کردند و فکر می‌کردند ما آمده‌ایم آنها را جمع‌آوری و به زندان منتقل کنیم. ولی بعد از صحبت و مشاوره نه تنها به ما اعتماد کردند بلکه شب‌های بعد دوستان خود را برای دریافت مشاوره و گرفتن کاندوم رایگان به نزد ما می‌آوردند.»
یکی از بیماران اچ‌ای‌وی مثبت که با طرح اتوبوس ایدز در غرب تهران همکاری داشته است نیز به کیهان لندن می‌گوید: «من در سال گذشته حدود ۲۰ شب با طرح اتوبوس ایدز همکاری کردم، محل استقرار ما، غرب تهران و بیشتر در مقابل مجتمع تجاری میلاد نور در شهرک غرب بود؛ استقبال مردم خیلی خوب بود و بیشتر جوان‌ها و دختر و پسرهای دانشجو و دبیرستانی از روی کنجکاوی به داخل اتوبوس می‌آمدند و بروشورهای اطلاع رسانی می‌گرفتند؛ بعضی از شهروندان هم وقتی متوجه می‌شدند که تست اچ‌ای‌وی رایگان است می‌آمدند و تست می‌دادند، تستی که فقط در مدت ۲۰ دقیقه جواب آزمایش را اعلام می‌کرد. با وجود این استقبال خوب مردم متاسفم که جلوی فعالیت این اتوبوس‌ها را گرفتند.»
پرستار بیمارستان «مصطفی خمینی» در ادامه به نگاه منفی و برخوردهای ایدئولوژیک برخی از افراد با اجرای طرح اتوبوس ایدز اشاره می‌کند: «متاسفانه در برخی از شب‌ها، برخی از افراد مذهبی می‌آمدند و با ما صحبت می‌کردند؛ تصور آنها این بود که ما ماموریت داریم زنان خیابانی و تن‌فروش را جمع کنیم، به ما می‌گفتند «حتما آنها را جمع کنید تا نسل‌شان کنده شود!»
رسانه‌های نزدیک به جناح‌های تند و راست افراطی نظیر کیهان تهران و جوان در اردیبهشت‌ماه سال گذشته اجرای تعهد ذکر شده در هدف ۳-۳ سند ۲۰۳۰ یونسکو پیرامون مبارزه با ایدز و آموزش و آگاهی دادن در مدارس را را باعث «حیازدایی» دانش‌آموزان دانسته و اجرای این سند را خطرناک و برخلاف «باورهای اصیل و ارزشمند اسلامی» توصیف می‌کنند.
در پی انتشار این مطالب، علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ضمن مخالفت با پذیرش سند ۲۰۳۰ یونسکو از سوی دولت حسن روحانی اعلام کرد: «این سند و امثال آن، مواردی نیستند که جمهوری اسلامی ایران تسلیم آنها شود، و امضای این سند و اجرای بی سر و صدای آن قطعاً مجاز نیست و به دستگاه‌های مسئول نیز اعلام شده است.»
همه این مقاومت‌ها و سیاست‌های غلط در حالیست که آخرین آمار بیماران مبتلا به ایدز از سوی وزارت بهداشت ایران نشان می‌دهد که تا یکم دی‌ماه ۱۳۹۶ حدود ۳۶ هزار و ۵۷۱ نفر به این بیماری مبتلا شده‌اند که ۵۰ درصد این افراد در گروه سنی ۲۱ تا ۳۵ سال هستند. همچنین ۶۰ درصد از بیماران اصلا از بیماری خود اطلاع ندارند.
طرح‌هایی مانند «اتوبوس ایدز» می‌توانند به گسترش آگاهی در میان قشرهای محروم جامعه که بیشتر با چنین آسیب‌هایی دست به گریبان هستند یاری رساند و باری هم از روی دوش دولت و نهادهای مسئول بردارند. اما ناآگاهی عمیق سبب شده است تا جامعه از این امکانات محروم بماند.
شاه سلطان حسین از قبر بیرون آمده ،دو دستی بر سر میزند ، فریاد میکشد:اینها از من احمق ترند ،بی وطن تر ،در کمال حماقت و خریت . جاهل ،قاتل ،دزد سر گردنه !
کسانی در میان ما رخنه کرده اند که آگاهانه قصد فروپاشی جامعه ایران را دارند. آنهایی که حیازدایی را بهانه قرار داده اند خود در زمره بی حیاترین ها هستند. هم میهنان می توانید بنده را دچار توهم توطئه بنامید اما تردیدی ندارم که عناصر سرویس های اطلاعاتی بیگانه و در راس آنها موساد می خواهند در لباس خودی در همه زمینه های ممکن به جامعه ما ضربه بزنند. بخش عمده تندروهای رژیم ماموران اسرائیل هستند. هرجا کسی می خواهد خدمتی به مردم کند او را تخطئه کرده یا به زندان می اندازند. رژیم ایران روی سر انگشت های موساد می چرخد.
سرنگونى جمهـورى جهـل و ولایت