کورش گلنام – یک بار دیگر اعتراض‌ها در ایران شدت یافته است و به درستی خشم و بیزاری از آخوندهای حاکم و به ویژه علی خامنه‌ای به عنوان مسئول نخست این نابسامانی‌ها و تنگناهای هر روز بیشتر اقتصادی، فساد و غارتِ افسار گسیخته و… بالا گرفته و آنان آماج شعارهای کوبنده مردم قرار گرفته‌اند.
مردم به روشنی خواستار بر افتادن این حکومت سرکوبگر و رهبر نالایق و ریاکار آن شده‌اند. از دید من دور نیست که حکومت اینک که در گرداب ناکارآمدی‌ها، بی‌لیاقتی‌ها و خیانت‌ها به مردم ایران گرفتار آمده و خود را به شکلی واقعی در سراشیبِ فروپاشی می‌بیند، در آخرین گزینه و چاره، با دامن زدن به بحرانی بزرگ چون به راه انداختن جنگ، کوشش کند که با این ترفند برای دورانی کوتاه نیز که باشد، از مهلکهِ مرگ بگریزد. امیدوار باشیم که مردم بپا خاسته و جان بر لب ایران چنین مجالی را به او ندهند. مردم خود خوب می‌دانند که بر پا شدن چنین جنگی چه آسیب‌ها و ویرانی‌های جانی و مالی وحشتناکی برای ما در پی خواهد داشت.
بنا براین مردم ما می‌باید نیروی خود را یکی کنند و اجازه ندهند حکومت درهم شکسته و ورشکسته، برای رهاییِ موقتِ خود، ایران را درگیر جنگیِ خانمانسوز نماید. حکومت خود نیز خوب می‌داند که تهدیدها و مبارزطلبی‌هایش در برابر آمریکا یک رجزخوانی توخالی بیش نیست زیرا حکومتی که پایه مردمی ندارد، از دیدِ اقتصادی نیز ورشکسته است و در درون خود لرزان و ترسان است و تکیه‌اش تنها به نیروهای سرکوبگر و مزدور است، چگونه میتواند از پس یک جنگ آن هم با غولی چون آمریکا بر آید؟! بنا بر این برای آخوندها و وابستگان ِآنان که همه چیز را از دست رفته می‌بینند، اهمیتی ندارد که با برپایی جنگ چه بر سر ایران و مردم می‌آید.
نیاز اساسی
اگر هر چه زودتر یک شورای موقت رهبری- انتقالی، که هسته اصلی آن حتما باید در درون ایران باشد، شکل بگیرد و بتواند اعتراض‌ها را در سراسر ایران به هم پیوند داده و اعتصاب‌های سراسری را سامان دهد، کوشش‌ها و جانفشانی‌های مردم در برابر حکومت یکی شده و این حکومت آزادی‌کُش را متلاشی خواهد کرد. تشکیل یک چنین شورایی از شخصیت‌های مبارز، درستکار، خوشنام و شناخته شده به ویژه در ایران و چند تن مورد اعتماد در بیرون از کشور که نگارنده برای نمونه از جنابانی چون رضا پهلوی، عبدالکریم لاهیجی، رضا تقی‌زاده نام می‌برم، گذشته از ایجاد یک هماهنگی و سازماندهی در مبارزه‌ای سراسری در ایران، برای نیروهای انتظامی‌مخالف و میهن‌دوست نیز این مجال تاریخی را فراهم می‌کند که به مردم پیوسته و این رژیم فاسد که مردم ایران را چنین گرفتار و سرمایه‌های ملی را چنین غارت کرده است، از ریشه کنده و به دور بیافکنند. در برابر یک نیروی موقتِ رهبری‌کننده برنامه‌ریز و هماهنگ‌کننده اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها، حکومت جز فروپاشی آینده‌ای نخواهد داشت.
ویژگی‌ها
کوشندگان در ایران خود شناختِ بیشتری در درون ایران داشته و هسته اصلی این شورا را بر می‌گزینند. از دید من به عنوان یک ایرانی همسو با مبارزه مردم ایران برای آزادی، ویژگی‌های این شورای موقت میتواند چنین باشد:
۱.تشکیل شده از شخصیت‌های مبارز، شناخته شده و درستکار.
۲.اگر ممکن شود، ترکیبی باشد از نمایندگان همه لایه‌های اجتماعی: کارگران، کارمندان به ویژه آموزگاران، دانشجویان، حقوقدانان و وکیلان شرافتمند، نویسندگان و روزنامه‌نگاران مردمی، بازنشستگان، نظامیان میهن‌دوست به ویژه در ارتش و… بودن نمایندگانی نیز از نسل‌های جوان‌تر، کارآمد و دلیر بر اهمیت این شورای موقت خواهد افزود.
۳.اگر این شورا بتواند نمایندگانی از میان گروه‌های قومی گوناگون ایرانی چون کُرد، لُر، بلوچ، آذری، عرب و… را در درون خود جای دهد، سدی در برابر بهانه‌های همراهانِ حکومتِ فاسد که مردم را از تجزیه ایران می‌هراسانند، به وجود خواهد آورد.
۴.این هسته اصلی تشکیل شده در ایران میتواند بنا بر دیدگاه خود شخصیت‌های مهم و اثرگذار در بیرون از کشور را که نگارنده برای نمونه از دیدِ خود نام سه تن از آنان را یادآور شده است، در درون خود جای دهد.
۵.روشن است که کوشش نخست این شورا تکیه بر همگونی‌ها و همگامی‌ها در راه آزادی ایران است نه بر ناهمگونی‌ها که به هر شکل برای رسیدن به هدف نهایی باید از آن دوری نمود. معنای شورا در خود نهفته است و تصمیم‌ها می‌باید شورایی باشد. هدف‌ها که روشن باشد، عشق به آزادی و مردم و میهن نیز در بین باشد، تصمیم گیری‌ها نیاز به بحث‌هایِ کشدار و بیهوده نیاز ندارد.
مهمترین وظیفه این شورای موقت باز هم از دیدِ نگارنده میتواند چنین باشد:
ـ رهبر و همآهنگ‌کننده مبارزه مردم در اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها به شکل سراسری برای هر چه سازمان‌یافته‌تر و قدرتمندتر نمودن این مبارزه و جلوگیری از ویرانی و خشونت تا رسیدن به آزادی که یکی از پایه‌ای‌ترین وظیفه‌ها و در همان حال سخت‌ترین دوره کار این شورایِ موقت خواهد بود.
ـ آمادگی برای تشکیل یک دولتِ موقتِ کارآمد، قانونمدار و قابل اعتماد، برای اداره موقتِ میهن پس از رسیدن به آزادی و پیشگیری از بروز هرج و مرج، درگیری و انتقام جویی.
ـ فراهم نمودن زمینه یک همه‌پرسی برای تعیین نوعِ حکومتِ آینده.
ـ تشکیل گروهی از حقوقدانان برایِ آماده نمودن پیش‌نویس قانون اساسی بر مبنای حقوق بشر، دمکراسی و سکولاریسم تا تشکیل حکومت و دولت نوینِ ایرانِ آزاد.
شما فکرمیکنیددرایران میشودشورای موقت رهبری تشکیل داد؟ مسلما درنطفه خفه خواهدشد،ولی اپوزسیون خارجی میتواند با اتحاد با محوریت دموکراسی حقیقی موثرتر واقع شود.