طی هفتههای اخیر شهرهای مختلف استان کردستان و دیگر شهرهای کردنشین غرب کشور شاهد موج جدیدی از بازداشت، احضار و فشارهای قضایی و امنیتی بر شهروندان و فعالان کرد بوده است.
طی روزهای گذشته دستکم ۱۲ شهروند دیگر در شهرهای بوکان، پیرانشهر، نقده، سنندج، سقز و مریوان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند که با احتساب این افراد، تعداد بازداشت و یا احضارشدگان در مناطق کردنشین کشور طی هفتههای اخیر دستکم به ۷۶ نفر رسید.
بازداشت این شهروندان در بعضی موارد بدون ارائه حکم بازداشت و گاهی به همراه ضرب و شتم، تفتیش منزل و ضبط لوازم شخصی صورت گرفته است.
کانون مدافعان حقوق بشر نیز ضمن اعتراض به امنیتی کردن فضای مناطق کردنشین و تداوم شیوههای سرکوبگرانه، خواهان آزادی هر چه سریعتر شهروندان بازداشتی شده است.
روز سهشنبه ۳۰ دیماه، در شهرستان پیرانشهر سه شهروند به نامهای سلام خلیفانی، شورش احمدی و رحمان دریازی توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
گفته میشود که رحمان دریازی هنگام بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
همچنین در شهرستان سنندج سیروان امینی و جمیل احمدیان روز شنبه ۴ بهمنماه بازداشت شدند که بازداشت سیروان امینی بدون ارائه حکم قضایی و همراه با ضرب و شتم صورت گرفته است.
در بوکان نیز سردار محمدپور و محیالدین شامه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
افشین الهی و بابک بابایی شهروندان اهل شهرستان سقز نیز طی روزهای شنبه و یکشنبه ۵ بهمنماه بازداشت شدند.
نیروهای امنیتی پس از بازداشت افشین الهی به منزل شخصی وی یورش بردند و ضمن تفتیش منزل، گوشی موبایل همسر او و برخی از وسایل شخصی وی را ضبط و با خود بردند.
روز سهشنبه ۳۰ دیماه طالب ریحانی و رشید ریحانی اهل روستای شاوله، از توابع شهرستان نقده بدون ارائه حکم قضایی بازداشت شدند.
در مریوان نیز روز جمعه ۱۹ دیماه، شیرکو پاآهو، ۳۲ ساله و از اهالی روستای نژمار از توابع دهستان سرکل شهرستان در استان کردستان بازداشت شد.
با احتساب این ۱۲ شهروند شمار شهروندان بازداشت و یا احضار شده در شهرهای استان کردستان و سایر شهرهای کردنشین غرب کشور به ۷۶ نفر رسید. پیش از این نیز دستکم ۶۴ شهروند دیگر در شهرهای کردنشین ایران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و یا به نهادهای امنیتی احضار شدند.
در همین ارتباط کانون مدافعان حقوق بشر با انتشار یک بیانیه ضمن اعتراض به بیتوجهی نهادهای قضایی و امنیتی به بدیهیترین حقوق متهمان بازداشتی، نحوه بازداشت، وضعیت و محل نگهداری، عدم دسترسی به وکیل و بیخبری خانوادههای بازداشتشدگان، اعلام کرد که متاسفانه در گذشته چنین برخوردهایی در راستای پروندهسازی برای فعالان مدنی، سیاسی و در چارچوب پروژههای امنیتی و سرکوبگرانه به ویژه در مناطقی چون کردستان و سیستان و بلوجستان بوده که علیرغم نبود دلایل و استنادات حقوقی و قضایی و صرفا بر مبنای اراده سیاسی منجر به صدور احکام ناعادلانه سنگین و حتی اعدام شده است.
در ادامه این بیانیه آمده است «کانون مدافعان حقوق بشر ضمن اعتراض جدی به امنیتی کردن فضای کردستان و تداوم شیوههای سرکوبگرانه در این منطقه محروم و رنج کشیده، خواهان آزادی هرچه سریعتر بازداشتشدگان و پایان دادن به تضییع حقوق متهمان و نگرانی خانوادهها و هموطنان عزیز است».
پیش از انقلاب، میزان اقبال و طرفداری از نظام پادشاهی به نسبت فاصله از مرکز افزایش می یافت و دراستانهای مرزی وبویژه مناطق کردنشین ،حتی تا کردستان عراق، به حداکثر می رسید.
بیشترین مخالفت و خرابکاری و اسلامگرایی و واپسگرایی و آخوند زدگی در بین طبقات الیت ومتوسط رانت خوار، مربوط می شد به شهرهای بزرگ شیعه نشین حاشیه کویر و بویژه شهر های مذهبی و آخوند خیز نظیر طهران ومشهد و قم و اصفهان و کاشان و اراک.
مردمان مناطق دورافتاده و مرزی و کوهستانی و کرانه ایی، ،بعلت عدم امکان مشارکت در حوزه های سیاسی و اقتصادی، سرانجام قربانی اسلامگرایان وخمینیستهای مرکز نشین شدند و با تغییر نظام، متحمل بیشترین سرکوب و کشتار و ظلم و جنایت از سوی شیعه ایستهای بی وطن گردیدند.
رژیم به بهانه برانداز بودن مردمان این متاطق، بی مهابا آنان را سرکوب می کند و اکثریت قریب به اتفاق اپوزیسیون و فعالان به اصطلاح حقوق بشر برون مرزی با تبلیغ ناجوانمردانه مبنی بر تجزیه طلب بودن مردمان این مناطق، خفقان گرفته وچه بسا در دلشان خوشحال هستند،یعنی بدترین و وقیحانه ترین نوع فاشیسم.
فاشیستهای سوپر لیبرال و سوپر دموکرات و سوپر سکولار و سوپر برانداز برون مرزی که همواره مردم را از تجزیه و جنگ داخلی می ترسانند ، به درجات مختلف در جنایات رژیم سهیم هستند. بغیر از عده ایی معدود که واقعا استثنا هستند ورسانه هایی نظیر کیهان لندن، امکان ندارد گروهی از برون مرزیها را یافت که بر اصل حقوق بشر وکرامت انسانی و آزادی برای همه ایرانیها تاکید کند.
مگر نه این است که کشتار و شکنجه کردها وبلوچها و عربها نسبت به تظاهرات مالباختگان شرکتهای هرمی و طمعکاران بورس و معترضین به سانسور ربنای شجریان و یا لغو سخنرانی فلان روشنفکر اصلاح طلب کمتر در رسانه های برون مرزی بازتاب می یابد و یا وجدان یک فعال حقوق بشری را بدرد می آورد؟!!!
تشیع، الیت وطبقه متوسط و روشنفکر شیعه اثنی عشری، اپوزیسیون شیعه از مارکسیت و چپ تا اسلامیست و راست، سیستم طبقاتی و تبعیض آمیز و فاشیستی در نظام اجتماعی ایران و ماشین سرکوب رژیم از مهمترین عوامل بقای خلافت شیعه هستند.
کشوری که طبقه روشنفکرش با وجود تحصیل و زندگی در تمدن غرب، کماکان درگیر مفاهیم عوامانه ایی چون خاک و خون و ژن و نژاد و سنت است و برای حقوق بشر وکرامت انسانی ارزشی قائل نیست، مستحق همین نکبت وفلاکت و گند و تبهکاری است و مردمان عادی قربانیان اصلی واپسگرایی آنان.