برای ششمین سال متوالی، سودابه فرخ‌نیا توانست با وجود امکانات بسیار محدود و مشکلات فراوان، جشنواره مستقل تئاتر ایرانی را در شهر لندن، با حمایت مردمی و چند پشتیبان مالی خصوصی، برگزار کند. اگرچه تماشاگران امسال شاید بیش از سال‌های گذشته بودند، ولی دیدن صندلی‌های خالی در این جشنواره واقعا باعث تاسف و تا حدی نگرانی است. بدون شک تئاتر، نه تنها برای ایرانیان، بلکه به صورت عام‌تر، به اندازه کنسرت موسیقی و سینما جذابیت ندارد، ولی در هر صورت انتظار می‌رود که مردم با حضور در سالن‌های تئاتر نه تنها از این هنر، به ویژه در خارج از مرزهای زبانی‌اش، حمایت کنند بلکه تلاش کنند با تئاتر و هنرنمایی زنده روی صحنه تماس برقرار نمایند.
در این جشنواره تنوع کارهایی که روی صحنه رفتند قابل توجه بود. جشنواره با کاری الهام گرفته از «هاملت» ویلیام شکسپیر کارش را آغار کرد و با هنرنمایی دو کمدین دلقک که به زبان انگلیسی سخن می‌گفتند ولی ایرانی می‌رقصیدند، و کنسرت موسیقی بلوز و قدردانی از سودابه فرخ‌نیا به کار خود پایان داد.
مشکلات متفاوت بودن در جهانی که در پذیرفتن تفاوت‌ها مشکل دارد، تراژدی دختران کرد ایزدی اسیر داعش، زندگی کودکانی که کودکی‌شان ربوده شده تا احساس گناه کسی که عزیزانش را در یک حادثه طبیعی از دست داده، در کنار پرسش‌هایی که هر انسانی برای خود مطرح می‌سازد و واهمه‌های ناشی از این پرسش‌ها، از جمله موضوعاتی بودند که هنرمندان در نمایش‌های خود به روی صحنه بردند.
احمد رأفت گزارشی از چهار روز این جشنواره، در گفتگو با برخی از هنرمندان، تهیه کرده است.
