فرد صابری – رژیم اسلامی طی چند روز گذشته چندین موشک بالستیک زمین به زمین از فراز کشور همسایه عراق به سمت سوریه پرتاب کرد.
دلیلش چیست؟
موشک‌بازان ادعا می‌کنند «داعش» را در سوریه به تلافی حمله به سپاه در اهواز زده‌اند. داعش خود ظاهرا بلافاصله بعد از عملیات اهواز عجولانه و با مسرت ویدئویی منتشر کرد و مسئولیت این عملیات را برعهده گرفت. داعش در این ویدئو با لباس و ظاهر سپاه پاسداران شد، و به غیر از تکلم صحیح عربی، از هر لحاظ دارای استتار هویتی بود. یعنی خیاط ممتازی هم دارند و دارای تعالیم تقلیدی از نظامیان رژیم بوده‌اند. البته اسلحه و تجهیزات اضطراری را قبل از عملیات در گوشه و کنار و در نزدیکی میدان رژه پنهان کرده بودند. اگر تعبیر به ستایش از داعش نشود، پنهان نمودن سلاح و سپس مراجعه مجدد به محل اختفا و بیرون آوردن سلاح و تشکیل آرایش برای حمله از چند جهت بسیار حرفه‌ای، و به حق باید گفت، بدون نقص انجام گرفت.
معنای چنین عملیات حساب شده و دقیقی چیست؟
ما می‌گوییم به معنای تدارکات غیرعجولانه است، و اطلاعات سوق‌الجیشی دقیق، و از همه مهمتر، محاسبات بسیار منظم در رابطه با هزینه و فایده. یعنی داعش در محاسبات خود به این نتیجه رسیده که در مقابل از دست دادن «چهار نفر انتحاری» حداقل یک دسته نظامی را به قتل می‌رساند، و عده‌ای مردم بی‌دفاع را مجروح و مقتول می‌کند. اما شاه‌بیت غزل داعش در همان حمله به ستون پایه نظام و به عبارت دیگر بازوی نظامی حکومت اسلامی بود. در اینجاست که هر ایرانی آگاه از خود می‌پرسد موشک‌پرانی و تروریسم چه ربطی به یکدیگر دارند؟ مگر داعش در سوریه دارای فرودگاه است، و در حمایت بمب‌افکن‌های آماده به پرواز خود به قلیان کشیدن مشغول است؟ یا اینکه چند عدد اسلحه سبک و نیمه‌سبک داعش در اتاق و یا نمازخانه داعش چگونه انبار اسلحه معرفی می‌شود؟ چنین جانورانی که با کمک اعلام شده خود ج.ا اسرای خود را در قبال بدن بدون سر حججی معامله می‌کنند، آیا از محاسبه واکنش رژیم تهران عاجزند؟ همه اینها در حالیست که رژیم خود «نابودی کامل داعش» را چند وقت پیش در ایران جشن گرفت!
پاسخ پرسش‌های بالا این است که رژیم اسلامی ایران خود می‌داند که اصولا آمادگی لازم برای مقابله با تروریسم را ندارد. اگر هم قبلا نمی‌دانست در سوریه آموخت. بی‌جهت نبود که از پوتین درخواست کمک کرد. اما رژیم ایران بجای مبارزه با تروریسم در سودای تهدید کشورهای نفتخیز منطقه است. رژیم می‌داند که حمله اهواز را می‌توان با چند اعدام نزد مردم ایران ماستمالی کرد. ولی تحریم‌های نزدیک نفتی را چه می‌تواند بکند؟ خطر این تحریم‌ها صدها بار از داعش مهلک‌تر و هراسناک‌تر است.
وانگهی، این بار جام زهر را هم باید تا آخر سر بکشد. پس رژیم موشک‌ها را پرتاب می‌کند تا به کشورهای منطقه، به‌خصوص کشورهای نفتخیزی عربی و اسرائیل، نشان بدهد که امنیت‌شان در خطر است. این اگرچه ریسک بزرگی است، اما آخوندها فکر می‌کنند «به جهنم»! از بازگشت مجدد به «آخوند پنج‌تومنی» که بهتر است! بعلاوه، معلوم نیست همین موشک‌ها در یک جنگ منظم و واقعی سود و یا بخاری برای حکومت آخوندی داشته باشد. در چنان وضعیتی، این موشک‌پرانی‌های رژیم به خودکشی‌اش خواهد انجامید. اسرائیل و اعراب اگر بخواهند با تجهیزات موشکی پیشرفته‌ای که دارند رژیم را هدف قرار دهند، رژیم پودر خواهد شد. به همین دلیل است که رژیم عربده می‌کشد و موشک می‌اندازد. اما آخرش چه؟
