منابع خبری داخلی از خودسوزی یک زن در مقابل یکی از شعبه‌های دادگستری تهران خبر داده‌اند که به اتهام «بدحجابی» احضار شده بود. یک مقام آگاه دادگستری تهران اتهامات این زن را «پوشش نامناسب»، «جریحه‌دار کردن عفت عمومی» و توهین به مأمورین» اعلام کرده است.
آنگونه که خبرگزاری میزان وابسته به قوه‌قضاییه گزارش کرده، یک زن روز دوشنبه ۱۱ شهریورماه در مقابل شعبه‌ای از دادگستری تهران با استفاده از بنزین خود را به آتش کشیده است.
یک مقام آگاه در دادگستری تهران گفته، این زن اسفندماه سال گذشته با مأموران گشت ارشاد «درگیر» شده و به آنها «توهین» کرده و پیرو آن برایش پرونده قضایی تشکیل شده است.
آنگونه که یک مقام آگاه دادگستری تهران به میزان گفته، روز دوشنبه هنگام مراجعه این زن، «رئیس دادگاه به دلیل فوت یکی از بستگانش در مرخصی بوده و هیچ اقدام قضایی به عمل نیامده و مقرر می‌شود در وقت دیگری به مرجع قضائی مراجعه نماید که نامبرده پس از خروج از واحد قضائی با بنزینی که از قبل تهیه نموده است، مبادرت به خودسوزی می‌نماید.»
به گفته وی، این زن به «پوشش نامناسب»، «جریحه‌دار کردن عفت عمومی» و «توهین به مأمورین» متهم است و برایش پرونده قضائی تشکیل شده. این مقام دادگستری گفت «نامبرده از همان زمان تا کنون با صدور قرار تامین آزاد بوده و امروز [دوشنبه] به دادگاه مراجعه می‌نماید.»
طبق گزارش‌های منتشر شده، این زن در حال حاضر تحت مراقبت پزشکی است ولی جزئیاتی از صدمات وارد شده به وی منتشر نشده است.
خودسوزی این زن در مقابل دستگاه قضایی جمهوری اسلامی و احضار به دلیل «جرم بدحجابی»، یادآور خودسوزی هما دارابی فعال سیاسی و عضو حزب ملت ایران است که دوم اسفندماه سال ۱۳۷۲ در میدان تجریش حجاب از سر برداشت و در اعتراض به حجاب اجباری خودسوزی کرد.
هما دارابی پزشک و استاد دانشگاه در سال ۱۳۶۹ به اتهام بدحجابی و عدم رعایت شئونات اسلامی از دانشگاه اخراج و مطب وی نیز تعطیل شد.
بسیاری از زنان ایران سال‌هاست که به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند و هرگز آن را به عنوان پوشش خود نپذیرفته‌اند و با اکراه به آن تن داده‌اند. در سال‌های اخیر موج گسترده‌ای از اعتراض علیه پوشش اجباری اسلامی شکل گرفته و زنان و دختران با کشف حجاب و برداشتن روسری و تهیه فیلم از مأموران سرکوب و حزب‌اللهی‌ها پرده از فشار گسترده بر جامعه زنان ایران بر می‌دارند. فشاری که یا همواره در سایه‌ی مسائل و مطالبات دیگر قرار می‌گرفت و یا اساسا جدی گرفته نمی‌شد. اما مدت‌هاست که پوشش اختیاری به عنوان یکی از حقوق اولیه به یکی از مهمترین خواست‌های جامعه ایران تبدیل شده است.
