جمعیت زنان بیکار در طی سالهای گذشته افزایش یافته و دولت روحانی نیز برخلاف وعدههایش نتوانسته است برای کاهش نرخ بیکاری زنان اقدام موثری انجام دهد. سهم زنان از جمعیت بیکار طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ به جز سال ۱۳۹۳ روندی افزایشی داشته و کمترین میزان آن ۲۸.۹درصد در سال ۱۳۹۰ و بیشترین مقدار ۳۲.۳درصد در سال ۱۳۹۶ بوده است.
این آمار به تازگی در گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی منتشر شده است. این گزارش که وضعیت عرضه نیروی کار زن طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ را بر اساس نتایج طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران مورد ارزیابی قرار داد نشان میدهد که جمعیت فعال کشور از ۲۳ میلیون و ۳۸۷هزار و ۶۳۳ نفر در سال ۱۳۹۰ با متوسط نرخ رشد سالانه ۲.۲درصد به ۲۶ میلیون و ۵۸۸هزار و ۸۱۹ نفر در سال ۱۳۹۶ رسیده و از نرخ رشد سالانه ۴.۷درصد برخوردار بوده است.
سهم زنان از جمعیت فعال کشور در طول سالهای ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶ دچار نوسان شده؛ به نحوی که از ۱۶.۲درصد در سال ۱۳۹۳ تا ۱۹.۷درصد در سال ۱۳۹۶ متغیر بوده است.
جمعیت بیکار نیز با متوسط رشد سالانه ۱.۸درصدی از دو میلیون و ۸۷۷ هزار و ۶۰۸ نفر در سال ۱۳۹۰ به سه میلیون و ۲۱۰ هزار و ۲۰۶ نفر در سال ۱۳۹۶ افزایش یافته است. جمعیت زنان بیکار نیز با نرخ رشد سالانه ۳.۸درصدی از ۸۳۰ هزار و ۹۹۶ نفر در سال ۱۳۹۰ به یک میلیون و ۳۷ هزار و ۵۱۶ نفر در سال ۱۳۹۶ افزایش یافته است. سهم زنان از جمعیت بیکار طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ به جز سال ۱۳۹۳ روندی افزایشی داشته و کمترین میزان آن ۲۸.۹درصد در سال ۱۳۹۰ و بیشترین مقدار ۳۲.۳درصد در سال ۱۳۹۶ بوده است.
همچنین بر اساس بررسیهای صورت گرفته طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶، در حداقل ۳۰درصد استانهای کشور حدود یک سوم جمعیت بیکار را زنان تشکیل میدهند به نحوی که در سالهای مذکور، سهم زنان از جمعیت بیکار در برخی استانها مانند گلستان (سال ۱۳۹۰) مازندران (سال ۱۳۹۲) و کرمان (سالهای ۹۶ ـ ۱۳۹۵) از نصف جمعیت بیکار نیز فراتر رفته است و به طور کلی سهم زنان از جمعیت بیکار در میان دستکم ۱۳ تا ۱۵ استان کشور طی این فاصله روند صعودی داشته است
خبرگزاری ایسنا در گزارشی درباره آمارهای ارائه شده نوشته است که کارشناسان عواملی همچون تغییر دولتها، اعمال برخی سیاستها، تغییر فضای اقتصادی کشور، رویکرد دولتها به مقوله اشتغال زنان و افزایش نرخ تحصیلکردگی در زنان را در رشد جمعیت فعال زنان مؤثر میدانند.
فتح اله بیات رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی در گفتگو با این خبرگزاری گفته است: «در حال حاضر بسیاری از زنان در بنگاهها و واحدهای کوچک تولیدی مشغول کار هستند ولی متاسفانه بیشتر آنها از حداقلهای قانون کار محرومند و به دلیل شرایط سخت و دشوار زندگی به عنوان کمک خرج خانواده، حاضر میشوند حتی با حقوق ناچیز ساعات طولانی کار کنند.»
او حضور زنان در فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی را امری بدیهی و حیاتی میداند که علاوه بر رشد و توسعه اقتصادی، موجب اشتغالزایی و رونق تولید میشود، ولی میگوید مشکلاتی نظیر حقوق پایین، خودداری کارفرما از بیمه و سختی کار، باعث میشود تا بخشی از زنان از ادامه حضور در بازار کار صرفنظر کنند.
به گفته بیات، زنان در مقایسه با مردان فرصتهای شغلی کمتری در اختیار دارند و از گذشتههای دور این نگاه وجود داشته و هنوز هم هست که مردان در برخی مشاغل مثل پرستاری نمیتوانند مانند زنان ورود کرده و کار کنند، برعکس مشاغلی مثل کار در معدن است که به دلیل سخت و طاقت فرسا بودن، ایجاب میکند نیروی کار مرد در آن استفاده شود و همین نگاه زنانه و مردانه شدن مشاغل، تاثیرگذار بوده است.
زهرا ممتاز قمشهای کارشناس مسایل اقتصادی اجتماعی نیز معتقد است عرضه شغل در مدت پنج سال دولت تدبیر و امید و دو سال قبل از آن بسیار کم شده و این امر در افزایش جمعیت زنان بیکار تاثیرگذار بوده است.
قمشهای به خبرگزاری ایسنا گفته است: «افزایش فشار اقتصادی بر خانوادهها و افت قدرت خرید، موجب شده تا زنان برای کسب درآمد و کمک به کاهش هزینههای زندگی راهی بازار شوند به نحوی که زنانی که تا چند سال قبل خانهدار بودند، اکنون برای به دست آوردن درآمد، میل بیشتری برای حضور در بازار کار از خود نشان میدهند.»
حسن روحانی چه در دولت نخست و چه در دولت دوم خود وعدههای زیادی درباره زنان داده بود که نه وعدههای حقوقی و اجتماعی و نه وعدههای اقتصادی عملی نشده است. او معاونتی در کابینه خود با عنوان معاونت امور زنان و خانواده قرار داد که درشهیندخت مولاوردی با وجود سوابق فعالیت در حوزه زنان، در دولت نخست روحانی طی چهار سال نتوانست اقدام مؤثری به نفع زنان انجام دهد. در دولت دوم حسن روحانی اما معصومه ابتکار مسئولیت این معاونت را به عهده دارد که با توجه به سوابقاش امیدی به اینکه بتواند گامی به سود زنان بردارد وجود ندارد.
قبول کنید تو جامعه ای که هنوز برپایه یک مشت قوانین بدوی و عصرحجری نان آور خانه مرد محسوب میشه و زن هیچگونه مسئولیتی چه در قبال خانواده خود و چه حتی در قبال جامعه (مثلا سربازی نمیرود و امنیت را آورده مرد میداند) نداره حرف زدن از کار و ریاست خانم ها اشتباهه