خانواده‌های قربانیان حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به هواپیمای مسافرتی اوکراین، از جلوگیری از خروج‌شان از کشور توسط مأموران فرودگاه «امام‌خمینی» تهران خبر می‌دهند. آنها می‌خواهند برای شرکت در مراسم یادبود عزیزانشان به کشور کانادا بروند.
حامد اسماعیلیون نویسنده و پزشک ایرانی مقیم کانادا که همسر و دخترش را در این پرواز از دست داده، در صفحه فیس‌بوک خود خطاب به مأموران فرودگاه تهران آنها را «کارمندِ رذل، پست و فرومایه» خوانده که نمی‌گذارند خانواده‌ی قربانیان این پرواز در خاکسپاری فرزندانشان شرکت کنند.
در حالی که کشور کانادا برای حضور خانواده‌های قربانیان پرواز ۷۵۲ که هدف حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار گرفت، در مراسم خاکسپاری و یادبود عزیزانشان، ویزا صادر کرده است، اخباری مبنی بر ممانعت حکومت از خروج اعضای این خانواده‌ها از کشور منتشر شده است.
حامد اسماعیلیون نویسنده و پزشک ایرانی مقیم کانادا که همسر و دخترش را در سقوط هواپیمای اوکراین از دست داد، عصر دیروز ۷ بهمن‌ماه در حساب فیس‌بوک خود موضوع ممانعت از خروج خانواده‌های قربانیان توسط مأموران فرودگاه تهران را اعلام کرد. او نوشت که حکومت مانع از خروج اعضای خانواده‌ی کشته‌شدگان هواپیمای مسافربری اوکراین شده و حتی نسبت به دلیل صدور ویزای چند ساعته، برای این خانواده‌ها توسط دولت کانادا هم از آنان سوال شده است.
اسماعیلیون در صفحه فیس‌بوک خود خطاب به مأمور فرودگاه «امام خمینی» تهران نوشته است: «کارمندِ رذل، پست و فرومایه‌ی فرودگاهِ تهران! که بوی گند دهانت از پشت تلفن تا اینجا، تا یازده هزار کیلومتر دورتر هم می‌رسد و هیچ همدردی در وجودت نیست، کثافتی را که قی کرده‌اید، بیشتر از این هم نزن و بگذار اعضای خانواده برای شرکت در خاکسپاری به راحتی از کشور خارج شوند. ضمن این‌که به تو ربطی ندارد چرا دولت کانادا به راحتی و ظرف چند ساعت ویزا را صادر کرده است. به تو اخطار می‌کنم که سرت را پایین بیندازی و دهانت را ببندی.»
این در حالیست که خانواده‌های کشته‌شدگان در پرواز ۷۵۲ حتی در جریان برگزاری مراسم خاکسپاری عزیزان از دست رفته خود در ایران نیز با فشارهای امنیتی و انتظامی روبرو بوده‌اند و برای پذیرش عنوان «شهید» و پوشاندن تابوت آنان با پرچم جمهوری اسلامی به شدت تحت فشار و ارعاب حکومت قرار گرفتند.
حامد اسماعیلیون همچنین در پست دیگری در فیس‌بوک از تلاش ۲۰ روزه‌ی خود برای خارج کردن پیکر همسر و دخترش از ایران، خطاب به همسرش نوشت: «اما پریسا جان! نگذاشتم به پیکر پاک تو و دخترمان ری‌را اهانت شود. نگذاشتم عمامه‌به‌سرهای فرصت‌طلب و ژنرال‌های جانی با دک و پزِ قرون وسطایی‌شان بر پیکرت نماز بخوانند. نگذاشتم عزاداران حرفه‌ای، سیاهپوشانِ مادرزاد، مطربان گورخانه و مکبرانِ بدصدا دور شما حلقه بزنند. نگذاشتم تو را بر شانه‌های‌شان بگیرند در سلفی‌های‌شان ظاهر شوی کثافتِ مغزشان مشام تو را بیازارد و وهنِ کارناوالِ حقیرشان تو و ری‌را را از من ناامید کند. نگذاشتم آن پرچم را بر تابوت شما دراز کنند نگذاشتم پلاکاردی بزنند نگذاشتم به حریم شما وارد شوند نگذاشتم در آن گورهای بی‌نام و نشان که برایت در نظر گرفته‌اند در قطعه‌ی شهدا تو را و ری‌را را دفن کنند سنگ قبر شهید بر مزارت بنشانند و روزی هم در آینده آن سنگ قبر را بشکنند.»
حالا، در شرایطی که خانواده‌ها با نقض آزادی بیان از سوی حکومت، برای مصاحبه با رسانه‌های فارسی‌زبان خارج کشور مواجه هستند، از خروج‌شان از کشور نیز ممانعت به عمل آمده است.
دولت کانادا پیشتر اعلام کرده بود که غرامت شهروندان خود که در این پرواز جان خود را با حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از دست دادند، خواهد گرفت. همچنین خانواده‌های کشته‌شدگان به صورت محرمانه از مجاری قانونی این کشور از سران حکومت، علی خامنه‌ای، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و فرمانده‌های سپاه به دلیل حمله عمدی به این هواپیمای مسافربری و عمل کاملا تروریستی شکایت کرده‌اند.
در واکنش به شکایت خانواده‌های قربانیان و حمایت دولت کانادا، جمهوری اسلامی با بی‌شرمی ذاتی خود اعلام کرد که شهروندان دوتابعیتی را تبعه کانادا نمی‌داند و هرگونه شکایت از حکومت را غیرقانونی است!
بر بستر چنین بی‌عدالتی و نقض آشکار ابتدایی‌ترین حقوق خانواده‌های قربانیان برای شرکت در مراسم یادبود عزیزانشان در کانادا، پروپاگاندای داخلی و خارجی حامی نظام اسلامی، سکوت اختیار کرده و تریبون‌هایش تنها زمانی به حرف می‌آیند که وابستگان و حامیان حکومت، از ورود به کشور آمریکا تحت عنوان دانشجو، باز می‌مانند!
جواد سلیمانی همسر الناز نبیئی یکی از قربانیان حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز در اینستاگرام خود، نوشته: «گروگانگیری خانواده‌های داغدار هم به کارنامه فرقه تبهکار اضافه شد. رژیم ایران عصاره تمامی رذایل اخلاقی.»
سلیمانی که گفته می‌شود به دلیل فشار وزارت اطلاعات و نیروهای امنیتی ایران را ترک کرده، در این پست نوشته است: «با وجود صدور ویزا از سوی کانادا ماموران فرودگاه بین‌المللی تهران مانع خروج اعضای خانواده تعدادی از کشته‌شدگان هواپیمای اوکراین از ایران و سفر آنها به کانادا برای شرکت در مراسم خاکسپاری و یادبود فرزندانشان شدند.»
پرواز ۷۵۲ هواپیمایی اوکراین که روز ۱۸ دی ماه با شلیک دو موشک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقوط کرد، حامل ۱۴۶ شهروند ایرانی، ۶۱ شهروند کانادایی که عمدتاً تابعیت دوگانه داشتند، ۱۱ شهروند اوکراینی، و نیز تعدادی شهروند افغانستان، سوئد و بریتانیایی بود که همگی آنها به همراه ۹ خدمه‌ی هواپیما کشته شدند.
دو قسمت شعر بنظر مى رسد مشکل دارد که شاید اشتباه تایپى باشد.
یکى
ترا که باد صبا مى نشاند در دل و جان
و دومى
ترا که تیغ گران در کف و نه عقل به سر
با پوزش از کیهان لندن
القصاص والقصاص سید علی؟
الله در قران گفته که مقصراصلی را باید قصاص کرد و نه شخص دیگری را. خب فرمانده اصلی شلیک موشک به هواپیما کیست؟ سید علی نیست؟. اما ماموران مجری دستورات سید علی نیز مقصرند و نمی توانند بگویند که ما مامور بودیم و معذور، نه، آنها نیز در حد و میزان خود گناهکارند و باید مجازات شوند. تمام اعضاء مجلس خبرگان ولی فقیه، مجلس ملا خانه و رئیس جمهوری که خود نیز متهم به قتل و جنایت
است و…
پس از اینرو و بر اساس قرآن الله و همچنین قوانین بین المللی، سید علی خامنه ای مقصر اصلی است و تنها اوست که باید قصاص شود. و نه یکبار:، بلکه بشمار جنایت های که مرتکب شده است.
مامورین کنترل ورود و خروج فرودگاهها را نمی توان در ارتباط با این جنایت و قتل عام فجیع، مورد باز و خواست قرار داد و متهم کرد.
گنه کرد در بلخ آهنگری …
به شوشتر زدند گردن مسگری!
ننگ ما ننگ ما رهبر الدنگ …..
مردم عادى با سیاست کارى ندارند و فقط به زندگانى عادى خود دلبسته اند.
سیاستمداران با خرد نیز با این مردم گلاویز نیستند.
این قوم بى خرد که بهر بهانه چنگ به دامان مردمان عادى میزنند، شایسته هیچ جایگاهى در جهان نیستند، حتى در سیاست.
بیاد “رى را” و دیگر سرنشینان کوچ کرده هواپیما
ز ناز بودنت، شهرم ستاره باران بود
جهان ز بوى تو “رى را،” همیشه رقصان بود
کمند عاطفه ات ، قصد جان بابا داشت
نسبم هر نفست، جان هر گلستان بود
کنار مادر و دل بردنت به یک بوسه
نه ناز، بلکه نفس در شمیم جانان بود
به هر کرانه که رفتى، بساط شادى زد
به هر نگاه که کردى، کران مهستان شد
ترا که باد صبا میشاند در دل و جان
ربود تیغ جهالت، جهان نیستان شد
بنال نى که ز “رى را” نماند جز یادى
ببار غم که ز خون چشم و دیده گریان شد
ترا که تیغ ستم در کف و نه عقل به کف
سزاست گر بسرایت ز خشم طوفان شد