انفجار میدان‌های نفتی عربستان؛ برنده و بازنده کیست؟

- عربستان بین سال‌های 2006 تا 2016 بزرگترین فروشنده نفت به چین بود. حالا با افزایش ریسک‌پذیری شرکت آرامکو در تولید نفت، روسیه می‌تواند بدون مزاحمت رقیب و یا سایر کشورهای عربی خاورمیانه که سلب امنیت آنها توسط جمهوری اسلامی می‌تواند تولیدات آنها را نیز به خطر اندازد، از طریق لوله‌های نفتی شرق سیبری– اقیانوس آرام که خط دوم آن را نیز همین امسال بهره‌برداری کرده ضمن فروش نفت به کشور چین امنیت جریان نفت خام را نیز تضمین نماید.

پنج شنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۸ برابر با ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۹


پیروز کاویانی –  طی چند روز گذشته شاهد انفجارهایی مهیب در پالایشگاه بقیق و سپس در میدان نفتی خریص بودیم که ابتدا سخنگوی شبه‌نظامیان حوثی یمن این حمله را بر عهده گرفتند. حمله‌ای که توانست به میزان قابل توجهی از تولیدات نفتی عربستان بکاهد. در ادامه با مشخص شدن شدت و ابعاد حمله انگشت اتهام به سمت جمهوری اسلامی رفت و کارشناسان نظامی چنین عقیده داشتند که این شدت و دقت از حملات، از توان نظامی حوثی‌های یمن خارج است.

بن سلمان و پوتین

اما گذشته از شرح واقعه باید به این نکته پرداخت که طراحی و اجرای این حملات در راستای منافع کدام کشور است؟

در یک نگاه کلی می‌توان اینطور مسئله را مورد بررسی قرار داد که چند سالیست عربستان سعودی برنامه دارد تا ابتدا پنج درصد از سهام دو تریلیون دلاری شرکت آرامکو را به عنوان یکی از پر درآمدترین و البته سودآورترین شرکت‌های جهان در بازارهای بورس نیویورک، لندن، توکیو و هنگ‌کنگ به فروش برساند که بخشی از برنامه‌های اصلاحات اقتصادی محمد بن سلمان و در راستای تحولات چشم‌انداز ۲۰۳۰ در نظر گرفته می‌شود. وی در نظر دارد طی این اصلاحات و با درآمد حاصل از آن در بخش‌های مختلف از جمله زیرساخت‌ها، پروژه‌های سودآور اقتصادی، توسعه شهرهای جدید، توریسم و گردشگری و شرکت‌های فناوری سرمایه‌گذاری کند.

از دید سیاستمداران جدید عربستان، شرکت آرامکو همانطور که می‌تواند حیات را در شریان‌های اقتصادی این کشور پمپاژ کند این استعداد را نیز دارد تا با تنوع بخشیدن به منابع درآمدی عربستان ضمن کمک به کاهش وابستگی به درآمد نفت رونق و شکوفایی هرچه بیشتر اقتصادی را به همراه بیاورد. این حمله توانست بیش از نیمی‌ از تولیدات نفتی عربستان سعودی را بکاهد.  کاهشی که بازیابی توان مجدد برای رسیدن به سطح تولید پیش از حمله برای سومین تولیدکننده بزرگ جهان ممکن است هفته‌ها طول بکشد. شاخص سهام بازار بورس عربستان و سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس سقوط کرد و موجب کاهش ارزش شرکت آرامکو نیز شد و ریسک آینده سرمایه‌گذاری در این شرکت را افزایش داد.

به عقیده برخی کارشناسان ارزش این شرکت پس از حملات، صدها میلیارد دلار افت داشته است. پس دیگر ارزش آن هرگز طبق گفته مقامات سعودی دو هزار میلیارد دلار نخواهد بود. حال نگاهی کنیم به اینکه سود اصلی نصیب چه کشوری شد؟

اگر با دقت بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که برنده مطلق این درگیری کشوری جز روسیه نیست. در یک نگاه اگر منافع جمهوری اسلامی ایران را به عنوان عامل حمله در نظر بگیریم البته آنطور که شواهد نشان می‌دهند، چیزی جز به جان خریدن تحریم‌های جدید و صف‌بندی باقی کشورها درکنار ایالات متحده، عایدش نشده. اما این روسیه است که با ضربه به رقیب قدرتمند خود می‌تواند جایگاه خود را به عنوان تامین‌کننده‌ی ایمن و با کمترین ریسک ممکن در نظام بین‌الملل به عنوان دومین تولیدکننده نفت دنیا مستحکم کند. آرامکو یک رقیب مستعد است که می‌توانست با فروش سهام خود و طبیعتا شفافیت اقتصادی بیشتر به جهت پاسخگویی به سهامداران و افزایش توان رقابتی برای کسب سود بیشتر، موقعیت روسیه را به شدت به خطر اندازد. شرکت آرامکو با کمترین هزینه در بین سایر تولیدکنندگان از میادین نفتی برداشت می‌کند و قبل از حمله نیز بطور بالقوه بیش از هر رقیب دیگری توانایی افزایش تولیدات نفتی خود را داشت.

پیش از این در همین دو سال اخیر آرامکو عربستان سعودی با عقد پنج قرارداد تامین نفت خام برای مشتریان چینی به مرز دارنده‌ی عنوان مهمترین تامین‌کننده‌ی نفت چین نزدیک شد در حالی که روسیه طی دو سال قبل از آن مهم‌ترین صادرکننده نفت خام به کشور چین بود. در چنین شرایطی عملا بین روسیه و شرکت آرامکو برای کسب بازار بزرگترین مصرف‌کننده نفت دنیا یعنی کشور چین نوعی رقابت به وجود آمد. بطوری که عربستان توانست در سه ماهه پایانی سال ۲۰۱۸ به رکورد فروش یک میلیون و هفتصد هزار بشکه در روز به چین دست پیدا کند.

عربستان بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ بزرگترین فروشنده نفت به چین بود. حالا با افزایش ریسک‌پذیری شرکت آرامکو در تولید نفت، که گویا بعد از حملات اخیر نیز دوباره باید ارزش‌گذاری شود و امنیت حیاتی جریان نفت آن به شدت زیر سوال رفته و تولیدات آن حداقل به نصف کاهش پیدا کرده، روسیه می‌تواند بدون مزاحمت رقیب و یا سایر کشورهای عربی خاورمیانه که سلب امنیت آنها توسط جمهوری اسلامی می‌تواند تولیدات آنها را نیز به خطر اندازد، از طریق لوله‌های نفتی شرق سیبری– اقیانوس آرام که خط دوم آن را نیز همین امسال بهره‌برداری کرده ضمن فروش نفت به کشور چین امنیت جریان نفت خام را نیز تضمین نماید.

https://kayhan.london/1398/06/26/%d8%a8%d8%a7%d8%b2%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%a7%d8%a8%db%8c-%d8%aa%d8%b3%d9%84%db%8c%d8%ad%d8%a7%d8%aa%db%8c-%d9%be%d9%88%d8%aa%db%8c%d9%86-%d8%a8%d8%a7-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d9%86%d8%a7%d8%af-%d8%a8%d9%87

در این شرایط است که پوتین در حاشیه نشست خبری ترکیه جهت به حد اکثر رساندن منافع کشور خود از این درگیری، به عنوان برنده اصلی، پیشنهاد فروش موشک‌های اس ۴۰۰ را به کشور عربستان می‌دهد و مقامات طرف بازنده نیزهمچون ابلهان بی‌خبر، می‌خندند و به اطراف نگاه می‌کنند.

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=170738

4 دیدگاه‌

  1. در جنگ برنده وجود ندارد

    جنگ در حماقت متولد مى شود.
    آمریکا نشان داده است که مى خواهد مشکل خود را در مذاکره حل کند.
    به فرض محال جمهورى اسلامى در سمت و سوى حق طبیعى خود ایستاده است ولى تسلیم نشدنش به قیمت نابودى ایران و ایرانى تمام شده است.
    این یعنى بدون جنگ و بیش از جنگ کشورى را ویران کردن. این یعنى بدون آن که دشمن هزینه اى کند، ایران در حال نابود شدن است.
    این در جهت منافع ملى و ایرانیان یعنى سیاستى احمقانه. ژاپن تسلیم شد و کشور را ساخت.
    البته جمهورى اسلامى یعنى منافع اقلیتى حاکم و مافیاهایى پلید.
    مرگ بر انقلابیون ۵٧
    مرگ بر جمهورى اسلامى.
    ???

  2. علی

    بزرگترین برنده ایالات متحده است.خود را فریب ندهیم.

  3. صبایوت .

    در حمله به ارمکو عربستان دقیقا همان موشکهای کروزی بود که روسیه برای هدف قرار دادن داعش از دریای خزر به سوریه پرتاب شد . پس ازان بود که سپاه در معامله ای پنهان این سیستم + اس ۳۰۰ را خرید و باکمک متخصصان دست به تولید زده .

Comments are closed.