جواد طالعی – یکی از ۶۹ پناهجویی که به گفته وزیر کشور آلمان همزمان با شصت و نهمین سالروز تولدش به افغانستان بازگردانده شد، روز سه شنبه ۱۰ ژوییه خودکشی کرد. این خودکشی در کنار شوخی بی‌جای وزیر کشور محافظه‌کار با سرنوشت غم‌انگیز پناهجویان، موج شدید انتقادات را علیه او برانگیخت. هورست زهوفر در دو سال گذشته سرسخت‌ترین مخالف سیاست پناهندگی آنگلا مرکل بوده که پس از تصدی وزارت کشور افراطی‌تر نیز شده است.
حزب «سوسیال مسیحی» آلمان، حزب برادر «دموکرات مسیحی» این کشور است که رهبری آن را آنگلا مرکل صدراعظم آلمان به عهده دارد. سوسیال مسیحی‌ها، به عنوان یک نیروی محافظه‌کار و نزدیک به کلیسای کاتولیک، از پایان جنگ جهانی دوم تا امروز، اغلب به تنهایی دولت ایالتی را در ایالت بزرگ و ثروتمند بایرن در جنوب آلمان در اختیار داشته‌اند.
این حزب ایالتی، خود را مرزبان گرایش‌های محافظه‌کارانه و راست در آلمان می‌داند و معتقد است هیچ نیرویی که راست‌تر از آن باشد نباید به دولت آلمان راه یابد. به همین دلیل است که از زمان قدرت گرفتن گروه‌های راست افراطی مثل «جنبش پگیدا» و حزب «آلترناتیو برای آلمان AFD»، می‌کوشد با اتخاذ سیاست‌های عامه‌پسند، خود را بهترین نماینده گرایش‌های راست حتی افراطی و ناسیونالیست در این کشور بشناساند.
در هفته‌ای که به پایان آن رسیده‌ایم، تندروی‌های تعجب‌آور رهبر این حزب تکان‌‌های شدیدی در افکار عمومی و محافل سیاسی و مطبوعاتی آلمان ایجاد کرد.
حزب سوسیال مسیحی به رهبری هورست زهوفر وزیر کشور آلمان درانتخابات ۲۵ سپتامبر سال گذشته، در سراسر آلمان تنها حدود ۶ درصد آرای مردم را به خود اختصاص داد. با این همه، از آنجا که این حزب متحد تاریخی حزب دموکرات مسیحی است، علاوه بر وزارت کشور، تصدی سه وزارتخانه دیگر را هم در دولت ائتلافی که حزب «سوسیال دمکرات» نیز در آن شرکت دارد، بر عهده گرفته است.
متحد یا مخالف؟
هورست زهوفر به عنوان رهبر حزبی که متحد تاریخی حزب تحت ریاست آنگلا مرکل است، از سال ۲۰۱۵ در پی ورود حدود یک میلیون پناهجوی جدید به آلمان به تدریج به سرسخت‌ترین منتقد سیاست پناهندگی آنگلا مرکل تبدیل شد.
زهوفر شاهد رشد شتابناک حزب راستگرای «آلترناتیو برای آلمان» است. این حزب که در سال ۲۰۱۴ میلادی بنیاد نهاده شده، ظرف دو سال با تبلیغ علیه سیاست پناهندگی دولت و دامن زدن به بیگانه‌هراسی در جامعه آلمان توانست علاوه بر سنای برلین به مجالس ایالتی در سیزده ایالت نیز راه یابد. در انتخابات سپتامبر سال گذشته نیز این حزب نوبنیاد راست افراطی با دست یافتن به ۹۶ کرسی در مجلس فدرال به سومین قدرت پارلمانی آلمان تبدیل شد.
حزب سوسیال مسیحی با امید جذب نیروهای طرفدار این حزب بیگانه‌ستیز، روز به روز بر مخالفت با سیاست پناهندگی آنگلا مرکل افزود. در پی تشکیل دولت ائتلافی، هورست زهوفر در مقام وزیر کشور بار دیگر مسئله پناهجویان را به یکی از اولویت‌های اصلی دولت ائتلافی تبدیل کرد.
پافشاری برای بستن مرزها
زهوفر خواستار آن است که پناهجویانی که پس از ورود به کشورهای عضو اتحادیه اروپا تصمیم می‌گیرند به آلمان بیایند و در این کشور درخواست پناهندگی بدهند، از سر مرز به همان کشور بازگردانده شوند.
وی همچنین معتقد است همه پناهجویانی که درخواست پناهندگی آنها در آلمان رد می‌شود، می‌بایست به اردوگاه‌هایی ویژه در کنار مرزها منتقل و به سرعت به کشور خود بازگردانده شوند. خواسته دیگر زهوفر این است که همه متقاضیان پناهندگی در کمپ‌های ویژه نگهداری شوند و اجازه رفت و آمد نداشته باشند تا به درخواست آنها رسیدگی شود. استدلال وی این است که وگرنه پناهجویان در جامعه پخش میشوند و در صورت رد درخواست پناهندگی، ممکن است خود را مخفی کنند.
چنین خواسته‌هایی بی گمان در میان مردم کم‌اطلاعی که از روند واقعی پناهندگی در آلمان خبر ندارند، طرفداران زیادی دارد. آنها مثلا نمی‌دانند که از یک میلیون پناهجویی که در سال ۲۰۱۵ وارد آلمان شده‌اند، صدها هزار تن تا به حال این کشور را ترک کرده‌اند و از سال ۲۰۱۶ تا به حال نیز، ورود پناهجویان به آلمان به زیر ۲۰۰ هزار تن کاهش یافته است. در حالی که به نظر کارشناسان، برای حفظ تعادل جمعیت و تأمین نیاز بازار کار در این کشور به سالانه ۴۰۰ تا ۴۵۰ هزار مهاجر نیاز هست.
هورست زهوفر در پی به راه انداختن موج تبلیغاتی گسترده برای خواست‌های خود، اوایل ژوییه امسال تهدید کرد که اگر آنگلا مرکل سیاست پناهندگی خود را اصلاح نکند، از مقام وزارت کشور استعفا خواهد داد. وزیر کشور می‌دانست که در این صورت دولت ائتلافی با مشکل بزرگی روبرو می‌شود و حتی ممکن است ناگزیر به انتخابات زودهنگام شود.
همین باعث شد که در آخرین نظرسنجی شبکه اول تلویزیون آلمان، میزان محبوبیت هورست زهوفر ۱۶ درصد نسبت به پیش از این تهدیدها کاهش یابد. اما ظاهرا این سیاستمدار راستگرا از این واقعیت درس نگرفت و روز چهارشنبه ۱۱ ژوئیه با اقدامی که از سوی رسانه‌ها و محافل سیاسی آلمان «یک شوخی مضحک و نژادپرستانه» توصیف شده، جنجالی عظیم برپا کرد.
زهوفر در یک ویدئو که در رسانه‌ها منتشر شد، با نیشخند به مخاطبانی که دیده نمی‌شوند می‌گوید: «تصادفا همزمان با شصت و نهمین سالروز تولد من، ۶۹ پناهجوی افغانستانی به کشورشان بازگردانده شدند». وی با نیش باز کنایه زد: «البته این همزمانی با من هماهنگ نشده بود!»
وزیر کشور سپس با چهره‌ای بشّاش اضافه کرد: «تعداد پناهجویان بازگردانده شده این بار بیش از همیشه بود. دفعه قبل که می‌خواستیم فقط ۱۰ پناهجو را به افغانستان بازگردانیم، ۵۹ پلیس باید آنها را همراهی می‌کردند.»
خودکشی پناهجوی بازگردانده شده
۶۹ پناهجوی مورد نظر وزیرکشور آلمان روز ۴ ژوییه با یک هواپیما به افغانستان بازگردانده شدند. روز پنجشنبه ۱۲ ژوییه رسانه‌های این کشور گزارش دادند که یکی از همین پناهجویان پس از بازگردانده شدن در یکی از کمپ‌های تحت نظر سازمان‌های بین‌المللی خودکشی کرده است.
برپایه همین گزارش‌ها، پناهجوی افغانستانی در ۱۵ سالگی به آلمان پناهنده شده بود و پس از هشت سال اقامت در این کشور در حالی که ۲۳ ساله شده بود به کشورش بازگردانده شد.
خودکشی این جوان، یک روز پس از انتشار ویدئوی مفتضحانه‌ی وزیر کشور آلمان، محافل سیاسی و مطبوعاتی آلمان را به شدت علیه این مقام برانگیخت بطوری که احتمال داده می‌شد کار وی به برکناری و حتی استیضاح برسد. رهبران فراکسیون احزاب سبز و سوسیال دموکرات و چپ و لیبرال دموکرات در پارلمان آلمان اعلام کردند که او صلاحیت باقی ماندن در مقام وزیر کشور را ندارد و باید کناره‌گیری کند.
همزمان با این جنجال بزرگ، وزیر کشور آلمان به خاطر سومین اقدام نسنجیده خود نیز زیر فشار شدید قرار گرفت. او در حالی که بر سر سیاست پناهندگی دولت با دو حزب دیگر حاضر در دولت ائتلافی به توافق رسیده بود، روز چهارشنبه ۱۱ ژوئیه طرح جامعی را منتشر کرد که در آن ضمن زیرپا گذاشتن توافق خود با دو حزب دیگر، بار دیگر همان خواست‌های مخالف با سیاست دولت را مطرح کرده است.
حمله سیاستمداران به وزیر کشور
واکنش سیاستمداران پرنفوذ آلمان نشان می‌دهد که احتمال استعفا یا برکناری وزیر کشور بسیار تقویت شده است.
قائم مقام مجلس فدرال آلمان، توماس اوپرمن، در واکنش به اقدامات وزیر کشور گفته است: «مسئله پناهجویان در جهان یک مسئله جدی است و نباید با آن شوخی کرد». کوین کونرت رئیس سازمان جوانان حزب سوسیال دموکرات هم با لحنی تند وزیر کشور را فاقد لیاقت ریاست بر این وزارتخانه دانسته و گفته است: «زهوفر با این شوخی مسخره خود نشان داد که به لحاظ شخصیت لیاقت پست خودش را ندارد.»
رئیس کمیسیون حقوق بشر پارلمان آلمان از حزب لیبرال دموکرات نیز در مصاحبه ای با روزنامه «تاگس اشپیگل» اظهار داشته است: «حضور زهوفر در وزارت کشور با توجه به شوخی مسخره او غلط است.»
رئیس فراکسیون حزب چپ در پارلمان نیز استرداد پناهجوی افغانستانی را نکوهش کرده و افزوده است: «زهوفر یک انسان جوان را که بخش بزرگی از عمرش را در آلمان سپری کرده به منطقه‌ای جنگزده و بی‌امید بازگردانده است. او مسبب این واقعه‌ی غم‌انگیز است که آن جوان نمی‌تواند مانند وی به ۶۹ سالگی برسد!»
رئیس فراکسیون حزب سبزها نیز در یک مصاحبه مطبوعاتی زهوفر را برای مقام وزارت کشور نالایق دانسته و تصریح کرده است «او توانایی انجام مسئولیت خود را ندارد».
روزنامه دیتسایت آلمان هم تفسیر نسبتا مفصلی درباره عملکرد زهوفر منتشر کرده و نوشته است: «… زهوفر وزیر کشور است. مردی با موهای سپید و کت و شلوار مشکی؛ با خانه‌ای در اینگو اشتات و خانه‌ای ییلاقی در آلتمولتال و یکی خانه سازمانی در برلین. به عبارت دیگر مردی است که نمی‌تواند و نمی‌خواهد دلایل فرار یک انسان را بفهمد. او به جای آنکه به خاطر این خوشبختی سپاسگزار باشد و اندکی همدردی با کسانی نشان دهد که از این خوشبختی برخوردار نیستند، درباره آنها جوک می‌گوید…»
مفسر روزنامه دیتسایت پس از اشاره به دلایل متعدد فرار انسان‌ها از سرزمین‌های خود اضافه می‌کند که خیل عظیم افرادی که قربانی جنگ و گروه‌های بزهکار مسلح و حکومت‌های خودکامه و فاجعه‌های طبیعی شده‌اند اتفاقا در حوزه جغرافیایی خود باقی مانده‌اند و تنها بخش بسیار کوچکی به اروپا پناه آورده‌اند. در این شرایط دردناک اما اروپا در یک سال گذشته باعث شد که ۱۴۰۰ کشتی شکسته با هزاران سرنشین بی‌پناه در اقیانوس غرق شوند. در چنین شرایط هولناکی هیچکس مجاز نیست با مسئله پناهجویی شوخی کند.
آقای خشایار. سپاس از اشاره شما به نکاتی که من از قلم انداخته بودم.
از دوستی که خطاب به بنده نوشته اند که رقم اغراق آمیز ذکر کرده ام تقاضا دارم به لینک زیر (دویچه وله) نگاهی بیندازند که البته فقط به پناهجویان نابالغ اشاره دارد:
https://www.dw.com/fa-ir/%DB%B5%DB%B0%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%DB%8C%D9%88%D8%B1%D9%88-%D9%87%D8%B2%DB%8C%D9%86%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%BE%D9%86%D8%A7%D9%87%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%BA-%D9%88-%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/a-42536801
نظر دیدبان و افسون را کاملا تایید میکنم. آنها حتما در یک کشور اروپایی ساکنند و مالیات میدهند. آقای دیدبان فراموش کردند که دو نکته را بگویند نخست اینکه به چشم می‌آید که خیلی از این پناهندگان جوان از کشورهای اسلامی که از مالیات مردم زندگی میکنند هر سال نوزاد جدیدی به دنیا می‌آورند و به این صورت در مدت کمی خانواده بزرگی میشوند.
دوم اینکه من در اولین بار در اروپا مشاهده میکنم که یک خانم محجبه پناهنده نوزادی در کالسکه دارد که سرش روسری کرده است. کودک زیر سه سال. این برای من آمدن توحش و کودک آزاری به اروپا است. شما خودتان قضاوت کنید.
جناب آقای مجید، علیرغم پیشداوری جنابعالی من شخصا به پناهجویان (واقعی) زیادی کمک کرده ام که اقامت بگیرند اما تحمل دروغ را ندارم. من چند خانواده ایرانی را می شناسم که خانه سه طبقه شان را اجاره داده و حقوق بازنشستگی شان هم ماه به ماه در حسابشان جمع می شود و تحت عنوان نو کیش یا از این قبیل درخواست پناهندگی کرده اند. اینها به پناهجویان واقعی ظلم می کنند.
می نویسیدکه » پناهجو به طور میانگین ۵۰ هزار یورو در سال برای دولت آلمان خرج بر می دارد « ۵۰٫۰۰۰ تقسیم بر ۱۲ می شود ماهیانه ۴٫۱۶۶ یورو. این عدد بسیار اغراق آمیز است.
این آقا یا خانم دیده بان دیدگاههای وحشتناک نزاد پرستانه ای نسبت به مهاجرت دارند
جناب طالعی حق دارند که پناهجویی را مسئلله ای دردناک و حساس میخوانند. ولی متاسفانه بیشتر پناهجویان چند سال اخیر در اروپا مهاجران اقتصادی هستند: ( به جز جنگزده های سوری ).
خیلی از آنها از کشورهای اسلامی که مشکلات ویژه‌ای هم با خود می‌آورند.: تک و توکی مردان مریض جنسی که در کمپ پناهندگی یا خارج ان به تعرض و تجاوز به دختران میپردازند. چندی پیش علی نامی یک دختر ۱۳ ساله آلمانی را ،پس از تجاوز کشت. بعدش هم معلوم شد به دختر دیگری در کمپ پناهندهها همراه یک جوان افغانی بارها تجاوز کرده. این اخبار انخکاس بدی در جامعه میزبان دارند، هر چند که اکثریت مهاجرین اینگونه نیستند.
چهارم این که درست نیست که مسئولیت خود کشی آن پناهجو را به گردن دولت اروپایی بیندازیم. خود کشی یک تصمیم فردی است و نباید به وسیله ای برای امتیاز گیری یا تحت فشار قرار دادن دیگران تبدیل شود. شوخی آقای زهوفر نیز گناه نابخشودنی نیست. گاهی نویسندگان در موضوعات بسیار کم اهمیت اغراق می کنند و گاهی مسائل مهم را بی اهمیت جلوه می دهند. این رفتار منصفانه نیست.
سوم اینکه از میان صدها هزار پناهجوی افغان ۶۹ نفر که مدتهاست درخواست پناهندگی شان رد شده به کشورشان و به هزینه دولت آلمان بازگردانده می شوند. بیشتر این افراد ضمنا مرتکب جرایم متعددی شده بودند. آیا نویسنده محترم هیچ اشاره ای به چندین مورد قتل دختران نوجوان آلمانی به دست برخی از این پناهجویان داشته اند؟ یعنی از نظر جنابعالی در و دروازه اروپا باید باز بماند تا هر کس که خواست وارد شود؟ بنده به شخصه شاهد حقه بازی های فراوان از سوی پناهجویان از جمله ایرانیان و افغان ها بوده ام.
دوم اینکه بیشتر پناهجویانی که با موج مهاجرت های اخیر وارد اروپا شده اند، هیچ دلیل روشنی برای درخواست خود نشان نمی دهند و بیشتر به منظور سوء استفاده مالی از وضعیت موجود وارد این کشورها می شوند و به همین سبب دشواری فراوانی در رسیدگی به امور پناهجویان واقعی ایجاد می کنند. دولت های اروپایی وقتی دلایل درخواست دهندگان را سست و ناموجه ارزیابی می کنند درخواست آنان را رد کرده و خواهان بازگشت آنان به مبدا خود می شوند که این امر معمولا مورد بی اعتنایی آنان قرار می گیرد و پس از چند سال بهره مندی از کمک های این دولت ها اصرار به ماندن غیر قانونی دارند. آیا نویسنده خواستار آن است که دولت ها قوانین خود را نادیده بگیرند؟
نوشته بالا از نظر من یکسویه و غیر منصفانه است. نویسنده تخفیفی کلی در آمار پناهجویان آلمان داده در حالی که از سال ۲۰۱۵ تا کنون بیش از ۲ میلیون پناهجو وارد خاک آلمان شده اند که هر یک از آنان هزینه زیادی روی دست مردم این کشور می گذارد. هر پناهجو به طور میانگین ۵۰ هزار یورو در سال برای دولت آلمان خرج بر می دارد (هزیکه مسکن، بهداشت و درمان، حقوق ماهیانه، و …) آیا نویسنده محترم که به دولت آلمان ایراد می گیرد حاضر است از جیب خود سالی ۵۰۰ یورو به این امر کمک کند یا اینکه هزینه هنگفت نگهداری پناهجویان را از کیسه خلیفه (مالیات مردم آلمان) می بخشد؟