دو تن از اساتید حوزه آب و کشاورزی در یادداشتی به انتقاد وزیر کشور به فقدان سازمان مردم‌نهاد حوزه آب پاسخ داده‌اند. آنها نوشته‌اند: «جناب رحمانی فضلی وزیر محترم کشور، تو را به خدا یواش، عجله نکن! مواظب باشید، روزگار سختی پیش روی شماست، لذا بهتر است در سخن گفتن سنجیده باشید!»
مهندس منصور قطبی سرابی کارشناس پیشکسوت مهندسی کشاورزی و مهندس مسعود قدک‌پور رئیس پیشین ایستگاه‌های تحقیقات زراعی دانشگاه شیراز و مدیر مسئول ماهنامه «جلگه جنوبی» در یادداشتی به انتقاد وزیر کشور به فقدان سازمان مردم‌نهاد حوزه آب پاسخ دادند.
در این یادداشت که در کانال تلگرامی ماهنامه «جلگه جنوبی» منتشر شده آمده است: وزیر کشور می‌گوید: «همه می‌دانند که کم‌آبی داریم اما هیچ نهضتی راه نمی‌افتد.» جناب رحمانی فضلی وزیر محترم کشور، تو را به خدا یواش، عجله نکن! مواظب باشید، روزگار سختی پیش روی شماست، لذا بهتر است در سخن گفتن سنجیده باشید!
به کدامین نهضت اشاره می‌کنید؟!
اگر جنابعالی، واقعا فکر می‌کنید مسائل و مشکلات کمبود آب طی سال‌های گذشته از طرف کارشناسان و دلسوزان مستقل کشور، مطرح نشده است، سخت در اشتباهید.
اول بهتر است بروید از همکارانتان در هیات دولت، آقایان: عیسی کلانتری، رضا اردکانیان، محمود حجتی، محمدباقر نوبخت، حبیب‌الله بیطرف، محمود چیتچیان، بیژن نامدار زنگنه، علی یونسی و… و… بپرسید و بخواهید که بگویند با بیش از ۵۰۰۰ صفحه سوابق هشدارهای نرم و دلسوزانه که طی ۳۰ سال گذشته به خود آنها شده، چه رفتاری کرده‌اند و گزارشی به شما بدهند و بعد از آن حداقل خلاصه‌ای از ۵۰۰۰ صفحه را مطالعه کنید، تا به خوبی بفهمید که آنچه در این زمینه به جایی نرسیده، نهضتی بزرگ، اما با سخنانی نرم و دلسوزانه بود که متاسفانه نشان می‌دهد که دولتمردان در ۳۰ سال گذشته فقط نهضت را به صورت فریادهای خیابانی درک می‌کند، به رسمیت می‌شناسد و به آن خو گرفته است.
دولت‌ها در طی ۳۰ سال گذشته همواره مسیرهای پرهزینه، پرریسک و پر خطر را بر راه حل‌های منطقی، آرام، نرم و عقلایی ترجیح داده‌اند…
بنابراین، توصیه می‌کنم (توصیه می‌کنیم) طوری سخن نگویید که منتقدین ۳۰ سال گذشته شما را در مقام داروغه‌ای بزرگ، برای دفاع از تمامی ناکارآمدی‌ها و اشتباهات عمدی و سهوی وزارت‌نیرو، سازمان برنامه و بودجه، وزارت کشاورزی، بر مدیریت منابع آب کشور ببینند.
اکنون به صراحت روشن کنید که در انتظار کدامین نهضت هستید؟!»
واقعیت این است زمامداران جمهوری اسلامی با انحصار قدرت در دستان ناتوان خود، جامعه را از توانایی‌ها و قدرت خود محروم کرده‌اند و در حالی که خودشان از همه‌ی امکانات مملکت برخوردارند زمانی که به توجیه مشکلات کشور می‌رسد نه تنها راه حلی ارائه نمی‌دهند بلکه آنها را یا به گردن «بیگانگان» و یا خود مردم که کمرشان زیر بار این مشکلات خم شده است می‌اندازند!
سپاس بابت مقاله.