احمد رأفت – میلیون‌ها نفر هر سال روز ۱۴ فوریه را در پنج قاره جهان جشن می‌گیرند. این روز برای همه، روز عشق یا عشاق است. حتا در ایتالیا نیز، کشوری که والنتاین یا والنتینو در آن متولد شده است، اندک هستند کسانی که با تاریخ این روز و زندگی فردی که امروز نامش نماد عشق است آشنایی داشته باشند و روز والنتاین برای کسانی که آن را جشن می‌گیرند، روزی است که به خریدن بادکنک، شکلات و گل و یا شاید هدیه گران‌قیمت‌تری و شامی با محبوب در رستوران خلاصه می‌شود. بسیار اندک هستند کسانی که می‌دانند در چنین روزی در سال ۲۷۳ میلادی، یک روحانی مسیحی به نام والنتینو در نزدیکی پل میلویو (Ponte Milvio) در شهر رم توسط یک سرباز رومی گردن زده شد.
در سال ۲۰۰۶ به پیشنهاد انجمن ارامنه ایتالیا سه پل قدیمی، پل میلویو، پل ساناهین در جمهوری ارمنستان و سی و سه پل اصفهان به عنوان نماد دوستی بین مردم سه کشور به خواهرخواندگی یکدیگر درآمدند. هر سه پل از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین پل‌های کشورهای نامبرده هستند.
والنتینو در سال ۱۷۶ در یک خانواده اشرافی اینترامنا ناهارس (Interamna Nahares) که امروز با نام ترنی (Terni) شهرت دارد و فاصله‌اش با رم ۷۵ کیلومتر است متولد شد. والنتینو در ۲۱ سالگی دین مسیحیت را پذیرفت و از خانواده طرد گشت. همان سال برای چند ماهی نیز از سوی مقامات امپراتوری به همین دلیل بازداشت و زندانی شد. در سال ۱۹۹ به عنوان اسقف اینترامنا ناهارس و مناطق حومه آن برگزیده شد. والنتینو که در سالهای بعد مدت‌ها مخفی زندگی می‌کرد در سال ۲۷۳، در ۹۷ سالگی بار دیگر توسط سربازان امپراتوری بازداشت و به رم منتقل شد. قبل از ورود به شهر، در نزدیکی پل میلویو، سربازی رومی، به دستور آئورلیانو، قیصر وقت امپراتوری، سر این اسقف را در روز ۱۴ فوریه از بدن جدا کرد.
مرگ این اسقف ۹۷ ساله چه رابطه‌ای با روز عشاق و جوانان دارد اما داستان دیگریست. چند هفته قبل از بازداشت، یک سرباز رومی به نام سابینو (Sabino) به او مراجعه می‌کند و می‌گوید برای ازدواج با دختری مسیحی و بیمار به نام سراپیا (Serapia)، می‌خواهد دین مسیحیت را بپذیرد تا خانواده این دختر با ازدواج آنها موافقت کند. اسقف والنتینو با وجود اینکه می‌داند غسل تعمید سربازان رومی جرمی است که مجازات آن زندان و حتا مرگ است، این کار را می‌پذیرد و چند هفته بعد نیز سراپیا را به عقد سابینو در می‌آورد. بعد از این اقدام و رساندن دو محبوب به یکدیگر است که اسقف سالخورده را دستگیر می‌کنند و در رم گردن می‌زنند.
روز کشته شدن والنتینو ولی دو قرن بعد، در قرن چهارم میلادی، پس از آنکه کلیسا والنتینو را «شهید» اعلام کرد و نامش را به عنوان «سن والنتینو» یا «حضرت والنتینو» در فهرست قدیس‌ها نوشت، به عنوان روز حامی عشاق برگزیده شد. اما چگونه؟ موضوع از این قرار بود که در آن سال‌ها، روز ۱۵ فوریه، مراسم لوپرکالیا (Lupercalia) یا شکرگزاری ایزدبانوی باروری به سنت خدایان روم باستان برگزار می‌شد. آئینی که در سراسر امپراتوری روم برگزار می شد و بسیاری در آن حضور پیدا می‌کردند، حتا کسانی که دیگر به خدایان روم اعتقادی نداشتند و مسیحی شده بودند. کلیسا که نمی‌توانست برگزاری مراسمی غیرمسیحی را بپذیرد، برای از میان برداشتن آن، این روز را به نام «شهید والنتینو» حامی عشق و عشاق تغییر داد و در سال ۴۹۶ بود که کلیسا تصمیم گرفت تاریخ آن را از ۱۵ فوریه، به روز چهاردهم که تاریخ دقیق گردن زدن «حضرت والنتینو» است تغییر دهد تا اثری از خدایان باستان روم و ایزدبانوی باروری نیز در آن نماند!
جالب است که والنتینو چون دیگر قدیسان مسیحی حامی چندین گروه است. او علاوه بر عشاق، قدیس حامی کسانی که به بیماری صرع مبتلا هستند نیز هست و به همین دلیل بسیاری به شوخی می‌گویند بین صرع و عشق تفاوت آنچنانی وجود ندارد!
آلمان ظریف را به کنفرانس امنیتی مونیخ دعوت کرده! و در پی حفظ توافق الکی برجام برای پس گرفتن میلیاردها اعتبارات داده شده به حکومت اسلامی میباشند؟!
اروپا و حزب دموکرات حزب الهی و تلویزیونهای فارسی مستقر لندن با صرف هزینه میلیاردی از جیب مالیات دهندگان اروپایی ؛ با ندیده گرفتن کشتار و زندانی کردن هزارها ایرانی و ادامه موشک و بمب سازی ؛ همچنان پشیبان حکومت متحجر قرون وسطایی طالبانی تهران میباشند؟!
بیا دوست بداریم زندگی را ، جهان را ، خدا را و همدیگر را .بیاییم به جای قضاوت یکدیگر ، همدیگر را درک کنیم و بپذیریم که همه ی مان خطاکاریم ، از تولد تا مرگ .بیاییم ببخشیم همدیگر را و وقضاوت را به خدا واگذار کنیم .بیاییم به جای تکفیر و جهاد و جنگ و کشتار ، روی آوریم به گفتگو ، صلح ، بخشش ، همدردی و کمک .
پیام عیسی مسیح همین است .اینکه خدا محبت است و ما را در لحظه لحظه ی زندگی و در ژرفای تاریکی درونمان تنها نمی گذارد.او خدایی است در آسمان ها ، در مسیر زندگی و در وجود تک تکمان زندگی بخش است.
ما روزگاری مهرپرست بوده ایم ، به نور و روشنایی آذر پسر اهورامزدا ، نیایش می کردیم و عشق و شادی و انسانیت را شعله ور نگه می داشتیم .روزگاری نجات بخش قوم یهود و دیگر اقوام رنج کشیده بوده ایم و مدارا و صلح دوستی ما زبانزد بود .
حیف است که در چنگال تنفر و کینه و قصاص روح و تن خودمان را آزرده کنیم و با دیگران در جنگ و پرخاش بیهوده باشیم.