فشار بر سینماگران مانند دیگر اقشار جامعه در هفته‌های اخیر افزایش چشمگیری داشته است. بکتاش آبتین شاعر و مستندساز که در زندان به کرونا مبتلا شد، در پیامد سهل‌انگاری مقامات زمانی به بیمارستان منتقل شد که دیگر دیر شده بود و جان سپرد. محمد رسول‌اف کارگردان سرشناسی که مستندی در رابطه با مرگ بکتاش آبتین ساخته، امروز به خاطر انتشار بیانیه «تفنگت را زمین بگذار» در حمایت از مردم آبادان و خطاب به نیروهای امنیتی و انتظامی همراه با مستندساز دیگری، مصطفی آل‌احمد، در زندان است. جعفر پناهی دیگر کارگردان سرشناس ایرانی که برای پیگیری پرونده‌ی این دو سینماگر همراه با گروهی دیگر از هنرمندان در مقابل زندان اوین تجمع کرده بودند نیز مجددا بازداشت شد. گفته می‌شود این کارگردان که جوایز جشنواره‌های مهم بین‌المللی از ونیز تا کن و برلین را در کارنامه خود دارد باید برای گذراندن ۶ سال محکومیتی که در سال ۱۳۸۹ حکم آن صادر شده در زندان بماند. در آن سال جعفر پناهی به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به ۵ سال حبس بعلاوه یک سال دیگر برای «تبلیغ علیه نظام» محکوم شده بود.
بابک پیامی کارگردانی که با «رای مخفی» توانست شیر طلایی جشنواره ونیز را به دست آورد، دو دهه پیش در تهران در حالی که همراه جعفر پناهی بود، بازداشت شد. «گناه» بابک پیامی ساختن فیلمی در مورد اعدام بود. مامورین امنیتی حلقه‌های فیلم را نیز توقیف کردند و این فیلم با استفاده از نسخه دیجیتال و با کیفیت پایین پس از آزادی بابک پیامی و خروج او از کشور تدوین شد و با عنوان «سکوت میان دو فکر» در جشنواره ونیز اکران شد. بابک پیامی که ایرانی- کانادایی است، پس از این ماجرا دیگر به ایران باز نگشت و امروز در تورنتو به فعالیت‌های هنری خود ادامه می‌دهد.
احمد رأفت با بابک پیامی در رابطه با فشارهای جمهوری اسلامی بر سینماگران، رابطه سینما و هنر با دغدغه‌های اجتماعی، گفتگویی انجام داده است.
