استاد اقتصاد دانشگاه «الزهرا» (مدرسه عالى دختران) مى‌گوید: برنامه توسعه ٢٠ ساله ایران که به عنوان سند چشم‌انداز از آن یاد مى‌شود، بیشتر به آرزو و رویا مى‌ماند و قراراست طبق این سند، ایران تا پنج سال آینده در تمام زمینه‌ها در منطقه رتبه اول را به دست آورد! در حالی که در وضعیت موجود، چنین چیزى محال است.
دکتر حسین راغفر که گهگاه با تحلیل‌ها و انتقادات تند از عملکرد مسئولان امور اقتصادى جمهورى اسلامى، آنها را به چالش مى‌کشد تأکید مى‌کند که ما در این سال‌ها عملا دولت توسعه‌گرا نداشته‌ایم. درواقع بعد از چند دهه ما هنوز هیچ گامى در این زمینه برنداشته‌ایم و تنها بر اساس سلیقه عمل کرده‌ایم و باید گفت در چنین فضایى صحبت از دولت توسعه‌گرا بیشتر به شوخى مى‌ماند.
او افزوده: برنامه چهارم توسعه در مجلس هفتم که اصولگرا و محافظه‌کار بود تصویب شد. اما در دولت نهم از سوى محمود احمدى نژاد با این استدلال که یک برنامه آمریکایى است به اجرا در نیامد و دولت وقت تغییراتى در آن داد و هر کجا که در برنامه، کلمه توسعه آمده بود بجاى آن از واژه «اعتلا» استفاده شد بدون آنکه تعریف عملیاتى و مفهومى از این عبارت ارائه شود.
راغفر ادامه داده: این بهم ریختگى‌ها همانطور که مى‌بینید بسیار زیاد بوده و ما را از مسیر اصلى توسعه بازداشته است. در حقیقت ما هیچگاه الگوى توسعه نداشته‌ایم و به همین دلیل آن را باید دلیل عقب‌ماندگى کشور در این سال‌ها دانست. گفتنى است که برخى ادعا مى‌کردند الگوى مورد نظر توسعه در ایران شبیه هیچکدام از الگوهایى که در جهان وجود دارد نیست زیرا که ما به دنبال الگوى اسلامى هستیم! واقعیت آن است که ما مدت‌هاست در مورد توسعه دچار حیرانى و سردرگمى هستیم.
وى اضافه کرده: در طول سه دهه گذشته به‌خصوص بعد از دوران جنگ یک الگوى کاملا غربى در بحث توسعه در کشور حاکم شد. این الگو به هیچ عنوان اصیل نبود چون تنها بعضى از اصول سرمایه‌دارى را در کشور تقلید مى‌کرد که بعد از سه دهه همچنان دنبال مى‌شود.
دکتر راغفر به وبسایت فرارو گفته است: برنامه توسعه ٢٠ ساله یا سند چشم‌انداز که قرار است طبق آن ایران تا پنج سال آینده در تمام زمینه‌ها در منطقه رتبه اول را به دست بیاورد، در وضعیت کنونى غیرممکن است. ما حتى جایگاه دو سال گذشته خود را نیز از دست داده‌ایم و بطور مداوم در حال نزول هستیم.
او تأکید کرده که در الگوى توسعه باید جایگاه دولت، بخش خصوصى و سایر نهادها مشخص شود.
باید دید مى‌خواهیم از تجربیات سایر کشورها استفاده کنیم یا اینکه الگوى خود را داشته باشیم. باید مسیر رسیدن به اهداف توسعه‌اى نیز کاملا معلوم باشد. در غیر این صورت نمى‌‌توان به موفقیت دست یافت.
دکتر راغفر یکى از ورزشکاران تحصیلکرده ایران به شمار مى‌رود. او سال‌ها دروازه‌بان تیم ملى فوتبال و مدتى نیز از مسئولان فدراسیون این ورزش بوده است.
انشاالله، با «اقتصاد توحیدی» به «جامعه بی طبقه توحیدی» خواهیم رسید.
«و لاکن، اقتصاد مال خر است.» – امام خمینی
بنظر دکتر در یک کشور دیگر زندگی میکنه
چهل ساله فرقه تبهکار ایران اشغالی دم از
۱- بانکداری اسلامی
۲- اقتصاد اسلامی
۳- اخلاق اسلامی
۴- علوم انسانی اسلامی
۵- جامعه اسلامی
۶- فرهنگ اسلامی
و دو صد خزعبلات اسلامی دیگر میزند ولی آنچه عملا اتفاق افتاده جز تضعیف و تحلیل آنچه که باعث دوام و قوام یک جامعه و بخصوص یک ملت می‌شود رو پیش نبرده است
از دکتر باید پرسید در کدام یک از مولفه هایی که برای آبادانی و پیشرفت یک کشور شما سراغ دارید برنامه و هماهنگی و انسجام و نظم لازم بر قار بوده است که چنین آشفته شده اید
آنچه بصورت باورنکردنی در ایران انجام شده
۱- پیشرفت سیستم بانکی ماست تا فرقه تبهکار و ارازل داخلی شان جریان پولی کشور رو به راحت ترین و موثرترین وجه شناسایی و کنترل کنند
۲- وجود این همه دوربین به اسم کنترل ترافیک در واقع ترفند دولت مسلح برای کنترل اعتصابات و نا آرامی های احتمالی صورت گرفته است
۳- نصب انواع میله و موانع در معابر شلوغ تنها برای کند کردن حرکت مردم در اعتصابات احتمالی انجام شده است و هیچ دخلی برای جلوگیری از ممانعت متورسیکتها نداشته و ندارد
هنوز بعد از چهل سال نکبت و تباهی و تیره روزی مردم ما ، دم از نبود زیر ساخت و دادن امید برای آینده ای پوچ و مبهم میزنند
آنوقت به دکتر تریبون و بلندگو می‌دهند که هر از گاهی نوایی تازه ساز کن و موجی جدید در جامعه بساز تا چند صباحی مثل دکتر علوم سیاسی شان مردم ما درگیر مهملات صد تا یک غازی بمانند
من دنبال مقصر وضع موجود هستم و سوال من از دکتر این هست که این افراد رو بمردم معرفی کن و بعنوان یک متخصص از مردم بخواه تا دادگاهی بشوند و مسول عواقب کارشون باشند
حرف شما جز تکرار مکرارات و کلی گویی ارزش هیچ چیزی ندارد
ژست روشنفکرانه و تذکر شما گوارای وجودتان
از امثال شما امید خیر نیست پس شر نفروشند