رکود ناشی از شیوع کُرونا ابعاد و نتایج مختلفی دارد که از جمله میتوان به مهاجرت بیشتر از روستاها به شهرها اشاره کرد. به گفته یک فعال حقوق زنان این نوع مهاجرت اکنون زنگ خطری درباره مهاجرت زنان روستایی به شهرها و فعالیت در مشاغل کاذب را به صدا درآورده است.
مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی به تازگی گزارشی درباره تاثیر کرونا بر زندگی روستاییان و عشایر ارائه کرده است که بر اساس آن «تاثیرات اقتصادی کرونا بر کسبوکارهای روستایی احتمالا شهرنشینان روستانشین شده را به فکر بازگشت میاندازد و جوانان روستایی را هم وسوسه میکند در جستوجوی کار به شهرها بروند.»
در این گزارش آمده که اقامتگاههای گردشگری روستایی تعطیل شده و به دلیل ممنوعیتهای مسافرتی، ورودی گردشگران به روستاها کاهش اساسی داشته است. به تبع این موضوع، درآمد ناشی از فروش صنایع دستی و سایر محصولات در روستاها به گردشگران نیز تقریبا به صفر رسیده است. در این دوره بسیاری از روستاییان، به دلیل تعطیلی، حتی قادر به فروش محصولات خود در بازارهای محلی هم نبودهاند. در سالهای گذشته، محصولات فراوانی اعم از سبزی، تخم مرغ و … چه از محل عرضه به ساکنان بومی و چه از محل عرضه به گردشگران به فروش میرسید، ولی این میزان با شیوع کرونا به حداقل خود رسید.
محمد امید معاون توسعه روستایی و مناطق محروم کشور نیز گفته که «از سال ۶۵ تا ۹۵ حدود ۱۳ هزار روستای کشور، خالی از جمعیت شدهاند.»
محمد شکیب بستکی کارشناس توسعه روستایی نیز درباره شرایط پیش آمده و تاثیر آن بر اشتغال روستایی گفته است: «شیوع کرونا کسبوکارهای روستایی را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داده است. این مهم به ویژه در بخش گردشگری و صنایع دستی به چشم میآید. اینکه در مضیقه قرار گرفتن روستاییان به دلیل شیوع کرونا چه تاثیری بر مهاجرت دارد، بسته به رویکردهایی است که پیش میگیریم.»
در همین حال مهناز قدیرزاده فعال زنان و کارشناس روابط کار روز دوشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۹ گفته است: «از جمله شاغلان در مشاغل مولد خرد، زنان روستایی هستند که یا کشاورزی و دامپروری میکنند یا در حوزه صنایع دستی فعالیت دارند. این افراد وقتی به شهر بیایند، عملا امکان ادامه فعالیت مولدی را که قبلا داشتهاند، ندارند و به همین دلیل ممکن است به مشاغل کاذب نظیر دستفروشی رو بیاورند.»
مهناز قدیرزاده تأکید کرده که «شاید در درازمدت مهاجران به قول معروف جا بیفتند و درآمد مکفی داشته باشند، اما در ابتدای آمدن به شهرها آنها مجبورند برای تامین مخارجی مانند مخارج مسکن و تامین مایحتاج، بیشتر کار کنند. مرد مهاجر روستایی در اغلب موارد تخصص ویژهای ندارد و باید به عنوان کارگر ساده کار کند که درآمد آن جوابگوی مخارجش نیست، بنابراین زنان هم مجبور به کار کردن میشوند و این کار کردن اغلب در حوزه مشاغل کاذب است.»
به عقیده این فعال حقوق زنان «حمایتهایی نظیر اعطای وام میتواند مفید باشد، اما ما میدانیم که زنان روستایی برای دریافت چنین تسهیلاتی با مشکلاتی روبهرو هستند. آنها در تامین وثیقه یا اطمینان از داشتن درآمد کافی برای بازپرداخت اقساط وام مشکل دارند. یا باید وامهایی متناسب با شرایط این افراد اعطا شود یا اینکه جای دادن تسهیلات بر موارد حمایتی دیگر تاکید کنیم.»