مدیرکل محیط زیست مازندران می‌گوید کوهنوردان آماتور کوه دماوند یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی ایران را در معرض خطر قرار داده‌اند. او اعلام کرده که با تشکیل کارگروه حفاظتی از دماوند، با قله‌نوردی غیرسازماندهی شده، برخورد جدی می‌شود. پیشتر به همراه بردن ساز و آلات موسیقی به کوه‌ها ممنوع شده بود.
حسینعلی ابراهیمی مدیرکل محیط زیست مازندران در جمع خبرنگاران از وضعیت کوه دماوند به عنوان یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی ابراز نگرانی کرده و کوهنوردان آماتور را عامل تخریب این کوه دانسته است.
او توضیحی نداده است که کوهنوردان آماتور چگونه و با چه کارهایی به دماوند صدمه می‌زنند. وی همچنین خواستار چاره‌اندیشی فوری برای حفاظت از دماوند به عنوان نماد زیست محیطی شمال کشور در مقابل کوهنوردان آماتور شد.
ابراهیمی مدیرکل محیط زیست مازندران پیشنهاد داده که کوهنوردی این ورزشکاران در کوه دماوند را ساماندهی کنند و در برابر رفت و آمد آنها محدودیت در نظر بگیرند.
به گفته این مقام محیط زیست مازندران، تشکل‌های غیردولتی می‌توانند مسئولیت ساماندهی کوهنوردان آماتور را به عهده بگیرند «که می‌تواند زمینه بهره‌گیری اقتصادی هم داشته باشد.»
حسینعلی ابراهیمی این پیشنهاد را در حالی مطرح کرده که خودش این مسئولیت را پیشاپیش به یک تشکل غیردولتی سپرده است. او ابراز امیدواری کرد که «با ساماندهی و مدیریت این تشکل غیردولتی از این پس تمامی کوهنوردان هنگام صعود به قله دماوند به موقعیت زیست محیطی این منطقه توجه ویژه کنند.»
تشکیل کارگروه حفاظتی از دماوند از دیگر پیشنهادهای مدیرکل محیط زیست مازندران است که گفته بر اساس آن «با هرگونه تغییر کاربری غیراصولی و قله‌نوردی غیر سازماندهی شده برخورد جدی می‌شود.»
قله دماوند که به بام ایران شهرت دارد نماد استان مازندران با شهرت جهانی است و یکی از جاذبه‌های طبیعی منحصر به فرد کشور به شمار می‌رود. دماوند در رشته‌کوه‌های البرز و در ۷۵ کیلومتری جنوب غربی شهر آمل در البرز مرکزی و بخش لاریجان قرار دارد.
قله دماوند در ۳۰ تیر ۱۳۸۷ به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و از سال ۱۳۸۱ به عنوان اثر طبیعی ملی در شمار مناطق چهارگانه ارزشمند از نظر حفاظت محیط زیست قرار گرفته است.
روایت می‌شود که در داستان رستم و دیو سپید که خوان هفتم رستم در شاهنامه است، دیو سپید در غاری در دماوند زندگی می‌کرده و رستم در نبرد تن به تن با او پیروز شده و دیو را می‌کشد. در روایتی دیگر، رستم بر دیو سپید پیروز شده و وی را در غاری در دماوند به بند می‌کشد.
ملک‌الشعرای بهار خودِ این قله‌ی زیبا را در قصیده‌ای به «دیو سپید پای در بند» تشبیه کرده و آن را «گنبد گیتی»، «مُشت درشت روزگار»، «مُشت زمین»، «قلب فسرده‌ی زمین» و «مادر سرسپید» خوانده و از دماوند خواسته تا «دادِ دلِ مردمِ خردمند» را از «بی‌خردان سُفله» بستاند.
حتماً باز دارن اونجا هم یک غلطی میکنن. سال ها بعد گندش در میاد.