ملت بزرگ ایران،
ما بهائیان به عنوان بخش کوچکی از ایرانیان با جان و دل خیزش آزادیخواهانه‌ی جوانان ایران را شادباش می‌گوییم و تا پیروزی کامل از آن پشتیبانی می‌کنیم.
بر همگان روشن است که چگونه بهائیان در کنار دیگر ایران‌دوستان از فردای انقلاب اسلامی مورد شدیدترین حملات قرار گرفتند و از رانده شدن صدها هزار تن از میهن خود تا اعدام‌های گروهی و از نجس شمرده شدن تا پراکندن سخیف‌ترین اتهامات، بیدادی نبوده که بر آنان روا نرفته باشد.
سرنوشت مشترکی که بهائیان با دیگر دگراندیشان در زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌های حکومت اسلامی یافتند، به میهن‌دوستان ایرانی نشان داد که بهائیان به عنوان بخشی از مردم ایران جز آزادی و سرافرازی میهن، خواسته‌ای ندارند و سیاهکاران با ریشه‌کن کردن آنان می‌خواهند از عقب‌نشینی‌های گذشته‌ی خود در برابر خواسته‌های زمانه انتقام بگیرند و هرگونه خواست پیشرفت‌طلبانه‌ی ایران‌دوستان را در نطفه خفه کنند.
پیشوای بهائیان در آستانه انقلاب مشروطه نوشت: «هر امتـى و ملتـى که به نهایـت انحطـاط و اضمحلال مبتلا شود، تا رسـتخیزى عظما نگردد، برنخیزد…» با توجه به بیدادی که امروزه بر ایرانیان می‌رود، باور داریم، ایران امروز در آستانه‌ی رستاخیزی بسیار گسترده‌تر ایستاده است.
هرچه دامنه‌ی خیزش ضدبیداد مردم ایران گسترده‌تر و پشتیبانان آن گوناگون‌تر باشند، خروش جوانان زودتر و ژرف‌تر به رستاخیزی شایسته‌ی ایران عزیز فرا خواهد رویید. با همکاری هرچه گسترده‌تر گروه‌های اجتماعی، ویژگی‌های جنبش دادخواهی ایرانیان هرچه بیشتر به ویژگی‌های فرهنگی ایران‌زمین نزدیک خواهد شد. توانایی چشم‌پوشی از انتقام و یافتن ابتکارات هرچه هوشمندانه‌تر برای فروکاستن دامنه‌ی خشونت نیروهای سرکوبگر، دو ویژگی بنیادین برای تداوم و گسترش جنبش است و پیوستن گروه‌های هرچه بزرگتر مردم و پشتیبانی جهانی را تضمین می‌کند. تداوم و گسترش جنبشی که دختران و پسران دلاور ایرانی آغاز کردند، پشتوانه‌ی پیروزی آن است.
پاینده و پیروز باد رستاخیز «زن، زندگی، آزادی- مرد، میهن، آبادی»
گروهی از بهائیان آزاداندیش
۶ مهر ۱۴۰۱
