سیروس زارع‌زاده (+عکس) عصر روز جمعه ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹، جمعی از دگراندیشان، فعالین حقوق بشری و سیاسی ایرانی ساکن تورنتو یاد سحر خدایاری معروف به دختر آبی را گرامی داشتند. این گردهمایی که به دعوت فعالین سیاسی و نهادهای حقوق بشری در کانادا تدارک دیده شده بود، راس ساعت ۷ در میدان «مل لستمن» شهر تورنتو آغاز شد.
شرکت‌کنندگان در این مراسم با روشن کردن شمع و با در دست داشتن عکس‌هایی از سحر خدایاری و با ابراز همدردی با خانواده‌ی وی، یاد این دختر جوان را که دوستدار فوتبال و طرفدار تیم استقلال (تاج) بود، گرامی داشتند. این گردهمایی با سخنرانی سلمان سیما و سپاس از تمامی افرادی که در این مراسم حضور پیدا کرده‌اند ادامه یافت. سلمان سیما از مایکل پارسا نماینده پارلمان که در این مراسم حضور داشت دعوت کرد تا سخنانی درباره خودسوزی سحر بگوید.
مایکل پارسا نماینده حزب محافظه‌کار در پارلمان ایالتی انتاریو از منطقه ریچموند هیل- آرورا است. وی با اشاره به این موضوع که هیچ دولتی نباید تبعیضی درباره حقوق زنان و مردان قائل شود با ابراز تاسف از فاجعه‌ی خودسوزی سحر با خانواده‌ی وی همدردی کرد.
On Friday a candlelight vigil was held for Sahar Khodayari #BlueGirl, who fought and died for the basic principles of human rights and equality. pic.twitter.com/rWSqFIoJL3
— Michael Parsa (@MichaelParsa) September 15, 2019
وی همچنین گفت: «جای بس تاسف است که زنان در ایران برای ورود به استادیوم باید با چنین موانعی روبرو شوند. اینکه یک انسان را به صرف زن بودن به استادیوم‌های ورزشی راه ندهند، واقعا جای تاسف دارد. ما امروز در اینجا جمع شده‌ایم تا یاد سحر، دختری که برای آزادی زنان مبارزه می‌کرد را زنده نگاه داریم. مهم است که بدانیم ایران از معدود کشورهایی است که اجازه ورد زنان به ورزشگاه‌ها برای تماشای مسابقات را نمی‌دهد. سحر یکی از قربانیان این تبعیض علیه زنان است.»
سیاوش بهمن فعال حقوق بشر و یکی ازبرگزارکنندگان این یادبود درباره این مراسم به کیهان لندن ضمن سپاس از «تمامی هموطنانی که برای زنده نگه داشتن یاد دختر آبی» با این مراسم همراهی کردند، گفت: «همراهی ایرانیان در خارج از کشور باعث دلگرمی و قوت قلب مردان و زنان مبارز و آزادیخواه داخل میهن است. زنان ایران طی چهل سال حکومت جمهوری اسلامی همواره مورد آپارتاید جنسیتی قرار داشته و برای ساده‌ترین حقوق انسانی خود تحقیر و شکنجه شده‌اند. سحر خدایاری یکی از زنان رنجدیده کشور بود که در شعله‌های این تبعیض حکومتی سوخت و از میان ما پر کشید؛ اکنون وظیفه من و همه فعالان حقوق بشر این است که صدای او و سایر هم‌میهنانمان باشیم و از نقض حقوق بشر سخن بگوییم تا چهره واقعی جمهوری اسلامی افشا شود.» وی در پایان افزود: «امیدوارم نهادهای بین‌المللی و تمامی کشورهای دنیا با شنیدن صدای دردمند مردم ایران اقدامات موثرتری برای فشار بر جمهوری اسلامی انجام دهند.»
اردشیر زارع‌زاده زندانی سیاسی سابق و مدیر مرکز بین‌المللی حقوق بشر در کانادا نیز در گفتگوی کوتاهی با کیهان لندن ابراز امیداوری کرد که «زنان ایران روزی بتوانند بدون هیچ قید و شرطی از اولیه‌ترین حقوق انسانی برخوردار شده و به استادیوم رفته و بازی‌های تیم مورد علاقه‌ی خود را تماشا کنند.» وی یادآور شد که «زنان ایران در طول تاریخ ایران و طی سالیان دراز توانسته‌اند برای حقوق شهروندی و انسانی خود به پا خاسته و برای آن مبارزه کنند. از دوران مشروطه این شور برای مبارزه علیه تبعیض بین زنان وجود داشته و اکنون نیز که ایران در اشغال یک رژیم مستبد و زن‌ستیز است ادامه دارد.» اردشیر زارع‌زاده تأکید کرد که «مردان متجدد در آن زمان نیز برای حقوق اولیه زنان، از رای دادن، حق تحصیل و حتی حجاب اجباری در آن دوران، دوش به دوش زنان از آنان حمایت کرده‌اند. اکنون نیز وظیفه انسانی ما در داخل و خارج از ایران ایجاب می‌کند که دفاع از حق سحر و رساندن صدای او به افکار عمومی جهان کوشا باشیم. ما باید نشان دهیم زنان در ایران برای آنچه دوست دارند تحت فشار هستند و رژیم ایران این حق را از آنها سلب کرده است. ممنوعیت ورد زنان به استادیوم از ابتدایی‌ترین حقوق همه شهروندان یک کشور است و اینکه زنان نتواند در قرن بیست و یکم از این حق اولیه استفاده کنند واقعا جای اندوه و تأسف دارد.»
Candle light vigil for #BlueGirl in Toronto
تورنتو همین الان برای #دختر_آبی pic.twitter.com/3pXpf3cyQt— Salman Sima (@SalmanSima) September 13, 2019
از سلمان سیما فعال سیاسی ساکن تورنتو که در برگزاری این مراسم حضور پررنگ داشت در مورد فایده‌ی برگزاری چنین گردهمایی‌هایی در خارج از ایران سوال کردم. او با اشاره به ضرورت اتحاد بین زنان و مردان ایرانی در داخل و خارج کشور گفت: «آنچه برای سحر رخ داد تنها گوشه‌ای از رنج و فشار چهل ساله‌ای است که بر زنان ایرانی روا داشته می‌شود. ما در خارج کشور در این گردهمایی‌ها عکس زنان و مردان زندانی سیاسی را به دست می‌گیریم تا دربند بودن آنها را یادوآوریآآوری کنیم؛ مرد و زن فقط در کنار یکدیگر و در اتحاد با هم می‌توانیم مبارزه علیه نابرابری‌ها پیروز شویم و نه جدا جدا! من فکر می‌کنم اینگونه گردهمایی‌ها و یادبود‌ها در خارج از کشور کمترین کاریست که می‌توان انجام داد. ما باید در برابر رفتار تبعیض‌آمیز و سرکوبگرانه جمهوری اسلامی اعتراض کنیم و با زنان و مردان در داخل ایران همبستگی داشته باشیم. جمهوری اسلامی زنان را از بدیهی‌ترین حقوق خود از جمله ورود به استادیوم‌های ورزشی محروم کرده است. باید کاری کرد که رژیم ایران مجبور باشد برای نقض حقوق بشر هزینه بپردازد.
سحر خدایاری، روز دوشنبه ۱۱ شهریور ۹۸ در مقابل ساختمان دادگاه انقلاب تهران در خیابان «شریعتی» (جاده قدیم شمیران) در اعتراض به حکم شش ماه زندان که برای وی صادر شده بود، خود را به آتش کشید. سحر چند روز بعد از انتقال به بیمارستان، جان سپرد. پیکر سحر که به دختر آبی معروف شده، بدون اطلاع خانوده‌اش و مخفیانه در قم دفن شد. خودسوزی سحر در رسانه‌های جهان بازتاب گسترده‌ای یافت و فیفا را وادار کرد که سه کارشناس را مأمور بررسی وضعیت ورود زنان به استادیوم‌ها در ایران کند.
