فقدان یک روزنامه‌نگار که آرزو داشت رسانه‌‌ها صدای مردم باشند؛ «انتخاب شیده برای ما باورکردنی نیست»

- کیهان لندن فقدان شیده لالمی همکار رسانه‌ای و هم‌صنف خود را در ایران به خانواده، دوستان، همکاران و جامعه روزنامه‌نگاری ایران تسلیت می‌گوید. از دست دادن چنین روزنامه‌نگارانی به ویژه در شرایط کنونی ایران بی‌تردید جبران‌ناپذیر است.
- خانواده شیده لالمی در پیامی علت درگذشت او را خودکشی عنوان کرده و نوشته‌اند «انتخاب شیده برای ما باورکردنی نیست».
- واژه «گورخواب» نخستین ‌بار توسط شیده لالمی در گزارشی که زیر نظر وی تهیه شد به کار رفت و بجا ماند.
  - او سال گذشته گزارشی از تحلیل محتوای روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها در اعتراضات سراسری آبان برای کانون صنفی روزنامه‌نگاران با عنوان «رسانه‌ها در آبان ۹۸ صدای مردم نبودند» تهیه کرد.

سه شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۹ برابر با ۱۹ ژانویه ۲۰۲۱


شیده لالمی  روزنامه‌نگار اجتماعی در ایران در سن ۳۹ سالگی بر اثر مسمومیت با گاز در تهران جان باخت. خانواده این روزنامه‌نگار جوان در پیامی مرگ او را «انتخاب باورنکردنی» اعلام کرده‌اند.

میز کار شیده لالمی در روزنامه «همشهری»

شیده لالمی متولد سال ۱۳۶۰ و از روزنامه‌نگاران موفق ایران در حوزه اجتماعی بود. او دبیر سرویس جامعه روزنامه «همشهری» و دانشجوی دکترای ارتباطات و روزنامه‌نگاری در دانشگاه «علامه طباطبایی» بود.

شیده لالمی  پیشتر در خبرگزاری «میراث» و دبیر سابق «ایرنا۲۴» بود و گزارش‌های ماندگاری در حوزه مشکلات شهری و زنان کار از او بجا مانده است.

گزارش‌های اجتماعی وی از معضلات شهری، محیط‌های شهری و تجاری، مشکلات و چالش‌های حوزه زنان مورد توجه بسیار قرار گرفته بود. یکی از معروف‌ترین گزارش‌هایی که در حوزه شهری زیر نظر او کار شده گزارش مربوط به «گورخواب‌‌ها در تهران» از مریم روستایی است. واژه «گورخواب» برای نخستین‌بار توسط شیده لالمی در این گزارش استفاده شد و بجاماند.

همکاران شیده لالمی او را از بهترین گزارش‌نویسان ایران می‌دانند که در حوزه میدانی به شکل درخشانی فعالیت داشت و یکی از روزنامه‌نگاران کم‌نظیر در شرایط کنونی ایران در حوزه تولید محتوا و تحلیل پدیده‌ها بود.

یکی از گزارش‌های معروف شیده لالمی درباره زندگی تهیدستان در جنوب تهران با عنوان «نان را از هر طرف که بخوانی نان نیست» بود. او همچنین گزارشی از تحلیل محتوای روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها در اعتراضات سراسری آبان برای کانون صنفی روزنامه‌نگاران با عنوان «رسانه‌ها در آبان ۹۸ صدای مردم نبودند» تهیه کرده بود. گزارش دیگر وی درباره سقوط هواپیمای اوکراینی بود که آن نیز برای کانون صنفی روزنامه‌نگاران تهیه شد.

خانواده شیده لالمی در پیامی علت درگذشت او را خودکشی عنوان کرده و نوشته‌اند «انتخاب شیده برای ما باورکردنی نیست».

در این پیام آمده است: «با نهایت تاثر و غم و اندوه فراوان اعلام می‌کنیم دختر عزیزمان شیده به ‌صورت غیرمنتظره‌ای و بر اثر مسمومیت ناشی از گاز، دار فانی را وداع گفت و خانواده و نیز دوستان و همکاران خود را عزادار کرده و تنها گذاشته است. شیده ما دختری پرکار و متعهد به حرفه و مردم خودش بود.»

در این پیام که از سوی مادر، پدر و برادر شیده لالمی در رسانه‌های ایران منتشر شده آمده است که «انتخاب شیده برای ما باورکردنی نیست و می‌دانیم پذیرش آن همچنان که برای ما سخت و دشوار است برای شما هم همینطور است. از اینکه نتوانستیم به علت شرایط کرونایی از همه شما عزیزان دعوت کنیم و اطلاع‌رسانی انجام دهیم ما را خواهید بخشید. این روش و منش شیده بود که هیچ زحمت و خطری را متوجه دیگران نکند. ما کل دیروز و امروز، ده‌ها پیام و ابراز همدردی از طرف دوستان، همکاران، فامیل و علاقمندان به شیده دریافت کردیم. از اینکه در شرایط مناسبی نیستیم که بتوانیم از تک‌تک شما دوستان و همراهان قدردانی کنیم پوزش می‌خواهیم.»

خانواده شیده لالمی در پایان نوشته‌اند: «در صورتی که شرایط خانواده، فامیل و وضعیت شیوع کرونا اجازه بدهد در اولین فرصت تلاش می‌کنیم برنامه‌ای شایسته برای شیده عزیزمان برگزار کنیم.»

کیهان لندن فقدان شیده لالمی همکار رسانه‌ای و هم‌صنف خود را در ایران به خانواده، دوستان، همکاران و جامعه روزنامه‌نگاری ایران تسلیت می‌گوید. از دست دادن چنین روزنامه‌نگارانی به ویژه در شرایط کنونی ایران بی‌تردید جبران‌ناپذیر است.

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۱ / معدل امتیاز: ۵

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=227078

یک دیدگاه

  1. دوران پهلوی، آنتراکت (استراحت) بین دو پرده فیلم ترسناک در سینما بود "ن .ی"

    چه بر سر خود آوردیم، وای برما

Comments are closed.