| نگاهی از «پنجره» به اوضاع ایران و جهان |
«بسیج توده‌ای» و نمایش «مشروعیت» و «اقتدار» با خِیل هواداران، یکی از ابزارهای سیاسی- تبلیغاتی رژیم‌های ایدئولوژیک و تمامیت‌خواه است.
روح هوارکِشان و هوراکشان فاشیسم و کمونیسم، سال‌ها بعد در جمهوری اسلامی در «ساندیس‌خورها» حلول کرد.
با اینهمه همیشه افرادی وجود دارند که به دلیل اعتقاد یا ناآگاهی به برنامه‌های تبلیغاتی این رژیم‌ها می‌پیوندند.
پس از انقلاب ۵۷، جمهوری اسلامی دو کارناوال مذهبی- شیعی به راه انداخت که هر دو اهداف سیاسی- فرقه‌ای را دنبال می‌کنند.
یکی «کارناوال قدس» در آخرین جمعه ماه رمضان که با آرزوی نابودی اسرائیل از سوی خمینی نامگذاری شد.
دیگری «کارناوال اربعین» که پس از سقوط رژیم صدام حسین در بهار ۲۰۰۳ به تدریج مد شد و جمهوری اسلامی در کمتر از یک دهه گذشته سرمایه‌گذاری هنگفت سیاسی و اقتصادی روی آن کرده و در سال‌های اخیر با تطمیع و تبلیغ، هزاران نفر عمدتا از قشرهای پایین جامعه را به آن می‌کشانَد.
اگرچه معلوم نیست چند نفر از «زائران اربعین» از این فرصت برای خروج از ایران استفاده می‌کنند و برنمی‌گردند، اما امسال با تسهیلات و امتیازاتی که دولت ابراهیم رئیسی معروف به «قاضی مرگ» وعده داد، از وام آسان و پول نقد تا اینترنت و آب و غذای رایگان، مرز ایران و عراق با ازدحامی روبرو شد که این کارناوال را به افتضاح اربعین تبدیل کرد.
«زائران» بی‌آب و غذا و بدون جای خواب در میان زباله‌ها می‌لولند؛ عراق مرزهایش را به روی آنان بسته؛ مقامات خود جمهوری اسلامی وامانده‌اند که چه کنند. و بسیاری از «زائران» از ادامه راه پشیمان شده و برگشته‌اند چون متوجه شده‌اند وعده‌ها دروغ بود!
دروغ مقامات عجیب نیست؛ عجیب افرادی هستند که هنوز این دروغ‌ها را باور می‌کنند!
از پنجره تماشا کنید
