تارا بیگلری – مریم ایسلِر عکاس، به تازگی آثار جدید خود را در گالری تریستین هور (Tristan Hoare) در لندن به نمایش گذاشت. افراد سرشناس دنیای هنر لندن مانند مدیران موزه‌های معتبر، مجموعه‌داران و حامیان هنر، هنرمندان، و مدیران اجرایی حراجی‌های پیشتاز از شرکت‌کنندگان در بازگشایی نمایشگاه او بودند.
ایسلر عکاس ساکن لندن و زاده‌ی ایران، تصاویر سیاه و سفید ظریفی را با نورپردازی خاص تهیه می‌کند که نشان‌دهنده‌ی شکل و فرم بدن زنان است. از سری آثار پیشین او مانند «در جستجوی ایو [حوا] در غرب آمریکا» (Searching for Eve in the American West) و «یوریدیس در پرُوانس» (Eurydice in Provence) به شهرت او کمک کرده‌اند تا به عنوان یک عکسبردار در حوزه لندن و فراتر، مطرح باشد. با این حال، سری جدید آثار او داستان دیگری را بیان می‌کند.
«تصور کردن تینا: گفتگویی با ادوارد وستون» (Imagining Tina: A Dialogue with Edward Weston) بیننده را برای ملاقات با استاد تصاویر عکاسی اوایل قرن بیستم، دعوت می‌کند.
مریم ایسلر همیشه هوادار و علاقمند وستون بوده است؛ وستون (۱۸۹۶-۱۹۴۲) عکاس آمریکایی است که به خاطر عکس‌های نُود یا برهنه و چشم‌اندازها و زاویه دید هنریش در عکاسی مشهور است (در عکاسی برهنه محور اصلی، نشان‌دادن بدن برهنه انسان با خط و فرم‌های طبیعی اندام‌هاست و بدن صورت کاملاً برهنه یا نیمه‌برهنه به نمایش در می‌آید).
او برگزاری این نمایشگاه را از خواندن شرح و وقایع‌نامه‌ای که وستون از ماجراهای مکزیکی خود در مجلات داشته است الهام گرفته. در آن دوران وستون با نقاشانی نظیر فریدا کالو و پابلو نرودای شاعر آشنا می‌شود. اما آنچه ایسلر را تحت تأثیر قرار داد علاقه شدید و روابط عاشقانه ادوارد وستون با اکتیویست و هنرپیشه ایتالیایی تینا موددوتی بود که آن را در دفتر خاطرات خود توصیف کرده است.
مریم ایسلر در گفتگویی که در نمایشگاه‌اش با کیهان لایف داشت گفت: «برای دریافت و به دست آوردن احساسات و شور و شوق بسیار صمیمانه و عاطفی که ادوارد به تینا داشت کوشیده‌ام در زوایه دید و نگاه وی بازاندیشی و تأمل کنم.»
ایسلر در سال ۲۰۱۷ در خانه‌ی وستون در ویلدکات‌هیل کالیفرنیا اقامت کرد، این محل در حال حاضر در اختیار نوه‌ی او، کیم وستون، که او نیز عکاس است قرار دارد.
ایسلر در مورد خاطراتش از آنجا می‌گوید: «آن مکان مرا کاملاً جذب و تسخیر کرده بود. دیوارها و اشیای کوچک هنری که بر دیوارها دیده می‌شوند؛ چوب‌هایی به رنگ سفال که بالای گچبری شومینه نشسته‌اند و متعلق به زمانی‌ست که او با تینا در مکزیک بود، جادوی خالصانه‌اند.»
ایسلر تحت تأثیر زیبایی مناظر و عکس‌ها، شیفته‌ی گپ‌زدن‌های دیرهنگام شبانه با کیم و خانواده‌اش شده بود. او خیلی زود تصمیم گرفت از زنبق‌های شیپوری باغ وِستون در عکاسی خود استفاده کند. این ایده با الهام از عکس معروف مودوتی از یک زنبق شکل گرفت.
ایسلر می‌گوید، این سفر جای مخصوصی در قلب او دارد و برای همیشه خاطره آن را گرم و گرامی خواهد داشت. او افزوده است که «این سفر منجر شد که به داستان عاشقانه ادوارد و تینا نزدیک‌تر شود که حاصلش همان شد که در نقاشی‌هایش تلاش کند به زندگی برگردد.»
مریم ایسلر می‌افزاید: «این سفر به شدت سبب پاکسازی و تخلیه‌ی روانی من شد.»
*منبع: کیهان لایف (کیهان لندن به زبان انگلیسی)
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
