تبعیض بین زندانیان سیاسی «خودی» و «ناخودی»؛ شکنجه پنهان و تحمیل رنج مضاعف به آرشام رضایی در زندان

روشنک آسترکی – آرشام رضایی فعال سیاسی پادشاهی‌خواه که ۲۷ آبان ۱۳۹۹ برای گذراندن حکم ۸ سال و نیم زندان، بازداشت و به زندان رجایی‌شهر منتقل شده بود، در پرونده تازه‌ای به  ۱۵ ماه حبس تعزیری و ۴ ماه کار اجباری متهم شده است.

بر اساس این حکم که در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری صادر شده است، آرشام رضایی بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۱۵ ماه حبس تعزیری و ۴ ماه کار اجباری در سازمان «جهاد کشاورزی» به مدت روزی ۴ ساعت محکوم شده‌ است. این حکم از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران صادر شده. حکم مشابهی نیز برای محمد ابوالحسنی زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین صادر شده. همچنین شکیلا منفرد متهم ردیف اول این پرونده نیز به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده است.

یک منبع آگاه درباره پرونده جدید آرشام رضایی به کیهان لندن می‌گوید: «آرشام در پرونده قبلی از دی ۱۳۹۷ تا آبان ۹۸ زندان یا به قول آقایان در بازداشت موقت بود. وقتی از زندان آزاد شد برای تعدادی از زندانیان سیاسی که ناشناخته بوده و اکثراً در اعتراضات دی ۹۶ یا مرداد ۹۷ بازداشت شده بودند و وضعیت مالی بدی داشتند، کمک مالی جمع می‌کرد و به دیدار خانواده‌هایشان می‌رفت. آنها زندانیانی بودند که همگی از اقشار تنگدست بودند و با افتادنشان به زندان، خانواده‌هایشان با مشکلات مالی روبرو بودند. اینطور که به ما گفته شد علت باز شدن این پرونده برای آرشام و دو نفر دیگر به اسم شکیلا منفرد و محمد ابوالحسنی همین کمک مالی جمع کردن و کمک کردن به خانواده زندانیان سیاسی گمنام بوده و اتهامی که در پرونده به این سه نفر دادند «فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیتی داخلی و خارجی کشور» بوده است.»

او افزوده که «محمد ابوالحسنی و شکیلا منفرد هم مثل آرشام پرونده داشتند. محمد ابوالحسنی در زندان اوین است و شکیلا منفرد را در دادگاه بازداشت کردند و بردند زندان. کسانی که در دادسرا بودند گفته‌اند که شکیلا منفرد را چند مأمور قرارگاه ثارالله و بدون حکم بازداشت کرده و برده‌اند اما من اطلاع ندارم او را کجا بردند اما می‌دانم این بازداشت خارج از روند عادی دادرسی او انجام شده. محمد ابوالحسنی حتی وکیل هم نداشت. او را با دستبند و پابند از زندان آوردند و بردند و باز دوباره برای ابلاغ حکم او را از زندان به دادسرا آوردند و به خودش حکم زندان و کار اجباری را ابلاغ کردند.»

این منبع آگاه از فشارهای روحی و آزار آرشام رضایی در زندان خبر داده و می‌گوید: «آرشام در زندان هم زیر فشار شدید امنیتی قرار دارد. از آبان که او را در خانه‌شان برای اجرای حکم گرفتند تا همین امروز، رفتار مأموران امنیتی و زندان با وی غیرقانونی بوده. آرشام ۲۰۰ میلیون تومان وثیقه داشت و حکم  هشت سال و نیم زندان او در  ۲۵ اسفند ماه ۹۷ به وی ابلاغ شد اما به اجرای احکام نرفته بود. بدون اینکه به وثیقه‌گذار آرشام اطلاع داده شود که حکم او برای اجرای احکام رفته و بدون اینکه به خودش یا وکیلش اطلاع داده شود، یکدفعه به خانه‌شان ریختند و آرشام را بازداشت کردند بردند. بعد از چند ساعت پیگیری خانواده مشخص شد او برای اجرای حکم بازداشت شده. از وقتی هم که به زندان رفت چند هفته در یک بند ویژه نگهداری می‌شد با دو فرد متهم به قتل و تجاوز. در حالی که معمولاً زندانی تازه‌ را دو سه روز در انفرادی می‌گذارند و بعد می‌برند بند عمومی. امین وزیری دادیار ناظر بر زندانیان سیاسی می‌گوید این دستور را داده و حالا هم نمی‌گذارد او در زندان کارت تلفن داشته باشد تا بتواند به خانواده‌اش زنگ بزند. آرشام نان‌آور خانواده است. پدرش که فوت کرد آرشام با اینکه سن‌اش کم بود شروع به کار کرد. با یک پیمانکار نقاشی کف خیابان کار می‌کرد. بعد از چهار هفته هم که به بند عمومی رجایی‌شهر منتقل شد نگذاشتند به بند زندانیان سیاس برود. او را به بند زندانیان عمومی بردند اما فرهاد میثمی یک فعال مدنی هم با او در همین بند است. خانواده‌اش چند بار به آقای وزیری مراجعه کردند تا او را راضی کنند که به آرشام اجازه داشتن کارت تلفن یا کارت بانکی بدهد اما او مخالفت کرده ولی حالا هفته‌ای یکی دو بار او را می‌آورند دفتر زندان و اول کارمند زندان زنگ می زند به شماره خانواده و اگر مطمئن شد مادر یا خواهر آرشام پشت تلفن هستند گوشی را می‌دهد تا او یکی دو دقیقه با خانواده‌اش احوال‌پرسی کند. مادرش مریض‌احوال است و او خیلی نگران حال مادرش است. یکی از آزارهایی که به آرشام می‌دهند همین عدم اجازه تماس است. یکی دیگر هم نداشتن پول. زندان خرج‌اش بالاست. غذای زندان که قابل خوردن نیست. آب معدنی و لوازم بهداشتی و مواد خوراکی را هم باید بخرند. اما او نمی‌تواند کارت بانکی داشته باشد تا از فروشگاه زندان خرید کند. خانواده‌اش هم که پول می‌برند زندان و مأموران زندان قبول نمی‌کنند پول را تحویل بگیرند و به او بدهند. این رفتارها آزار و رنج مضاعفی است که به شکل غیرقانونی به این زندانی داده می‌شود. در عمل شکنجه پنهان است که زندانیان دگراندیش مثل آرشام باید از سوی مقامات قضایی متحمل شوند.»

بر اساس اطلاعات کسب شده از سوی کیهان لندن، آرشام رضایی تنها زندانی سیاسی نیست که چنین آزارهایی بر او و خانواده‌اش روا می‌شود. بسیاری از زندانیانی که در اعتراضات سراسری دی ۹۶، امرداد ۹۷ و آبان ۹۸ یا در دو سال گذشته به اتهام دیوارنویسی و شعارنویسی و پخش شب‌نامه در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدند از دید جمهوری اسلامی زندانیان «برانداز» به شمار می‌روند و زیر فشارهای بیشتری قرار می‌گیرند.

یکی دیگر از مشکلات این زندانیان اینست که غالبا بعد از آزادی از زندان هم شغل خود را از دست می‌دهند و در گرانی و تورم لگام‌گسیخته‌، دچار مشکلات مالی می‌شوند. از بین بردن امنیت شغلی متهمان سیاسی پس از آزادی از زندان یکی از ترفندهای نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی است.

نداشتن شغل و درآمد از یکسو سبب فشار روانی به متهم شده و از سوی دیگر در برخی موارد آرامش خانوادگی و زندگی مشترک زندانیان را با مشکلاتی روبرو کرده است. هدفی که نیروهای امنیتی به دنبال آن هستند، بر هم زدن آرامش و تمرکز فکری متهمان و فعالان سیاسی و مدنی مخالف جمهوری اسلامی است تا دیگر توانی برای فعالیت آنها باقی نماند.

از سوی دیگر بیشتر فعالان و متهمانی که از دید نهادهای امنیتی و قضایی در مجموعه‌ی «براندازان» قرار می‌گیرند، رنج مضاعفی را متحمل می‌شوند. بسیاری از این متهمان از حمایت‌های رسانه‌ای و حقوق بشری قبضه شده از سوی اصلاح‌طلبان و منتقدان رژیم که در محدوده‌ی «اپوزیسیون خودی» قرار می‌گیرند هم بی‌بهره هستند. این تبعیض و «خودی» و «ناخودی» حتا در زندان و بندهای سیاسی نیز عمل می‌کند!