به عنوان انسان ممکن است از بسیاری جهات، خلقت تکامل‌یافته‌ای داشته باشیم و از این بابت شان آورده باشیم. ما طولانی‌تر از بسیاری حیوانات زندگی می‌کنیم و طول عمر ما با توجه به رژیم‌های غذایی، بهبودیافته، پیشرفت‌های پزشکی و بهبود سلامت عمومی همچنان رو به افزایش است.
اما تلاش انسان برای مبارزه با پیری و بیماریهای ناشی از افزایش سن، همچنان ادامه دارد. برای مثال، نرخ بیماری آرتروز از اواسط قرن بیستم دو برابر شده است. بیماریهای قلبی در کشورهای توسعه یافته، باعث مرگ و میر سالانه صدها هزار نفر می‌شوند.
نگاهی به قلمرو زندگی و حیات حیوانات، می‌تواند محل مناسبی برای یافتن راه‌های جدید پیشگیری و درمان بیماری‌ها باشد. DNA انسان می‌تواند بسیار شبیه به شامپانزه‌ها و حیوانات دیگر باشد، اما تفاوت‌هایی که بین انسان و حیوان وجود دارد، ممکن است رمز اصلی درک و درمان بیماریهای انسان در آینده باشد.
با استفاده از تکنیک‌های اصلاح ژن، این امکان وجود دارد تا یک روز انسان قادر به استفاده از دانش‌هایی باشد که از حیوانات و روش درمان بیماریهای آنان کسب کرده، هرچند چشم‌انداز این آینده بسیار دور است.
شامپانزه‌ها و بیماریهای قلبی
همانطور که انسان‌ها تکامل یافته‌اند، ساختار ژنتیک‌شان نیز در معرض خطر افزایش مسدود شدن شریان‌های بدن‌شان قرار گرفته است. هنگامی که این ترکیب شکننده ژنتیک را با افزایش مصرف گوشت قرمز و سایر مواد غذایی (که موجب افزایش احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی می‌شود) ترکیب کنیم، با توفانی از اختلال روبرو خواهیم شد.
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که از بین رفتن یک ژن خاص در انسان، (که خطر ابتلا به بیماریهای قلب و عروق را در مقایسه با سایر حیوانات، از جمله نزدیک‌ترین‌شان شامپانزه)، افزایش می‌دهد. این مطالعه همچنین نشان داد که تغییرات ژنتیک موش‌های دارای جهش ژنتیک مشابه انسان، سبب افزایش دو برابری خطر ابتلا به حمله قلبی، نسبت به موش‌های معمولی می‌شود. در آینده ممکن است از مهندسی ژنتیک برای کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی استفاده کرد.
موش‌های صحرایی و سرطان
موش‌های صحرایی اگرچه مشکل بینایی دارند ولی این جوندگان در حال رشد نظر دانشمندان را به دلیل عدم ابتلایشان به بیماری سرطان به خود جلب کرده‌اند. موش‌های صحرایی همچنین می‌توانند به انسان راز طول عمر زیاد خود را بیاموزند. با توجه به اندازه آنها، باید طول عمری مشابه با موش زمستان‌خواب یعنی حدود چهار سال داشته باشند ولی با این حال اغلب آنها ۷ برابر بیشتر عمر می‌کنند.
این جوندگان به آرامی اسرار خود را برای دانشمندان فاش می‌کنند و یک روز ممکن است باعث شوند تا انسان از جدال با سرطان و بیماریهای مرتبط با پیری نجات پیدا کند.
کانگوروها و آرتروز
آرتروز دلایل متعددی دارد، اما چاقی، ضعف جسمانی و بدنی، دلایل اصلی خطر ابتلا به آرتروز است. بسیاری از پرندگان و گوشتخواران دارای مشکلات مشابه انسان هستند و در گوریل و شامپانزه بیشترین شیوع بیماریهای مفصلی دیده می‌شود.
از طرف دیگر، کانگوروها با وجود سرعت ۴۰ مایل در ساعت، درصد کمتری از خطر ابتلا به آرتروز را نشان می‌دهند، آنهم صرفا در زمانی که کاملا به سن سالخوردگی رسیده باشند.
ساختار منحصربه فرد غضروف زانوی کانگوروها، آنها را قادر می‌سازد تا در برابر خم شدن مکرر زانو و پرش مقاومت داشته باشند. نوع آرایش رباط‌ها همچنین ثبات مفاصل را افزایش می‌دهد که این برای حفظ سلامتی مفصل بسیار مهم است. تحقیقاتی مانند این می‌تواند به بهبود مواد مورد استفاده جهت ساخت زانوی مصنوعی برای انسان کمک کند.
ماهی و دیابت
دیابت یکی از مشکلات فراگیر بهداشت جهانی است و عامل اصلی نابینایی، نارسایی کلیه، حملات قلبی، سکته مغزی و قطع عضو است. تقریبا یکی از هر ۱۰ بزرگسال در جهان به دیابت مبتلاست و آمار ابتلا به دیابت در مسیر صعودی قرار گرفته است. راه حل این بیماری را- اگر واقعا راه حلی وجود داشته باشد- می‌توان در «ماهی کیو» نابینای مکزیک پیدا کرد.
این نوع ماهی که در بین جلبک‌های دریایی زندگی می‌کنند، می‌توانند بدون اینکه آسیبی ببینند هرچقدر که بخواهند پرخوری کنند، زیرا بطور بسیار ویژه برای زنده ماندن نیاز به تنظیم قند خون خود ندارند.
این بدان معناست که نشانه‌هایی که معمولا در افراد دیابتی دیده می‌شود و سطح قند خونشان به شدت متفاوت است، ظاهرا برای این نوع ماهی مشکل‌زا نیست. دانشمندان امیدوارند که با شناخت بیشتر از این ماهی‌ها، روزی به درمان بهتر دیابت دست یابند.
گورخر و زخم معده
در شرایطی که انسان امروزی به شدت تحت فشار‌های مختلف قرار دارد، سلامت روان انسان بیشتر از هر چیز صدمه می‌بیند. عملکرد بالای مغز انسان در پردازش، باعث می‌شود تا انسان را با موضوعات دشوار زندگی پیوند بزند و تحت‌تاثیر قرار دهد. به این ترتیب که ما در بلندمدت دچار تنش مزمن هستیم که در نهایت می‌تواند منجر به زخم معده شود.
حیوانات، مانند گورخر، معمولا برای مدت کوتاهی تحت فشار قرار می‌گیرند، مانند زمانی که آنها به دنبال غذا یا هنگام فرار از دست شکارچیان هستند. گورخرها به ندرت دوره‌های استرس بلندمدت دارند. این در حالیست که تحقیقات نشان داده حیواناتی مثل موش صحرایی سطح بالای استرس مانند انسان دارند که به زخم معده منجر می‌شود. این نشان می‌دهد که نوع زندگی، از جمله زندگی استرس‌زای مدرن امروزی واقعا برای بدن انسان مضر است.
