نساجی مازندارن به عنوان یکی از بزرگترین واحدهای تولیدی شمال کشور طی سال‌های گذشته و در پی سیاست‌های غلط دولت‌های مختلف دچار بحران شده و به یک واحد نیمه تعطیل با بدهی ۲۰۰ میلیارد تومانی تبدیل شده است.
نساجی مازندارن دارای واحدهای تولیدی مختلف از جمله نساجی تلار، طبرستان و گونی‌بافی بوده که پیش از انقلاب نه تنها ۷۰۰۰ کارگر در آن مشغول به کار بودند بلکه از جذابیت‌های اقتصادی و توریستی منطقه به شمار می‌رفت! اما پس از انقلاب و روی کار آمدن جمهوری اسلامی دامنه‌ی تخریب به این واحد ملی نیز رسید و تعداد کارگران این تولیدی بزرگ در دوران ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی به ۱۸۰۰ کارگر کاهش یافت.
دولت هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی نتوانستند وضعیت کارخانه را بهبود بخشند یا دست کم از بدتر شدن وضعیت آن جلوگیری کنند. در نهایت در سل ۱۳۸۸ محمود احمدی‌نژاد این واحد تولیدی را به اسم خصوصی‌سازی و با وعده بهبود شرایط به یک سرمایه‌گذار از ترکیه واگذار کرد.
در آن زمان برآورد می‌شد این کارخانه برای بازگشت به رونق پیشین نیازمند ۲۰۰میلیارد تومان اعتبار است و دولت اعلام کرد ۱۰۰ میلیون یورو آن (۱۲۰ میلیارد تومان به نرخ سال ۸۸) از طریق حساب ذخیره ارزی به سرمایه‌گذار ترک پرداخت می‌شود. سرمایه‌‌گذاران صنعت نساجی کشور همان زمان به این اقدام دولت اعتراض کردند و آن را نادیده گرفتن توانایی‌های داخلی دانستند.
با این حال سرمایه‌گذار ترک نیز با عملکردی نامطلوب اعتبارات را دریافت کرد اما بدهی‌های کارخانه را افزایش داد و به علت بدهی‌های بالایی که به وجود آورد دستگیر و زندانی شد. دولت احمدی‌نژاد در این واگذاری هیچگونه ضمانت‌نامه و وثیقه محکمی برای ایفای تعهدات کارفرما از این سهامدار ترکیه‌ای دریافت نکرده بود!
پس از آن این کارخانه به فردی به نام علم بیگی واگذار شد؛ اما گفته می‌شود سهامدار جدید نیز سهام نساجی مازندران را در ازای طلبی که از سهامدار ترکیه‌ای داشت دریافت کرده است. جالب آنکه این فرد از فروردین‌ماه ۹۵ به آلمان مهاجرت کرده و اصلاً در ایران زندگی نمی‌کند.
علم بیگی که از او به عنوان سهامدار فعلی کارخانه نساجی مازندران یاد می‌شود در حالی ساکن کشور آلمان شده که هیچ فردی را برای اداره امور در کارخانه معین نکرده و در حال حاضر کارخانه بدون هیئت مدیره و مدیرعامل می‌چرخد.
کارگران که تعداد آنها از ۷۰۰۰ نفر در سال ۵۷ اکنون به ۳۱۰ نفر رسیده است در ماه‌های خرداد، تیر، امرداد و شهریور حقوق دریافت نکرده‌اند و این کارخانه برای تأمین ارز و خرید مواد اولیه نیز به شدت با مشکل روبروست.
عبدالرضا رضیان نماینده قائمشهر (شاهی) در مجلس شورای اسلامی در همین رابطه گفته است: «مالک فعلی کارخانه در آلمان است و هیئت مدیره هم در غیاب او جلسه‌ای تشکیل نداده است. مالک کارخانه اعضای هیئت مدیره قبلی را عزل کرده و درحال حاضر کارخانه نه هیئت مدیره دارد و نه مدیرعامل. کارخانه در یک وضعیت خوف و رجا در حال کار است.»
عبدالرضا رضیان می‌گوید نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای اهدای وام به کارخانه و حل مشکلاتش تلاش‌هایی کرده‌اند اما با عدم حضور مالک کارخانه همه تلاش‌ها بی‌نتیجه بوده است: «در دو سال و نیم گذشته این فرد به ایران نیامده و کارخانه را از راه دور کنترل می‌کند. تمام فرآیندی که برای گرفتن وام در جهت بهسازی و حل مشکلات کارخانه انجام می‌شود در نبود مالک اصلی بی‌فرجام است. در حال حاضر کارخانه ۶ میلیارد بدهی مالیاتی دارد و مجوز ثبت هیات مدیره امکانپذیر نیست.»
از سوی دیگر مدیر این کارخانه برای پرداخت حقوق کارگران وام گرفته و کارگران را ضامن خودشان در این وام کرده و اکنون در حالی که پولی به کارگران نداده، آنها را در گیر و دار مسائل وام گرفته شده به عنوان حقوق انداخته است!
عبدالرضا رضیان در این‌باره می‌گوید: «مدیر فعلی کارخانه به علت پرداخت حقوق معوق کارگران دو میلیارد از بانک ملی وام گرفته و خودِ کارگران ضامن حقوق خودشان شدند. کارفرما وام‌های گرفته شده را پرداخت نکرده از این جهت کارگران بدهکار بانکی شده‌اند. بارها با مدیرعامل بانک ملی صحبت شده تا ضمانت کارگران لغو شود اما عملا اتفاقی نیفتاده چراکه کارخانه بالای ۱۲۰ میلیارد به بانک ملی بدهکار است»
اما این همه ماجرا نیست و به گفته کارگران نساجی مازندران، سه کارخانهای که با عنوان این کارخانه‌ی قدیمی فعالیت می‌کردند امروز تعطیل و نیمه تعطیل شده‌اند و زمین‌های واحد طبرستان این کارخانه تکه‌تکه به شهرداری واگذار شده است. در حال حاضر فقط نساجی تِلار باقی مانده که تنها با ۳۱۰ کارگر با حجم پایین به کار مشغول است.
این مملکت صاحاب نداره رسما عملا چهل سال پیش هرکی بیشتر هوار میزدن یا کمربندو محکمتر به مردم میزد هر کدومو فرستادن پشت یه میز. یه مشت ارازله بی سواد که اصلا فهمو درک سیاسی اقتصادی که رویاست واسشون حتی توان فهم نیازهای اولیه انسان رو هم ندارن اما دوست دارن بچه هاشون ازاد و خوب زندگی کنن اینارو خوب متوجه میشن! دیگه شرایط کشور غیرقابل تحمله و این نظام چهل سال این مردمو هم خفه کرده هم تو سکوت و گروگان گیری خودش تو دنیا از خودشون تعفن بجا گذاشتن، این اخوندا یعنی تا اخر امسال سرنگون میشن؟! وقتی مردم به همه نوع سختی قانع شدن و عادت کردن چی میخاد بشه جالبه پول این مردمم تموم نمیشه برای خرید همه چی پول دارن فقط عادت کردن بنالن
حتما ان ۳۱۰ نفر هم از عوامل حکومتی و حراست و جبهه رفته ها و خانواده شهید و ایثار گر و کوفت و زهر مار هستند . بهتر است هر روز در ورودی کارخانه جمع شوند و شعار همیشگیشان مرگ بر امریکا و اعدام باید گردد و روح منی خمینی و …..سر دهند تا وضعشان توسط برادران قاچاقچی و رانت خواران و اقا زاده ها و حرامزاده ها شاید روبراه شود !!!!