حنیف حیدرنژاد- در کنار مقاومت مردم در داخل کشور، آنچه نیروهای حقوق بشری و نیروهای سیاسی ایرانی میتوانند در خارج کشور انجام دهند بسیار متنوع است، در اینجا بر چند مورد تمرکز میشود:
اول: انتقال اخبار و اطلاعات و فیلمهای اعتراضات در داخل ایران به رسانههای مختلف و زیر فشار قراردادن آنها برای انعکاس وقایع ایران. حکومت اسلامی در ایران با قطع کردن اینترنت نشان داد که اتفاقا نسبت به واکنش جهانی حساس است و برای آنکه جهان با خبر نشود که در ایران چه میگذرد با قبول ضرر اقتصادی و بیآبرویی در سطح بینالمللی اقدام به قطع اینترنت کرد تا با دست باز به کشتار و سرکوب اعتراضات بپردازد.
دوم: ارتباط با افکارعمومی و بدنه اجتماعی در کشورهای غربی و انتقال وقایع ایران به آنان و فراخون به همبستگی مردم در کشورهای محل سکونت خود در حمایت از خواستهای دمکراتیک مردم ایران. باید توجه داشت که فشار افکار عمومی مردم در کشورهای غربی بر سیاستمداران این کشورها تاثیرگذارتر از اعتراضات فقط ایرانیان در آن کشورهاست، از این رو لازم است تا ایرانیان از لاک سُنتی خود در اعتراضات منحصر فقط به ایرانیان بیرون آمده و هرچه بیشتر نهادهای حقوق بشری و مردم عادی کشورهای محل سکونت خود را به اعتراضات خود در حمایت از مبارزه مردم در داخل ایران پیوند دهند. هر ایرانی در محل کار خودش در خارج از ایران میتواند مسائل مربوط به مقاومت مردم ایران از یکسو و کشتار و سرکوب معترضین توسط رژیم را به اطلاع همکاران خود رسانده و از آنها برای حمایت و پشتیبانی از مبارزه مردم در ایران کمک بخواهد.
سوم: فشار به سیاستمداران در کشورهای محل سکونت خود و فشار به پارلمان اروپا. کشورهای اروپای غربی و پارلمان اروپا نشان دادهاند که برای حفظ منافع خود، ترجیح میدهند جمهوری اسلامی باقی بماند. اما میتوان از همه راهکارها و ابزارهایی که دمکراسی در این کشورها مهیا کرده بهره برد و با حضور در نشستهای حاشیهای در پارلمان اروپا، سیاستمداران اروپایی در این پارلمان را به دست کشیدن از حمایت از جمهوری اسلامی وادار کرد.
چهارم: استفاده از ابزارهای حقوق بین الملل که در این مورد آقای کاوه موسوی حقوقدان و آقای حسن شریعتمداری از شورای مدیریت گذار در یک نامه مشترک به دبیرکل سازمان ملل تاکید میکنند: «طبق اصل ۷ قانون موضوعه رم، یورش گسترده یا سازمان یافته علیه مردم غیرنظامی به معنای جنایت علیه بشریت است هنگامی که شامل مواردی از جمله، قتل، نابودی، انتقال اجباری، حبس یا محرومیت شدید از آزادی به دلیل نقض قوانین بینالمللی، آزار و اذیت هر گروه قابل شناسایی یا جمعی به دلایل سیاسی یا مذهبی (در کنار سایر دلایل)، ناپدید شدن اجباری، و سایر اقدامات غیرانسانی که باعث رنج بزرگ یا آسیب جدی میشوند […] اقدامات رژیم ایران و یا نزدیکان غیرنظامی یا شبهنظامی تحت کنترل و هدایت آن مصداق جنایات علیه بشریت است.
ایران اساسنامه رم را در سال ۲۰۰۰ امضا کرده اما آن را تصویب نکرده است. با این حال، با ارجاع شورای امنیت سازمان ملل، دادستان دیوان کیفری بینالمللی، بر پایهی اصل ۱۳ (ب) اساسنامه رم، صلاحیت رسیدگی به این جنایات ادعا شده علیه بشریت را داراست. بنابراین، ما از شورای امنیت سازمان ملل میخواهیم که تحت لوای بند هفتم منشور سازمان ملل، فوراً قطعنامهای را تصویب کند تا بر پایهی آن تحقیقات در مورد جنایات ادعا شده علیه بشریت به دادستان دیوان کیفری بینالمللی واگذار شود. ما با احترام به عرض میرسانیم که تعهدات عمومی به منظور جلوگیری از نقض فاحش قوانین بینالمللی و حفظ صلح و امنیت منطقهای و بینالمللی، بار سنگین پیشنهاد و تصویب چنین قطعنامهای را بر دوش شورای امنیت سازمان ملل متحد میگذارد. شوربختانه، ما به این نتیجه رسیدهایم که هیچگونه راه حل داخلی برای جلوگیری از این قساوتها و همچنین محافظت از مردم غیرنظامی در ایران باقی نمانده است. روشن است که شهروندان ایران فوراً به حمایت بشردوستانه بینالمللی در مقابل رژیمیاحتیاج دارند که طی چندین دهه با مصونیت از مجازات علیه هر کسی که اعتقادات سیاسی یا مذهبی مخالف داشته باشد، عمل کرده است.»
پنجم: مردم در ایران نشان دادهاند که دشمن مشترک خود را حکومت اسلامی میدانند. آنها با وجود اختلافات فکری یا سیاسی با هم، در یک صف علیه دشمن مشترک مبارزه میکنند. اینک نوبت شخصیتهای سیاسی و گروهها، احزاب و تشکلهای سیاسی ایرانی است که با حفظ اختلاف نظر با هم، بر سر حداقلهای دمکراتیک به توافق رسیده و در حمایت از مردم در داخل کشور با هم به همکاری و ائتلاف بپردازند. به باور نگارنده، همه افراد و تشکلهای سیاسی که پایبند به اصول دمکراسی و حقوق بشر هستند و دست در خون مردم نداشته، یا با جناحهای مختلف رژیم در ارتباط نبوده و خواهان کنار زدن تمامیت جمهوری اسلامی هستند، باید بتوانند با حفظ اختلاف نظرهای خود به خاطر نجات ایران، برای جلوگیری از خونریزی بیشتر و برای احیاء کرامت انسانی مردم در ایران با هم همکاری کنند.
در آینده نه چندان دور، دورِ جدید اعتراضات مردم در ایران و متقابلا دورِ جدید سرکوب خونین و وحشیانه مردم توسط رژیم شروع خواهد شد. برای جلوگیری از خونریزی بیشتر، برای کوتاه کردن عمر حکومت ضد ایرانی جمهوری اسلامی و برای ذخیره کردن جانهای عزیزی که خونشان بر سنگفرشهای جای جای ایران بر زمین میریزد، این مسئولیت احزاب و تشکلها و شخصیتهای سیاسی ایرانی در داخل و خارج از کشور است که از فرصت پیش رو برای نزدیک شدن بهم و ایجاد یک ائتلاف و پایهریزی یک همکاری و همسویی استراتژیک- تاکتیکی توافق کرده و با ایجاد یک رهبری دستهجمعی، سازماندهی مبارزه مردم علیه دیکتاتوری اسلامی را موثرتر به پیش ببرند.
http://www.hanifhidarnejad.com