اسماعیل خوئی در ۸۳ سالگی «بی‌درکجا» را ترک کرد و نتوانست پس از بیش از سه دهه غربت‌نشینی به زادگاهش بازگردد. اشعار اسماعیل خوئی را به گفته خودش می‌بایست به دو دوران تقسیم کرد: اشعار شاعرانه و عاشقانه اسماعیل خوئی و اشعار اجتماعی و سیاسی اسماعیل خوئی عصبانی.
از جمله مهم‌ترین اشعار دوران اسماعیل خوئی عصبانی می‌توان به «امام طاعون» و «نوروزانه» اشاره کرد. اولی را در تهران در دورانی که مخفیانه زندگی می‌کرد سرود و دیگری را در «بی‌درکجا»ی لندن.
از این شاعر حدود ۳۰ مجموعه شعر در سال‌های قبل از خروج از ایران و سپس در غربت منتشر شده است. البته هنوز چند مجموعه نیز در انتظار انتشار هستند. برخی از اشعار او به زبان‌های دیگر از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، روسی و هندی نیز ترجمه شده‌اند.
احمد رأفت نگاهی دارد به زندگی این شاعر نامدار ایرانی.
