فرد صابری- در طول چهل سال بر سر کار آمدن رژیم ملایان، بیش از هشتصد نامه‌ی اعتراضی در خصوص نقض حقوق بشر علیه جمهوری اسلامی از سوی کشورهای اروپایی و بعد اتحادیه اروپا صادر شده و جمهوری اسلامی در پاسخ تمام این نامه‌های اعتراضی، آنها را همواره بیش از یک تکه کاغذ عنوان نکرده و نمی‌کند.
رژیم اسلامی هرگاه از حقوق بشر اسلامی سخن به میان می‌آورد؛ برای سرپوش گذاشتن، ساکت کردن و خنثی کردن اهرم حقوق بشر به معامله‌های اقتصادی روی می‌آورد چنانکه حتی کشورهای اروپایی حاضر نمی‌شوند به خاطر همین مسئله‌ی اقتصادی، این مسئله مهم را در رسانه‌ها و تلویزیون‌های دولتی خود به صورت اخبار روزانه انتشار دهند.
رسانه‌های اروپایی از اعتراضات مردم ایران و سرکوب خونین آن تنها گوشه‌ای بسیار کوچک به صورت گذرا و بدون اهمیت که بیشتر به اخبار زرد شبیه است منعکس کرده و همین! اگر یک فلسطینی در درگیری‌های نوار غزه کشته شود یک هفته و شاید یک ماه تمام جراید کوچک و بزرگ، رادیو و تلویزیون‌های دولتی در مورد کشته شدن یک فلسطینی ساعت‌ها تبلیغ و مانور سیاسی می‌دهند و حتی گاه آن را به سازمان ملل متحد می‌کشانند.
بعد از به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی، نقض روزانه‌ی حقوق بشر به صورت فاحش انجام میشود و اتحادیه‌ی اروپا در خوشبینانه‌ترین حالت نهایتا با یک اعلامیه از کنارش می‌گذرد و آن را به فراموشی سپرده و به همین منوال به معاملات خود با رژیم تروریستی در ایران ادامه میدهد!
در روزهای ۲۵، ۲۶، و ۲۷ نوامبر ۲۰۱۹ مردم ایران در بیش از یکصد شهر کشور ابتدا تظاهرات مسالمت‌آمیزی به خاطر بالا رفتن قیمت سیصد درصدی قیمت بنزین انجام دادند.
همین کافی بود تا مردم از این طریق، علیه رژیم اسلامگرا به خیابانها آمده تا اعتراض خود را به فساد، گرانی و دخالت جمهوری اسلامی در کشورهای دیگر منطقه در راستای کمک به گروهای تروریستی ابراز دارند ولی، جمهوری اسلامی در پاسخ معترضان، اینترنت کشور را قطع و ایران را به حمام خون تبدیل کرد و دست به کشتار گسترده زد.
طبق آخرین گزارش عفو بین‌الملل بیش از دویست تن کشته و هزاران نفر دستگیر و زخمی شده‌اند که اکثریت آنها را جوانان و نوجوانان کشور تشکیل می‌دهند و تا این لحظه، هر روز به آمار کشته‌شدگان اضافه میشود.
طبق آخرین خبرها از ایران گفته میشود: تعداد کشته‌ها به نهصد و زخمیها به هفت‌هزار رسیده و در این میان بیش از سیزده‌هزار تن دستگیر شده و در بدترین شرایط، تحت شکنجه و بازجویی قرار دارند.
همچنین آخرین خبرها حاکی از بالارفتن روزانه‌ی شمار جانباختگان است و هیچ ارگان بین‌المللی نیز در ایران وجود ندارد تا گزارش صحیحی از کشته‌شدگان و زخمیها و دستگیرشدگان ارائه دهد و همچنین خانوادهای تمام این افراد شدیدا از سوی حکومت زیر فشار قرار گرفته‌اند.
حال پرسش اینجاست، آیا وقت آن نرسیده که اتحادیه‌ی اروپا یک تجدید نظر جدی در رابطه‌ی خود با حکومت ایران از خود نشان دهد وبرای منافع خود و نسل‌های آینده‌ی این اتحادیه دست حمایت خود را از پشت رژیم تروریستی اسلامی در ایران بردارد و با مردم ایران همراه و همگام شود؟
فاجعه‌ی دیگر این است که بعد از چند روز که از قتل عام مردم بی‌گناه گذشته، خبرگزاری رسمی یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا اعلام می‌کند: پنج کشور دیگر اروپایی (بلژیک، دانمارک، فنلاند، هلند و سوئد) به سیستم معامله با رژیم ایران- اینستکس- پیوسته‌اند.
آیا به راستی این حرکت بعد از چهار روز سرکوب و قتل عام مردم بی‌گناه ایران، اگر تشویق به سرکوب نیست پس نشان از چه دارد؟ آیا این مدارا و مماشات تایید بیانیه‌ی نهاد ضد حقوق بشری جمهوری اسلامی نیست که اعلام داشته اینترنت هرگز در ایران قطع نشده در حالی که تمام دنیا از این امر مطلع هستند؟
اتحادیه اروپا که خود را مهد دموکراسی و حقوق بشر در دنیا می‌داند بجای اینکه با شدیدترین بیان علیه جمهوری اسلامی اعلام موضع نماید و به خاطر این کار غیرانسانی، سفیران خود را از ایران فرا خواند و حتی پرونده‌ی رژیم اسلامی را به سازمان ملل بکشاند تا جوابگوی این حرکت ضد بشری خود شود، به اضافه کردن اعضای اینستکس می‌پردازد و از همین طریق مستقیما به تشویق جمهوری اسلامی ایران پرداخته و به عملکرد خونین و سرکوبگرانه‌ی آن اعتبار می‌بخشد.
اتحادیه اروپا قطعا به خوبی می‌داند که مرکز آشوب و ناآرامی، تروریست‌پروری و جنگ در خاورمیانه- هم‌اکنون عراق- از طرف جمهوری اسلامی است.
ایران بدون جمهوری اسلامیِ تروریست‌پرور هزاران برابر بیشتر به اقتصاد اتحادیه‌ی اروپا کمک خواهد کرد تا یک نظام سر تا پا چرکین و خرابکار که نه فقط آرامش خاورمیانه را به آشوب کشیده بلکه تمام دنیا را تهدید می‌نماید.
با آشوب و ناآرامی هیچ کشوری در سایه‌ی دموکراسی و حقوق بشر نخواهد بود و نمی‌تواند اقتصاد شکوفا برای کشور و نسل‌های آینده فراهم نماید. عدم اقدام و مقابله عملی با جمهوری تروریستی اسلامی و ادامه‌ی روند فعلی با آنان از سوی این اتحادیه، اروپا برای هیچ شهروندی امن نخواهد بود.
در کنار سکوت اتحادیه اروپا نسبت به جنایات انجام شده توسط رژیم اسلامی در ایران، تنها یک شخص از نمایندگان این اتحادیه با قلبی بزرگ از مبارزه ملت ایران دفاع کرد.
چارلی ویمرز در پارلمان اروپا طی سخنانی در انتقاد از سیاست خارجی اروپا و در خطاب به خانم موگرینی به نمایندگی مردم ایران ابراز داشت که آنها می‌گویند: جمهوری اسلامی را نمی‌خواهند. موج قدرانی و تحسین از ایشان توسط ایرانیان در صفحات وی به نوع خود بسیار جالب توجه است که نشان از این امر دارد که مردم ایران در گوشه و کنار جهان خواهان برخورد قاطعانه‌ی اتحادیه اروپا با رژیم ضد بشری اسلامی هستند.
اخوندهای پست فطرت ، نوکران دشمنان ایرانند . اما دشمنان تاریخی تا به امروز برای غارت و تجزیه ایران اروپا و روسیه بوده و هستند ، باید شرایط زندگی برای ماموران و کارمندهای اروپائی وروسی در ایران هم مثل شرایط زندگی مردم عادی کشور باشد انقدر امنیت جانی داشته باشد مثل هزاران ایرانی بی گناه که در کف خیابانها بدست رژیمی که انان حمایتش میکنند کشته میشوند ، نه بیشتر . اروپائی ها در اینگونه شرایط زود فرار میکنند و از سیاست خود عقب نشینی . در حالی که هزاران هزار نفر در زندانها زیر شکنجه کشته میشوند و با صدور گواهی فوت از طرف پژشک قانونی بسیج و سپاه با عنوان انفولانزا بی سر و صدا دفن میشوند ، سفارتهای انگلیس و روسیه و فرانسه و سوئد و سوئیس و المان در مهمانی های هفتگی تهران ، در تدارک تبلیغ انتخابات مجلس اخوندی ، روی خره و اسب و قاطر ، خاتمی و کهروبی و موسوی با خامنه ای و مجتبی مشغول شرط بندی در حفظ نظام تا دوره بعدی انتخابات جعلی چهل ساله غارت و کشتار و بد بختی و فلاکت خمینیسم استالینیسم هستند . تنها ره رهائی ، پس گرفتن امنیت دزدیده شده ملی به هرقیمتی . تا زمانی که امنیت ملی مان را پس نگیریم ، راه مبارزه مدنی حرکت در تاریکی بدونه امنیت است . امنیت موجب اعتماد و اطمینان میشود ، انگاه میتوان هر جنبش مدنی را با سرعت به نتیجه مطلوب رساند .
تصور کنید بجای رژیم جمهوری اسلامی که منابع زیرزمینی ایران را به رایگان به ژاپن،کره،چین و کشورهای اروپایی میدهد و اجناس بنجل آنها را بجای پول نفت میگیرد حکومت شاه می بود که ایران را تبدیل به کره جنوبی خاورمیانه و رقیب صنعتی کشورهای یادشده می کرد آنگاه چه کسی بیشتر ضرر میکرد؟