ملت شریف ایران،
با گذشت بیش از ۴۰ سال از عمر جمهوری اسلامی، که بنیانگذار آن وعده تعالی بخشیدن زندگی مادی و معنوی ایرانیان را داده بود، متاسفانه هم‌میهنان ما در مناطق ثروتمند از لحاظ منابع طبیعی، همچنان در مضیقه بسر برده و از بدیهی‌ترین حقوق اولیه انسانی محروم هستند. آنچه در روز شنبه سوم خرداد ماه در غیزانیه خوزستان رخ داد، نمودی بارز از بی‌توجهی غاصبان ایران نسبت به مردم آن سرزمین است. گرچه به کرات در خصوص سایر کشورها مانند لبنان و فلسطین و یمن و سوریه اثبات کرده‌اند که توانایی آبادسازی را در کمترین زمان ممکن دارند، اما اراده‌ای برای انجام آن برای مردم ایران ندارند.
هم‌میهنان ما در غیزانیه، محلی که با بیش از ۶۰۰ حلقه چاه نفت و تولید روزانه ۲ میلیون بشکه نفت یکی از نقش‌آفرین‌ترین مناطق ایران در حوزه فعالیت‌های نفتی می‌باشد، از بدیهی‌ترین حق خود که همانا دسترسی به آب آشامیدنی سالم است، محروم هستند. آنچه در این منطقه اتفاق افتاد از منظر حقوقی واجد اوصاف زیر است:
۱.وفق اصل ۲۷ قانون اساسی، بند اول ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۲۱ میثاق حقوق مدنی و سیاسی، برگزاری اعتراضات مسالمت‌آمیز برای دستیابی به حقوق حقه افراد، به رسمیت شناخته شده است و ماموران امنیتی حق گشودن آتش بر روی معترضان را وفق قانون بکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری نداشته‌اند؛
۲.وفق بند ۱۲ اصل ۳ و بند ۱ اصل ۴۳ قانون اساسی، مواد ۲۸، a43 و c45 اساسنامه سازمان بهداشت جهانی، بند ۱ ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و بند ۱ ماده ۱۱ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، و همچنین قطعنامه ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۰ (۶ مرداد ۱۳۸۹) سازمان ملل متحد، حق دسترسی به آب آشامیدنی برای مصارف شخصی و خانگی– یعنی آب برای آشامیدن، بهداشت شخصی، شست و شوی لباس‌ها، پخت غذا و آب لازم برای حفظ بهداشت فردی و خانه– به رسمیت شناخته شده است که همانا یکی از مصادیق حق بر سلامت و از موازین بدیهی حقوق بشر بوده ولیکن رژیم حاکم، از اجرای این حق مشروع سر باز زده و پاسخ اعتراض قانونی مردم را با سرب داغ می دهد.
بدینوسیله «وکیل مدافعانِ ایرانِ آزاد» ضمن محکوم کردن این اقدام ددمنشانه رژیم خونخوار جمهوری اسلامی، اعلام آمادگی می‌نمایند تا در صورت نیاز، اقدامات لازم را برای احقاق حق این هم‌میهنان در سطح ملی و بین‌المللی انجام دهند.
زنده باد آزادی
پاینده ایران و ایرانی
