هزاران کارگر شاغل در دو واحد صنعتی بزرگ کشور در استان خوزستان این روزها در اعتصاب بسر می‌برند؛ کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و گروه ملی صنعتی فولاد ایران.
اعتصاب این کارگران که در شهرهای اهواز و شوش به خیابان کشیده شده و با تظاهرات و سر دادن شعار همراه بوده، اگر چه نخستین نمونه طی ماه‌ها و سال‌های گذشته نیست اما این‌بار ابعاد متفاوتی پیدا کرده است؛ ابعادی که نشان‌دهنده وضعیت شکننده و آمیخته به استیصال نظام جمهوری اسلامی است.
مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه پیش از انقلاب سال ۵۷ به عنوان یکی از بزرگترین طرح‌های توسعه‌ای کشور بنیان گذاشته شد اما مانند بسیاری از مجتمع‌های بزرگ صنعتی و تولیدی، جمهوری اسلامی توانست با بلاهتی باور نکردنی آن را فلج کرده و مشکلات آن را به کلاف سردرگمی تبدیل کند.
اوج بحران را مقامات دولتی زمانی ایجاد کردند که با برچسب «خصوصی‌سازی» درواقع اختصاصی‌سازی به راه انداخته و چنین مجتمع عظیمی را به چند فرد بدون سابقه‌ی مدیریت اما دارای رانت و رابطه گسترده در حکومت واگذار کردند. مدیران ناشایست کارخانه را فلج کردند و حالا کارگرانی که اگر خصوصی‌سازی به معنای واقعی در این مجتمع اعمال می‌شد شاید حالا شاهد رونق کار و بهبود شرایط خود می‌بودند، چنان درمانده شده‌اند که خواستار بازگشت کارخانه به دست دولت ناکارآمدی هستند که تیشه به ریشه آن زده است.
حکومت بجای راه حل برای کارگران سناریو آورد!
کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه از پانزدهم آبان‌ماه در اعتراض به پرداخت نشدن چند ماه حقوق و همچنین فساد مدیران رانتی این مجموعه دست به اعتصاب زده‌اند. پیوستن خانواده‌ها و جمعی از مردم شوش به کارگران و حضور آنها در مصلای نماز جمعه این شهر از جمله نکات مهمی بود که این اعتصاب را نسبت به اعتصاب‌های پیشین کارگران برجسته‌تر و آن را متمایز کرد.
مقامات و رسانه‌های حکومتی در ایران این اعتصاب را بیش از ۱۰ روز نادیده گرفتند اما پس از حضور کارگران در مصلای نماز جمعه شهر شوش و سر دادن شعار آگاهانه‌ی «رو به میهن، پشت به دشمن» که به معنای تعیین تکلیف کارگران معترض با نظام است، ناگهان سیاست مقامات نسبت به این اعتراضات تغییر کرد و تلاش برای نشان دادن تصویر دیگری از اعتصاب آغاز شد.
کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه در اعتراض به شخصی که از تریبون نماز جمعه آنها را افرادی غیر کارگران نیشکر هفت تپه نامید.
شعار می‌دهند:
رو به میهن، پشت به دشمن #هفت_تپه #کیهان_لندن pic.twitter.com/ZSpTsWIJfQ— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) November 16, 2018
در حالی که ۱۸ کارگر مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه که همگی از نمایندگان کارگران در بخش‌های مختلف این کارخانه بودند با هدف به هم ریختن سازماندهی اعتصاب کارگران بازداشت شدند، رسانه‌های وابسته‌ی داخل ایران نیز به انتشار گزارش‌هایی نیم‌بند از این اعتصاب پرداختند.
معاون وزیر کار به خوزستان رفت تا در حضور دوربین‌های صدا و سیمای جمهوری اسلامی در مقابل کارگران بنشیند و به آنها وعده پرداخت حقوق و آزادی همکاران زندانی‌شان را بدهد. با این وجود کارگران تأکید کردند به وعده‌های سر خرمن مقامات توجه ندارند و تا عملی شدن خواسته‌هایشان به اعتصاب ادامه می‌دهند.
سپس مقامات حکومتی پرده دیگری از سناریوی مضحک خود را به اجرا گذاشتند و چند روحانی و افرادی سازماندهی شده را با در دست داشتن تصاویر خمینی و خامنه‌ای و دست‌نوشته «کارگر سرباز انقلاب است» به میان کارگران فرستادند. همزمان یک کانال تلگرامی با جعل نام سندیکای کارگری نیشکر هفت تپه آغاز به کار کرد و تمام تلاش خود را برای منحرف کردن اعتصاب با انتشار خبرها و تصاویری منتسب به کارگران به کار گرفت.
برای خواندن نماز، امام جماعت آورده‌اند تا کارگران نیشکر هفت‌تپه اقتدا کنند و نماز بخوانند.
اما هیچکدام از کارگران به او اقتدا نکرده و نماز نمی‌خوانند #هفته_تپه #کیهان_لندن pic.twitter.com/v4ad9Wk3LK— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) November 22, 2018
اتحاد و یکپارچگی رمز پیروزی
همزمان با شکست این تلاش‌ها تا کنون، اعتصاب یکپارچه و پایدار کارگران نیشکر هفت تپه بار دیگر نام این مجتمع کشت و صنعت را به صدر اخبار ایران کشاند و توجه افکار عمومی را به حقوق پایمال شده کارگران توسط جمهوری اسلامی جلب کرد.
کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران نیز در اهواز از ۱۹ آبان اعتصاب کردهاند و در حالی که هر روز در خیابان‌های اهواز تظاهرات کرده و شعارهایی علیه روحانی و دیگر مقامات نظام و در اعتراض به وضعیت معیشتی خود سر می‌دهند از کارگران نیشکر هفت تپه نیز حمایتی تمام‌قد به عمل آورده‌اند.
حمایت مادر سهیل عربی از کارگران هفت تپه
سهیل عربی وبلاگنویس منتقد جمهوری اسلامی است که اکنون در زندان به سر می‌برد#هفت_تپه #سهیل_عربی#کیهان_لندن pic.twitter.com/gRfgOx3H43— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) November 23, 2018
اعلام حمایت از کارگران هفت‌تپه در ۲۰ روز گذشته از سوی ده‌ها تشکل صنفی کارگران و آموزگاران، دانشجویان و همچنین از سوی افرادی که حقوق شهروندی و اقتصادی آنها به اشکال مختلف از سوی جمهوری اسلامی نقض شده و می‌شود، مانند مادر سهیل عربی وبلاگنویس زندانی، صورت گرفته است.
در کنار این اعلام حمایت‌ها شهروندان شوش نیز با کارگران اعتصابی شهرشان همکاری ویژه‌ای داشتند تا آنجا که یک راننده تاکسی اعلام کرده است به کارگران نیشکر و خانواده‌هایشان سرویس رایگان می‌دهد.
یک راننده تاکسى به کارگران نیشکر هفت تپه و خانواده‌های آنها سرویس رایگان می‌دهد.
او با بغض می گوید:
یک مرد باید چه قدر به زن و بچه‌اش بگه من ندارم؟#هفت_تپە #کیهان_لندن pic.twitter.com/ssjcvfvWjN— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) November 23, 2018
انقلاب ۵۷ سرآغاز روند تخریب
جدا از آنکه کارگران نیشکر هفت تپه تا کجا بتوانند اتحاد خود را در مقابل تلاش جمهوری اسلامی برای از میان برداشتن یکپارچگی خود حفظ کنند، اما آنچه طی سه هفته گذشته در این اعتصاب به نمایش گذاشته شد، یک پیام روشن دارد: دیگه تمومه ماجرا!
از فردای انقلاب سال ۵۷ همه زیرساخت‌های اقتصاد ملی کشور که با سال‌ها برنامه‌ریزی استراتژیک مهیا شده بود، مورد هدف حمله‌ی مشترک انقلابیون اسلامگرا و چپگرا با آرمان ساخت «جامعه بی‌‍طبقه» قرار گرفت.
انقلاب که آبشخور اسلامی- چپ داشت با تزریق جو ضد سرمایه‌داری علیه بورژوازی ملی وارد عمل شد. انقلابیون اموال و کارخانجات بخش خصوصیِ در حال پاگیری را مصادره کرده و در صنایع عظیم دولتی نیز متخصصان و مدیران باتجربه را به بهانه ضدانقلاب بودن و متعهد نبودن اخراج کردند و همگی را به مدیران دولتی سیاسی- عقیدتی سپردند.
انقلابیون بی‌تجربه و ناکارآمد تنها به صرفِ مذهبی بودن بر کرسی‌های کشورداری جلوس کرده و اقتصاد کشور را مانند دیگر بخش‌ها از ریل حرکت منظم و رشد خارج کردند. این روند، تازه سرآغاز روندی تلخ و تخریبی بود که امروز هفت تپه و صدها مجتمع صنعتی و تولیدی کوچک و بزرگ دیگر را به قعر بحران و رکود پایدار کشانده است. سرنوشت واحدهای صنعتی و تولیدی ایران که از دهه‌ی بیست و سی خورشیدی تا شروع انقلاب پا گرفتند، سطر به سطر روایت ناکارآمدی، بی‌کفایتی، سوء استفاده، اختلاس، رانت و تخریب زیرساخت اقتصادی کشور است.
راهپیمایی کارگران نیشکر هفت‌تپه در سطح شهر شوش با وجود بارش باران – جمعه ۲ آذر
شعارمی‌دهند:
«کارگر زندانی آزاد باید گردد» pic.twitter.com/dnJh5WWq5N— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) November 23, 2018
نظام همه شرایط فروپاشی خود را مهیا کرده است
این روزها تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران نیز به ابزاری تبدیل شده تا این سقوط اقتصادی چهل ساله سرعت بیشتری به خود بگیرد و همه کاستی‌هایی که با دغلکاری مسئولان نظام پنهان مانده بود عیان شود و از زیر پوسته اقتصاد ایران بیرون بزند.
در این میان شاید تنها راه نجات حکومتی که خود خویشتن را در لبه پرتگاه قرار داده، ایجاد اندکی رفاه اقتصادی در میان اقشار متوسط و فرودست جامعه باشد که اینهم به نظر نمی‌رسد میسر باشد. شبکه رانت و فساد گسترده در نظام سهم قابل توجهی از دارایی‌های کشور را در مسیر جیب خواص قرار داده؛ تحریم‌ها منابع مالی دولت از جمله درآمدهای نفتی را به شدت محدود کرده و بر خلاف شعارهای انقلابی و پوچ، هیچ امیدی به تولید و رونق در داخل وجود ندارد.
در چنین وضعیتی، نظام در گوشه رینگ افتاده و شرایط را برای فروپاشی خود فراهم آورده است. از همین رو اتحاد و همبستگی اصناف و صفوف مختلف مردم که طی روزهای گذشته در همراهی با کارگران نیشکر هفت‌تپه کاملا ملموس بود، می‌تواند با پایداری و هدفمندی، یک تیر خلاص تاریخی بر پیکر فربه ولی به شدت فرسوده‌ی نظام جمهوری اسلامی باشد.
روشنک آسترکی
انقلاب که آبشخور اسلامی- چپ داشت حالا دارد پیام روشنی می گیرد: دیگه تمومه ماجرا!
دادگاهـى افرادى که در این جنایتهـا با ج ا هـمکارى کردهاند و در مکان جنایت حضور داشته اند الزامى است . از جمله این ملیجک هـاى اقا ( اخوند )
دوستان وقتی حقوق من معلم با دیر کرد سه تا شش ماهه بروز میدن
بین من و اون کارگر بیکار فرقی نیست
اون عملا بیکاره و من اسما کارمند
چندی پیش فسیل متحرک جنتی گفته بود شرایط عادی هست و هیچ مشکلی نیست
باید به اون و احمق هایی که این بولتن ها رو مینویسند گفت
اگر این حرف‌ها برای خودتون هست که مصرف داخلی داره
اگر برای ما میزنید ما که میدونیم خالی بندی هست
چاره کار یکی دو ماه آینده است که اکثریت مردم به نقطه جوش برسند و گوشت و مرغ و نان و همه ما یحتاج زندگی سر به فلک بزنه
قول میدم قبل از تیکه تیکه شدن همه شون در می‌رن تا به گفته سعید قاسمی از تیر برق آویزان نشوند
کمی مدارا بفرمایید. زمان به نفع مردم پیش میره و اعتصاب ها در راه اند
به امیدنجات وطن از یوغ این شیاطین نابکار…
در طی ماه های نزدیک ، دو حالت در کشورمان قابل تصور است .
– مردم و بخصوص طبقات ضعیف و متوسط به اعتراض و اعتصاب خود ادامه داده و این تجمعات در طی ماه های پیش رو گسترده تر شود .
شورای رهبری موقت بین مخالفین حکومت در خارج از کشور شکل گرفته تا اعتراضات را راهبری کند.
– یا همانند چهل سال گذشته هر کدام ساز خود را خواهند زد که در این صورت باید:
منتظر بست و بند دولت امریکا با مجموعه ای از داخل حکومت جهت اجرای تغییرات مورد نظر انها باشیم
( در برنامه شبکه بیان از حلقه معروف به نارمک برای پیاده کردن برنامه هایشان جهت این منظور نام برده شد ).
به نظر شما وقوع کدام دو اتفاق برای سرنوشت مردم و مملکت خوب است ؟ و وقوع کدامیک جدی تر است ؟
اعتصاب کارگران یک کارخانه و یا واحد صنعتی برای توقف تولید محصولات و یا خدمات، می تواند عامل فشاری باشد تا آنها را به خواسته هایشان برساند. اما اعتصاب کارگرانی که از کار بیکار شده اند و محل کارشان تعطیل و یا ورشکسته است، بنظر نمی رسد چندان موضوعیتی داشته باشد. در عوض افراد شاغل در صنایع نفت و گاز و ارتباطات و برق و آب و کشتیرانی و‌خودروسازی و فولاد که صنایعی بسیار فربه ورانتخوار و فاسد هستند، از کسوت کارگری خارج شده و به کارمندان خلافت شیعه تبدیل شده اند که بعید است اعتصاب نمایند. یادمان باشد که این اعتصاب کارگران شرکت نفت بود که کمر حکومت پهلوی را شکست و نه صرفا آخوندهای واپسگرا و یا روشنفکران فاشیست و مذهبی و چپگرا.