نبود نقدینگی و بدهی هنگفت دولت به سازمان تأمین اجتماعی موجب شده است این سازمان برای پرداخت حقوق‌های مستمریبگیران ۵۰ هزار میلیارد تومان از بانک‌ها قرض کند.
محمدعلی جنانی مدیرکل امور فنی مستمری‌های سازمان تأمین اجتماعی با اعلام این خبر گفته است که «ماهانه به صورت میانگین ۸۲۰۰ میلیارد درآمد و ۹۳۰۰ میلیارد هزینه تامین اجتماعی است. این آمار نشان می‌دهد برای بقا و استواری سازمان، باید علیرغم توجه به درآمدهای سازمان، مرتب مصارف را رصد و چک کنیم.»
قرض کردن از بانک‌ها برای پرداخت مستمری‌ها در حالی نشان از بحران بزرگ نقدینگی و لبه پرتگاه قرار گرفتن مهمترین و بزرگترین سازمان‌های حمایتی در ایران دارد که یکی از علت‌های کسری بودجه این سازمان، بدهی دولت به آن است.
بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی از چند سال پیش در حال افزایش بود و در سه چهار سال اخیر این بدهی به رقمی کلان تبدیل شده است.
در تازه‌ترین آمار از رقم بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی، اکبر شوکت عضو کارگری هیئت امنای این سازمان هفته جاری اعلام کرد که تا پایان سال بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی ۲۵۰ هزار میلیارد تومان خواهد شد.
این عضو هیئت امنای سازمان تأمین اجتماعی هشدار داده که «اگر دولت و مجلس آستین بالا نزنند، ظرفِ سه یا نهایت چهار سال آینده، تامین اجتماعی تبدیل به یک ابربحرانِ جدی و خطرساز خواهد شد.»
اکبر شوکت با تأیید خبر قرض کردن این سازمان از شبکه بانکی کشور برای پرداخت حقوق مستمریبگیران گفته است که این قرض در قالب وام با بهره ۳۰ درصد دریافت شده است.
گفتنی است بهره ۳۰ درصد بهره‌ای بسیار بالا قلمداد می‌شود و بدین معناست که سازمان تأمین اجتماعی باید در ازای وام ۵۰ هزار میلیارد تومانی، رقمی حدود ۶۶.۵ هزار میلیارد تومان به شبکه بانکی کشور بازگرداند!
در چنین شرایطی اکبر شوکت معتقد است چون دولت هیچ چشم‌انداز روشنی برای پرداخت حتی بخشی از بدهی خود به سازمان تأمین اجتماعی در کوتاه‌مدت ندارد، سازمان تأمین اجتماعی ناگزیر شده برای انجام تعهدات ماهانه خود از نظام بانکی کشور وام با بهره ۳۰ درصد بگیرد.
عضو هیئت امنای سازمان تأمین اجتماعی توضیح داده است که «بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی، تا پایان سال جاری (سال ۹۸) خیلی راحت به ۲۵۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد؛ دولت سالانه بین ۲۷ تا ۳۰ هزار میلیارد تومان بدهی جدید برای سازمان ایجاد می‌کند که درواقع، رقم درست همان ۳۰ هزار میلیارد تومان است که می‌تواند مبنای ما در محاسبات قرار بگیرد، حال اگر فقط ۷ سال گذشته از دولت روحانی را در نظر بگیریم که در این بازه، دولت یک ریال از بدهی خود را به سازمان نپرداخته و عدد ۷ را در بدهی سالانه‌ی ۳۰ هزار میلیارد تومانی ضرب کنیم، بدهیِ همین ۷ سال، ۲۱۰ هزار میلیارد تومان می‌شود؛ این فقط مبلغ بدهی ایجادی دولت در ۷ سالِ دولت تدبیر و امید است؛ اگر بدهی قبلی را به این رقم بیافزاییم، خیلی راحت به عدد ۲۵۰ هزار میلیارد تومان می‌رسیم؛ در نظر بگیرید که این رقم بدون احتساب سود بدهی محاسبه شده؛ اگر سازمان بخواهد مطالبات خود را به نرخِ «حق بیمه‌ی روز» دریافت کند، رقم بدهی خیلی بیش از اینها می‌شود؛ فرض کنید سازمان بخواهد مطالبه خود از دولت را براساس نرخ حق بیمه ۹۸ دریافت کند– که البته مطالبه‌ای کاملاً قانونی‌ست- رقم بدهی بیش از ۲۵۰ هزار میلیارد تومان می‌شود.»
این در حالیست که به گفته او «دولتی‌ها حتی نصف این رقم را به عنوان مبنای بدهی خود به سازمان نمی‌پذیرند؛ هر سال در بحبوحه‌ی بررسی بودجه‌ی سال بعد، از رقم‌هایی برای بدهی خود به تامین اجتماعی سخن می‌گویند که بسیار حداقلی و غیرواقعی‌ست؛ مثلاً در ماه‌های پایانی سال گذشته، سازمان برنامه و بودجه ادعا کرد بدهی دولت به تامین اجتماعی فقط ۶۹ هزار میلیارد تومان است؛ آنهم درحالیکه در همان روزها سازمان و بیمه‌شدگان آن از بدهی ۱۸۰ هزار میلیاردی دولت به تامین اجتماعی خبر می‌دادند؛ این تفاوت در محاسبه را چگونه تعبیر می‌کنید؟»
این روند نشان می‌دهد که دولت روحانی برخلاف ادعاهایش مدیریت مثبتی در حوزه اقتصاد کشور نداشته و اکنون در شرایط تحریم، بحران چنان عمیق شده که به گفته اکبر شوکت چشم‌اندازی برای پرداخت بخشی از بدهی خود به سازمان تأمین اجتماعی را نیز ندارد.
هدف خامنه ای خائن و گماشتگانش به نابودی کشاندن سیستماتیک ایران است چرا که اینها به رغم اینکه از آب و خاک این مملکت استفاده می کنند کوچکترین علاقه ای به این کشور ندارند و جماعتی استعمارگر و خائن هستند.