آزاده کریمی – دکتر مانوئل بِربِریان استاد زمین‌لرزه‌شناسی و گسله‌های لرزه‌زا و عضو فرهنگستان دانش نیویورک است. وی نزدیک به نیم قرن از زندگی خود را در دانش و پژوهش زلزله‌شناسی صرف کرده و مطالعات گسترده و متعددی نیز درباره زلزله در ایران به عنوان یکی از کشورهای در معرض مخاطره‌ی زلزله داشته است.
همزمان با وقوع زلزله بزرگ دیگری در ایران که روز گذشته ۱۷ تیرماه در منطقه مسجد سلیمان به وقوع پیوست و ده‌ها کشته و زخمی برجای گذاشت، با دکتر بِربِریان به گفتگو پرداختیم. این گفتگو درباره دانسته‌ها، دشواری‌ها و راهکارهای کلان برون جستن از دایره‌ی اهریمنی زلزله در ایران است؛ آمارهای هولناکی از کشتار انسانی و ویرانی که در ۱۱۹ سال گذشته در ایران بر اثر زلزله به وقوع پیوسته بازگو می‌شود و شرایط شهرها و به‌خصوص روستاهای ایران و همچنین فرهنگ زمین‌لرزه در کشورمان مورد بررسی قرار می‌گیرد.
دکتر بِربِریان که در نخستین کنفرانس «پروژه ققنوس ایران» در تورنتو که از ۲۹ مه تا ۲ژوئن برگزار شد نیز شرکت و در همین زمینه سخنرانی داشت در این گفتگو تأکید می‌کند: «من هم امیدوارم که این زمین‌لرزه‌های ویرانگر در شهرهای بزرگ و روستاهای ما روی ندهد. اما تجربه‌ی ۴۸ ساله‌ی من و آمار چندهزار ساله‌ای که گردآوری کرده‌ام و در حال کار روی کاتالوگ بزرگ زمین‌لرزه‌های کشور که به چاپ خواهد رسید، این هست که شوربختانه روی می‌دهد. تنها آرزوی من به عنوان یک کارشناس در این زمینه این است که این زلزله زمانی روی بدهد که سازه‌های شهرهای بزرگ و روستاهای ما پایدارسازی شده باشند؛ آیین‌نامه‌ی پادلرزه‌ای ۲۸۰۰ ما صد درصد اجرا بشود با رشوه و غیره و ذالک مردم به خودشان و به کشورشان خیانت نکنند و سازه‌ی خودشان را ارزانتر تمام نکنند. این آرزوی من است که زمین لرزه بزرگ پس از پایدار شدن روی بدهد ولی هر لحظه ممکن است این زمین‌لرزه روی بدهد.»
ایرانیان باید از کشور ژاپن یاد بگیرن که چکونه میتوان ایمن سازى کرد
متاسفانه مشکلات تا حدودى کامل بیان مى شود ولى راه حل ها در کوتاه مدت چندین ساله عملى نیست.
باید طرح توسعه شهر روستا بطور کلى تغییر کند و این نیز ممکن است با فرهنگى که وجود دارد با مقاوت هاى مردمى روبرو شود و نیز هزینه بسیار زیاد دارد.
خیلی آموزنده است. ممنون.