دانشگاه اوبرلین، محلاتی و سوء استفاده رژیم از فضای دو قطبی موجود در آمریکا

کاظم موسوی – در تاریخ ۱۲ ماه مه امسال، ایرانیان مقیم برلین، همچون دیگر هموطنان در شهرهای مختلف آمریکا و اروپا، قصد دارند با شرکت در یک حرکت اعتراضی علیه حضور محمدجعفر محلاتی در کالج اوبرلین که در کرسی اسلام‌شناسی و مطالعات صلح مشغول به کار است، شرکت کنند. محلاتی سفیر سابق جمهوری اسلامی در سازمان ملل بود که در جریان کشتار جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۹۸۸ حکومت ایران را نمایندگی می‌کرد. او بعدها قتل عام را یک دروغ «تبلیغات سیاسی علیه جمهوری اسلامی» نامید. علاوه بر آن، اظهارات محلاتی علیه بهاییت و بهاییانِ ایران در سازمان ملل در اوایل دهه ۱۹۸۰ و همسویی بی‌وقفه وی با دکترین و سیاست‌های ضد اسرائیلی جمهوری اسلامی، حمایتش از حماس و ترغیب دانشجویان برای تبلیغ مجازی کمپین BDS (جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل)، نقش مشخص این مهره حکومت ایران را بیشتر برجسته می‌کند.

با وجود اعتراض خانواده قربانیان و انتقادات ایرانیان به استخدام یک فرد توجیه کننده قتل عام که مسئولیت مشخص دولتی در زمان کشتار ۸۸ داشت، دانشگاه اُبرلین و پرزیدنت این موسسه همچنان از هرگونه پاسخ مشخص سر باز زده و حتی درخواست ملاقات با خانواده قربانیان قتل عام توسط جمهوری اسلامی را نادیده می‌گیرد.

و نیز جای انتقاد دارد که مسئولان دانشگاه اوبرلین، الگوی فرهنگ و هنر در آمریکا، از محلاتی عامل رژیم اسلامی ضد فرهنگ حمایت می‌کنند که هنرمندان، نویسندگان و دانشمندان دگراندیش ایران را سرکوب و اعدام و‌ یا آنان را وادار به جلای وطن می‌کند. دیگر اینکه چرا رژیمی‌که  محلاتی سفیر آن بوده و بارها فستیوال‌های کاریکاتور هولوکاست در انکار این جنایت تاریخی علیه بشریت برگزار نموده است،  از سوی مدیریت دانشگاه محکوم نمی‌گردد.

پس از مطرح شدن موضوع محلاتی توسط کمپین «عدالت برای قربانیان محلاتی» در آمریکا و متعاقبا اعتراضات ایرانیان آزادیخواه علیه محلاتی، موضوع دانشگاه اوبرلین مورد توجه جامعه ایرانی در فضای مجازی قرار گرفت. برخی این دانشگاه را لیبرال و برخی آن را محافظه‌کار خوانده‌اند.

کالج هنرهای لیبرال اوبرلین از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های آمریکاست و تاریخ منحصر به فردی دارد. این دانشگاه در سال ۱۸۳۳ در شهر اوبرلین واقع در ایالت اوهایو تاسیس شد. در سال ۱۸۳۵ دانشگاه رسما با تغییر سیاست خود، برای اولین بار در آمریکا یک سیاهپوست را به عنوان دانشجو ثبت نام کرد. همچنین این دانشگاه در سال ۱۸۴۱ به یک زن مدرک لیسانس اهدا کرد که تا آنزمان بی‌سابقه بود. دانشگاه اوبرلین از همان ابتدا موقعیت سیاسی خود را در سمت و سوی الغای برده‌داری و مخالفت با دیگر قوانین نژادپرستی قرار داد.

سیاست‌های دانشگاه اوبرلین در تاریخ بیش از ۱۷۰ ساله خود همواره موضوع مورد مناقشه میان لیبرال‌ها و محافظه‌کاران در آمریکا بوده است. پس از انتخاب رئیس جمهور سابق آمریکا، دونالد ترامپ، جنجال پیرامون جنبه‌های سیاسی- اجتماعی این دانشگاه به شدت افزایش یافت. در دوران ریاست جمهوری ترامپ، رسانه‌های راست افراطی، عملا این دانشگاه را به عنوان تولید کننده «جنگجویان عدالتخواه جامعه» که کنایه‌ای به رادیکال بودن نظرات این دانشگاه است، معرفی می‌کردند و در مقابل اغلب دانشجویان با دیدگاه‌های چپ و بعضا افراطی، با فعالیت‌های اجتماعی خود در فضای شهر، گفته‌ها و اعمال محافظه‌کاران را به چالش می‌کشیدند.

این تقابل بین دو کمپ و نظرگاه، به‌خصوص در حیطه و فضای تنش‌آلود دوره ترامپ و با توجه به موقعیت ایالت اوهایو و اهمیت آن به عنوان یکی از ایالت‌های تعیین کننده در انتخابات ریاست جمهوری چنان تشدید شد که دانشگاه اوبرلین در مرکز وقایع قرار گرفت و حتی اتفاقات ناهنجاری را در شهر به وجود آورد. واقعه «فروشگاه گیبسون» Gibson Bakery که طی آن گلاویز شدن یک دانشجوی سیاهپوست با فرزند سفیدپوست فروشگاه، در صدر اخبار و گزارش‌های رسانه‌های محلی، ایالتی و حتی ملی قرار گرفت. فرزند سفیدپوست فروشگاه گیبسون، دانشجوی سیاهپوست را به اتهام دزدیدن دو شراب مورد ضرب و جرح قرار داد و ماجراهای دادگاه این پرونده چنان بالا گرفت که پشتیبانان اجتماعی دو طرف عملا آن را دستاویز اهداف انتخاباتی و سیاسی قرار دادند.

علاوه بر موضوعات مورد مناقشه میان این دو اردوگاه مثل نژادپرستی، ورود مهاجران بطور اعم و مهاجران آمریکای لاتین بطور اخص، اسلام‌هراسی یکی از مواردی است که دو طرف همواره بر سر آن با یکدیگر درگیر بوده‌اند. راست‌های افراطی در آمریکا برای ترساندن رای‌دهندگان و پیشبرد خطوط خود از موضوع خارجی‌ها، به‌خصوص جنایاتی که توسط داعش و یا آخوندهای ایران رخ می‌دهد استفاده می‌کنند تا جامعه را نسبت به خطری که در جامعه آمریکا چندان واقعی نیست (نسبت به اروپا) حساس کنند. در آنسو، رادیکال‌های چپ برای مقابله با حریف، تا سرحد کمرنگ کردن جنایات اسلامی‌ها در ایران و خاورمیانه پیش می‌روند.

در کشاکش میان این دو قطب سیاسی، لابی جمهوری اسلامی در واشنگتن همواره به خوبی از این موضوع سوء استفاده کرده و چهره افراد جنایتکاری مانند محلاتی و حسین موسویان و نماینده بنیادگرای خامنه‌ای‌ محمدعلی الهی رییس مسجد اسلامی رژیم ایران در شیکاگو را سپیدنمایی و پاکشویی می‌کند.

تاریخچه نایاک که از سوی ایرانیان مقیم آمریکا به عنوان لابی جمهوری اسلامی شناخته شده است، مؤید این ترفند رژیم است. استفاده نایاک از گروه‌های چپ، و ضد جنگ مانند «کُد پینک» چند نمونه از این حرکت‌هاست. لابی حکومت ایران در آمریکا حتی در مواردی با به راه انداختن تورهای مسافرتی، بسیاری از فعالان این گروه‌های چپ و ضد جنگ را به ایران برده و با ریخت و پاش‌های توریستی، حتی مبادرت به چاپ کتاب‌های آنها نیز می‌کند.

حال با توجه به موارد یادشده، مشاهده می‌شود اکثریت ایرانیان مقیم آمریکا که تضاد اصلی و شماره یک آنها رژیم جمهوری اسلامی است به سمت راست‌های افراطی متمایل شده و بدون هیچ خط و مرزی، بدون در نظر گرفتن عواقب اعمال و گفته‌هایشان، خود را به تمامی‌ در جبهه آنها قرار می‌دهند و حتی گاه به تایید مواضع انتقادآمیز آنان مبادرت می‌کنند.

در مقابل، شخصیت‌ها و فعالان لیبرال که به ویژه جایگاه مؤثری در مدیریت دانشگاه‌های معتبر دارند، با مشاهده حامیان راستگرا در پشتیبانی از کمپین ایرانیان، دیگر حتی حاضر به شنیدن و بررسی دلایل مخالفان جمهوری اسلامی نمی‌شوند و با برخورد واکنشی و یکجانبه خود، شواهد و مدارک متقن از ارتکاب جنایات اعمال شده توسط عوامل حکومت ایران که در مراکز آموزشی آنها نفوذ کرده‌اند را نادیده می‌گیرند. همین بی‌توجهی مقامات لیبرال دانشگاه‌ها، ایرانیانی را که فقط از پشتیبانی رسانه‌ای راست افراطی برخوردارند بیشتر به راست می‌غلتاند و این دور باطل عملا به بی‌نتیجه ماندن فعالیت‌ها و کمپین‌های ایرانیان آزادیخواه منجر می‌شود. برنده اصلی البته جمهوری اسلامی و تا اندازه‌ای راست‌های افراطی هستند که با تخریب چهره رقبای لیبرال‌شان در رسانه‌ها به مستنداتی تکیه می‌کنند که در موضوعات دیگر اجتماعی، فاقد آن هستند.

از همین رو، در گردهمایی اعتراضی برلین در تاریخ ۱۲ ماه مه ۲۰۲۲ از ساعت ۱۵ تا ۱۷ در مقابل دفتر موسسه حقوقی Greenberg Traurig LLP (@GT_Germany) که شعبه آن در آمریکا وکالت محلاتی را بر عهده دارد و نیز یکی از صاحبان آن آقای بیرنباوم (Birenbaum) در جمع هیئت مدیره کالج حضور دارد سعی خواهیم کرد با ارائه مستندات و روشن کردن مواضع و مرزبندی اصولی، از آنها بخواهیم که خواسته ملاقات اعضای خانواده بازماندگان کشتار ۶۷ با مدیر دانشگاه اوبرلین، خانم Carmen TWillie Ambar را فراهم کند.

♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.