دولت باعث بیکاری ۴۰ زن سرپرست خانوار شد

- مرکز «آوای ماندگار دروازه غار» توانسته بود 40 زن سرپرست خانواده‌ و در معرض آسیب را جذب و با آموزش آنها برایشان ایجاد درآمد کند.
- کودکان زیر هفت سال این زنان نیز در همین مجموعه روزانه تحت آموزش و مراقبت قرار داشتند.
  - دولت اصرار دارد ملک مورد استفاده برای این مجموعه خیریه «تجاری» محسوب شده و تعرفه قبوض آنها را بالا حساب می‌کند.
- در پی عدم توانایی این مجموعه برای پرداخت قبض، آب آن قطع شده و 40 زن به همراه کودکانشان دوباره در معرض ناامنی و آسیب قرار گرفته‌اند.

چهارشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۷ برابر با ۰۳ اکتبر ۲۰۱۸


با قطع آب مجموعه «آوای ماندگار دروازه غار» به دلیل بدهی و توسط مأموران دولتی، این مجموعه تعطیل و ۴۰ زن سرپرست خانوارِ شاغل در این مجموعه بیکار شدند.

مجموعه «آوای ماندگار دروازه غار» که توسط یک نهاد غیردولتی دایر شده، ۴۰ زن سرپرست خانوار و در معرض آسیب اجتماعی را در چندین کارگاه جذب کار کرده و نه تنها برای این زنان امکان آموزش و کسب درآمد ایجاد کرده بود بلکه با دایر کردن یک مهدکودک و پیش‌‌دبستانی، کودکان زیر هفت سال آنان نیز در همین مجموعه روزانه تحت آموزش و مراقبت قرار داشتند.

قطع آب این مجموعه به این دلیل اتفاق افتاده که مأموران سازمان آب این مجموعه را در دسته املاک تجاری قرار داده‌اند و در نتیجه تعرفه قبوض آن بالاتر از توان پرداخت مدیریت این مجموعه قرار گرفته است.

علی‌اکبر اسماعیل‌پور مدیر این مرکز در این‌باره گفته است: «به دلیل قطع آب کارگاه‌های حرفه آموزی ماندگار تعطیل شد؛ پیش‌دبستانی تعطیل شده و بچه‌های ۶ ساله به خانه‌هایشان رفتند. سوال اینجاست که مسئولیتِ هر گونه محرومیت از آموزش‌های فوق برای بانوان و کودکانِ محروم محله بر عهده‌ی کیست؟ بارها پیگیری کردیم اما در نهایت، به خاطر ۳ عدد کرکره مغازه که به طرف خیابان باقی‌ مانده است، این مرکز را تجاری اعلام کردند؛ در حالی که ملک متعلق به شهرداری و در اختیار ماست و سال‌ها قبل با کسب اجازه از شهرداری، مغازه‌ها را آوردیم روی ملک و به دلیل کمبود فضا، آن را تبدیل به مکان اداری و مهد آوای ماندگار کردیم و از داخل جلوی کرکره‌ها دیوار کاذب کشیدیم و فقط از بیرون کرکره نصب شده است.»

اسماعیل‌پور افزوده است: «برای اثبات این قضیه، بارها کارشناسان خودشان را آوردیم و از داخل دیدند که مغازه‌ای وجود ندارد. اما می‌گویند کاری نمی‌توانیم برایتان بکنیم! در دستورالعمل‌هایی که داریم دونوع کاربری تعریف شده؛ یا مسکونی و یا تجاری؛ حال که مسکونی نیستید، پس حتما تجاری هستید!»

وی تأکید کرده است که توان پرداخت ۴٫۵ میلیون تومان قبض آب که با احتساب تجاری بودن ملک صادر شده، در توان این نهاد مدنی نیست و چوب این ناتوانی را تنها زنان آسیب‌پذیر می‌خورند.

مدیر این مرکز حمایتی گفته است: «سمن‌ها و نهادهای مدنیِ واقعی، صرفاً با کمک‌های مردمی اداره می‌شوند و همواره از بودجه‌های کلان دولتی که تشکل‌های زرد و کاغذی از آن بهره‌ها برده‌اند‌، دوری می‌کنند. در این میان نهادهای مدنی که در حوزه آسیب‌های اجتماعی و توانمندسازی  زنان و کودکان فعالیت می‌کنند، فشارهای مضاعفی را از تحمل می‌کنند؛ این اواخر هم با مشکلات اقتصادیِ ایجاد شده، کمک‌های مردمی به تشکل‌های این چنینی  به شدت افت کرده و برای گذران حداقل‌های امور روزمره، این تشکل‌ها با مشکلات بسیاری روبرو هستند.»

وی ادامه می‌دهد: «بارها اعلام کرده‌ایم که ما تجاری نیستیم؛ فقط یک سازمان مردم‌نهاد با محوریت توانمندسازی و حرفه آموزی برای بانوان دروازه غار و محل آموزش پیش دبستانی برای ۶۰ کودک هستیم. اما می‌گویند در دستورالعمل‌های ما خیریه و سازمان مردم نهاد نداریم؛ یا مسکونی هستید یا تجاری.»

اسماعیل‌پور با انتقاد از نگاه و سیاست‌های دولت و سنگ‌اندازی مقامات دولتی افزوده است: «در این بحران وحشتناکی که ما هر روزه در دروازه غار داریم و با انواع آسیب‌ها و مسائل اجتماعی دست به گریبان هستیم و به عنوان یک تشکلِ مردم‌نهاد، فرافکنی‌ها و شانه خالی کردن‌های متولیان امور را بر دوش می‌کشیم، چرا تعامل نمی‌کنند و فقط قصد سنگ‌اندازی در مسیر نهادهای مدنی و مردم‌نهاد دارند؟ یعنی آیا درست است که دولت برای جبران کسری‌های خود دست در جیب نهادهایی ببرد که با خون دل و با بهره‌گیری از کمک‌های مردمی، امورات می‌گذرانند؟ از همه‌ی این‌ها گذشته به چه دلیلی ما به عنوان سازمان عام‌المنفعه که در حوزه دشوار آسیب‌ها فعالیت می‌کنیم باید ماهی سه میلیون تومان پرداخت قبوض آب و برق و گاز داشته باشیم؟ چرا درک درستی از فعالیت‌های مردمی در کشور ما در بین مدیران ارشد اجرایی وجود ندارد؟ نمایندگان مجلس که برای اخذ آرای مردمی در زمان انتخابات در قالب لیست‌هایی با نام‌های مختلف، به انواع ترفندها و قول و قرارها و برنامه‌ها متوسل می‌شوند، چرا در پی تصویب قوانینی در جهت حمایت از تشکل‌های مردمی نیستند؟»

او همچنین گفته است: «به عنوان یک نهاد مردمی که اهل لابی با قدرتمندان و دولتی‌ها نیستیم، در این شرایط باید به کجا پناه ببریم؛ از چه کسی مدد بجوییم و دردمان را به که بگوییم؟ ما هیچ؛ این زن‌ها چه گناهی دارند که باید از فعالیت، آموزش و توانمندسازی جا بمانند؟»

محله دروازه غار در جنوب تهران از جمله مناطق محروم و بزه‌خیز در تهران به شمار می‌رود که در سال‌های گذشته مورد توجه سمن‌ها (سازمان‌های غیر دولتی) و فعالان مدنی قرار گرفته و تلاش دارند مشکلات مردم این منطقه را کاهش و جوانان و زنان را در این محله ساماندهی کنند. با این وجود دولت که وظیفه اصلی رفع مشکلات مردم این منطقه را داشته نه تنها کمکی به این NGOها نمی‌کند بلکه مقامات دولتی به سنگ‌اندازی در مسیر فعالیت نیکوکارانه‌ی آنها نیز می‌پردازند.

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=131898