سینا معتمد راد – هنرمند ایرانی به پاس قدردانی از عالی‌ترین مقام حکومتی هلند به جهت حمایت از پناهجویان ایرانی، پرتره پادشاه و ملکه هلند را به خانواده سلطنتی اهدا نمود.
امیر ادریسی هنرمند ایرانی متولد ۱۱ سپتامبر ۱۹۸۱ در تهران است. سابقه ۲۰ ساله او در نقاشی و همچنین گرایش وی به سبک فیگوراتیو و همچنین سوررئالیسم وی را بر آن داشت تا طی اقدامی نمادین دست به خلق اثری ماندگار در کشوری بزند که یک سال است در آن اجازه اقامت دریافت کرده. طی گفتگویی با این هنرمند خوش‌ذوق، از انگیزه، هدف و زندگی شخصی او پرسیدیم.
امیر ادریسی پناهجوی ایرانی ۵ ماه از زمان اقامت یکساله‌اش در کمپ پناهجویی واقع در شهر واخنینگن را در فضایی مشابه با سایر پناهجویان و تحت نظارت و حمایت سازمان اسکان پناهجویان کوآ COA به ترسیم پرتره‌ای از ملکه و پادشاه هلند روی بوم دست‌ساز با ابعاد ۲ در ۳ متر صرف کرده. این اثر هنری با حمایت مسئولین در سازمان کوآ در ماه اوت به کاخ سلطنتی پادشاه ارسال شد.
هنرمند ۳۸ ساله ایرانی تعریف می‌کند که در آغاز این پروژه ابتدا به تحلیل و بررسی تصاویر ثبت شده از پادشاه و ملکه هلند پرداخت و همچنین آثار تولید شده در قالب نقاشی را مورد دقت قرارداد تا نهایتا با الگو قراردادن یک تصویر ثبت شده از خانواده سلطنتی تصمیم به ترسیم آنها گرفت.
وی که از اوت ۲۰۱۸ در کمپ شهر واخنینگن اقامت دارد شروع این اقدام را کمی سخت و غیرقابل باور از جانب کارکنان سازمان کوآ COA دانست که نهایتا با تشکیل کمیته هم‌فکری اعضای سازمان نامبرده قرار بر این شد ابتدا طرحی به صورت آزمایشی توسط هنرمند نقاشی شود و بعد از تایید و واقع‌گرایانه بودن اثر خلق شده این همکاری ادامه یابد/ بعد از اتمام طرح آزمایشی و تایید ریاست سازمان کوآ قرار بر این شد نقاش ایرانی پروژه پادشاه و ملکه هلند را تحت حمایت سازمان اسکان پناهجویان (کوآ) آغاز نماید. این سازمان همزمان با آغاز پروژه مسئولیت و اقدامات لازم جهت فراهم نمودن موقعیتی مناسب برای ارسال اثر به کاخ پادشاهی هلند در شهر لاهه را بر عهده گرفت. این سازمان همچنین نهایت همکاری با این هنرمند را در طی پنج ماه داشته و این اقدامات شامل توسعه فعالیت‌های وی جهت خلق آثار گرافیتی (دیوارنگاری) در سایر کمپ های پناهجویی بوده است که منجر به بازتاب و مورد توجه قرار گرفتن آثار این هنرمند از نگاه مخاطبان گردیده. ادریسی همچنین عنوان می کند: سازمان کوآ در این زمینه صمیمانه برای انجام این پروژه تلاش داشته. حفاظت و استقرار تابلوی نسبتا بزرگ نقاشی مستلزم مکانی مجزا و خارج از دسترس سایر افراد بوده و این جابجایی‌های روزانه می‌بایست با هماهنگی صورت گیرد.
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که دلیل و هدف وی از خلق پرتره خانواده سلطنتی هلند چه بوده است می‌گوید: «از روزی که در هلند تقاضای پناهندگی خود را اعلام کرده‌ام شاهد حمایت‌های بی‌وقفه اداره مهاجرت و سازمان کوآ از کلیه پناهجویان بوده‌ام. امنیت خانواده‌ها، قوانین موجود در کمپ‌ها جهت برقراری آرامش، همچنین امکانات آموزشی و تفریحی و ورزشی جهت فراگیری زبان هلندی و انگلیسی برای کلیه گروه‌های سنی و سایر امکاناتی که در اختیار پناهجویان قرارداده می‌شود تا حس انساندوستانه و محبت بین مهاجرینی که وطن و خانواده خود را ترک کرده‌اند خدشه‌دار نشود، همگی برای من ارزشمند هستند.» وی تاکید می‌کند: «زندگی در هلند تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای با سایر کشورها دارد که یکی از آنها مردم خونگرم و اهل هنر و به دور از افکار فاشیستی و راسیسم است که برای من از اهمیت بالایی برخوردار است. دلیل دیگر بر این اقدام دوران پر افتخار سلطنت پادشاهی و شاهنشاهی ایرانیان باستان است که ریشه در تاریخ ۲۵۰۰ ساله ما دارد.» ادریسی می‌افزاید: «بعد از خلق این اثر هنری پیامی را همراه با تابلوی هدیه شده به پیشگاه پادشاه ارسال نمودم.»
بخشی از پیام امیر ادریسی از این قرار است:
«اکنون که یک سال است در کشوری آزاد، برابر و بدور از اندیشه فاشیستی مشغول به فعالیت‌های هنری و اعتقادی‌ام پرداخته‌ام بر این باور هستم پیامی را که می‌بایست حامل اندیشه‌ها، سرمایه‌ها و افکار یک هنرمند ایرانی باشد به حضور اعظم پادشاه الکساندر و ملکه ماکسیما برسانم. من امروز بعد از یک سال در سرزمین هلند با تعریف جدیدی از واژه «امنیت» آشنا شدم و آن «برابری» و «حس شعف» بین مردمان آن از کودکان تا سالخورگان گرفته تا سیاستمدار و مذهبی، ناتوان و سلحشور همگی دست بر دست آن دارند تا زیر پرچم حکومتی پادشاهی، صلح و آزادی را به جهانیان مخابره کنند.
اینجانب با به کار گرفتن هر آنچه طی این ۳۸ سال اندوخته‌ام بر آن داشتم تا جهت برقراری این امنیت و آزادی اندیشه‌ای که برای من و سایر هموطنان ایرانی‌ام و همچنین مردمانی که از سایر نقاط دنیا با شرایط مشابه من روبرو هستند و در جستجوی «امید» و «صلح» قدم برداشته‌اند از حضرت عالی قدردانی نمایم و دست نگاشته خود را که همچنین یادآور دوران پادشاهی درخشان ایران باستان نیز می‌باشد به عالی‌ترین مقام سیاسی کشور هلند یعنی حضرت عالی تقدیم نمایم. اینجانب به عنوان عضوی از ملت ایران که تاریخ و تمدن ۲۵۰۰ سال شاهنشاهی را با خود حمل می‌کنند تا آن را با مردمان سرزمین صلح، سبز و آشتی به اشتراک بگذارند اعلام می‌کنم ما ایرانیان خواهان برقراری امنیت و آرامش در سراسر دنیا هستیم و از اینکه ما را در آغوش گرم خود پذیرفته‌اید سپاسگزاریم.»
ادریسی از ۱۷ سالگی هنر نقاشی را با علاقه به هنر مسجمه‌سازی آغاز کرد و سپس به طراحی روی آورد تا همزمان با آن نقاشی به سبک کلاسیک را شروع کند تا شناخت وی نسبت به رنگ و ترکیب رنگ‌ها و مفهوم حجم با کپی‌برداری از آثار دیگر هنرمندان روز به روز بیشتر شود. وی تحصیلات دوران کارشناسی خود را در دانشگاه هنر در رشته نقاشی به پایان رسانده و به گفته‌ی خودش سبک مورد علاقه‌ی او بعد از دوران دانشگاه به سمت سوررئالیسم یعنی فراتر از واقعیت گرایش پیدا کرد. سبکی که هنرمند اسپانیایی سالوادر دالی از آن تبعیت می‌کرده است.
امیر ادریسی اکنون در کشور هلند بطور جدی به نقاشی روی بوم و خلق آثار بر روی دیوار پرداخته و هنرمند مورد علاقه وی نیز ونسان ون‌گوگ نقاش سرشناس هلندی است. وی در اولین فرصت حضورش در کشور هلند به دیدار موزه ون‌گوگ در شهر آمستردام رفت. امیر ادریسی تاثیر استادان ایرانی همچون داور یوسفی و استاد آل محمد تاتاری و همچنین مینیاتورهای استاد حسین بهزاد را در پیشرفت مسیر هنری‌اش بسیار عمیق می‌داند و به این نکته نیز اشاره می‌کند که در دوران تحصیلی و آغازین هنرآموزی‌اش هرگز از جانب خانواده حمایت و تشویق نشده است.
امیر ادریسی به پروژه‌های بلندمدت آینده‌اش در هلند نیز اشاره کرده و می‌گوید: «مجموعه‌ی پرتره «کودکان جنگ» از اقدامات بعدی من در هلند خواهد بود که زمان ۲ الی ۳ ساله را از آغاز تا پایان این پروژه پیش‌بینی کرده‌ام.» وی توضیح می‌دهد: «به عقیده من قربانیان اصلی خشونت و ترک وطن درواقع کودکان هستند. هدف من از پروژه «کودکان جنگ» بازتابی است از برقراری صلح، محبت و دوستی در فضایی به دور از جنگ، نزاع و کینه بین این قربانیان که امیدوارم بتوانم آن را در زمان پیش‌بینی شده به پایان برسانم.»
درست مانند همه‌ی هنرمندان از جمله فیلمسازان ایرانی در داخل کشور، نقاشان نیز با محدودیت‌های بسیار برای خلق آثار مستقل و آزاد دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها باید خود و آثارشان را با شرایط تحمیل شده بر جامعه تطبیق بدهند. برای نمونه، ترسیم پرتره بدون حجاب یک زن با ممنوعیت نمایش آن در گالری همراه خواهد بود. از دیگر اتفاقات مرسوم در سال‌های اخیر، سرقت هنری آثار نقاشان داخل کشور است که اغلب توسط افراد غیرحرفه‌ای صورت می‌گیرد و بدون توجه به نام صاحب اثر اصلی، از آثار او در منابع نوشتاری و همچنین رسانه‌های متعدد سوء استفاده می‌شود.
*گزارش دریافتی
